Web - Amazon

We provide Linux to the World


We support WINRAR [What is this] - [Download .exe file(s) for Windows]

CLASSICISTRANIERI HOME PAGE - YOUTUBE CHANNEL
SITEMAP
Audiobooks by Valerio Di Stefano: Single Download - Complete Download [TAR] [WIM] [ZIP] [RAR] - Alphabetical Download  [TAR] [WIM] [ZIP] [RAR] - Download Instructions

Make a donation: IBAN: IT36M0708677020000000008016 - BIC/SWIFT:  ICRAITRRU60 - VALERIO DI STEFANO or
Privacy Policy Cookie Policy Terms and Conditions
William Wallace - Wikipedia, wolna encyklopedia

William Wallace

Z Wikipedii

Sir William Wallace of Elerslie (ur. 1270/1276 w Paisley, Renfrewshire, Szkocja, zm. 23 sierpnia 1305 w Londynie), przywódca szkockiego powstania przeciwko rządom Anglii (Normanów) Edwarda I Długonogiego, bohater narodowy Szkocji.

Syn skromnego właściciela ziemskiego, Sir Alana Wallace'a, miał dwóch braci: Malcolma i Johna Wallace'ów.[1] Dzieje Williama przed 1297 są nieznane. Po wybuchu powstania przeciw Anglikom w 1297 roku, Wallace został jego przywódcą. Według opowieści stało się tak, ponieważ w maju 1297 William zabił Williama Heselriga, angielskiego szeryfa w Lanark, mszcząc się za śmierć Marion Braidfute z Lamington, swojej młodej żony. Następnie wraz z grupą powstańców opanował angielski garnizon w Scone, miejscu ważnym dla tradycji szkockiej. Następnie zaatakował i zniszczył kilka mniejszych garnizonów angielskich rozlokowanych pomiędzy rzekami Forth i Tay. Powstanie ogarnęło zachodnią i południową Szkocję; na północy prowadził je Andrew de Moray. W środku lata 1297 ruszył na północny zachód, do Argyll, rozpoczynając jawną wojnę przeciwko panowaniu Anglików. W pobliżu jeziora Dochard zastąpił mu drogę oddział MacFadyena, irlandzkiego najemnika w służbie angielskiej. W zaciętej bitwie Wallace pokonał MacFadyena i chociaż ten uciekł z zaledwie piętnastoma ludźmi, kazał go ścigać aż do zupełnego wytępienia niedobitków. Po bitwie z MacFadyenem poprowadził swoich ludzi przez centralne wyżyny (Hihglands) do Perth. Obległ miasto i zdobył je po krótkim oblężeniu, używając po raz pierwszy prymitywnych machin oblężniczych. Potem zajął Cupar i dotarł do Aberdeen. Po drodze zaatakował i zdobył zamek Dunnotar, w którym kazał wyciąć całą angielską załogę. Na całej trasie marszu ludzie Wallace'a, chcąc przerazić przeciwnika, zabijali każdego Anglika, który stanął im na drodze. Karali także, a czasami nawet brutalnie mordowali, tych Szkotów, którzy próbowali zachować lojalność wobec Edwarda I i jego urzędników. Wiadomości o zbliżaniu się Wallace'a i wybuch powstania w Aberdeenshire sprawiły, że angielski dowódca Aberdeen, sir Henry Latham, przeszedł na stronę Szkotów i wydał zamek w ręce powstańców. Przerażony wieściami o okrucieństwie wojsk Wallace'a próbował ewakuować garnizon drogą morską. Wallace zaskoczył jego flotę unieruchomioną odpływem, wybił Anglików i spalił ich statki razem ze wszystkimi zapasami. Pozostawiwszy Aberdeen w rękach miejscowych powstańców, armia Wallace'a zawróciła na południe. Wallace bezskutecznie oblegał zamek Dundee, ale kiedy nadciągnęła armia angielska pod wodzą Johna de Warenne, Earla Surrey, połączył się z Morayem i pokonał ją w bitwie pod Stirling (11 września 1297). Zwycięstwo umożliwiło mu opanowanie zamku w Stirling, który poddał się, następnie zajął Dundee, zaatakował i zdobył zamek Cupar, wybijając całą angielską załogę złożoną z 200 ludzi. Inne garnizony angielskie, z wyjątkiem Edynburga, Roxburgha i Berwick nie chciały ryzykować i opuściwszy swoje pozycje rozpoczęły odwrót na południe. W połowie października, poza kilkoma odosbnionymi punktami, na ziemi szkockiej nie było ani jednego żołnierza angielskiego. Wallace uznał władzę Jana Baillola jako króla Szkocji i w 18 października 1297 podjął decyzję o inwazji na północną Anglię w celu zdobycia zapasów na zimę (wyniszczona angielską okupacją i zniszczeniami wojennymi Szkocja była tych zapasów pozbawiona). W trzeciej dekadzie października wojska szkockie zgromadzone na wrzosowisku Roslin Moor ruszyły na południe, przekroczyły rzekę Tweed i wkroczyły do Nortumbrii. W ciągu następnych dwóch miesięcy Szkoci pustoszyli północne hrabstwa Durham, Cumberland i Northumberland, spalili Alnwick i oblegli Carlisle. W marcu 1298 został pasowany na rycerza i obwołany strażnikiem królestwa, sprawującym władzę nad Szkocją w imieniu uwięzionego króla Jana Balliola. Wobec wkroczenia do Szkocji wojsk dowodzonych przez króla Edwarda I, przyjął taktykę unikania walnej bitwy i wciągania Anglików w głąb kraju. Król angielski przejrzał te zamiary i spiesznym marszem spod Edynburga dopadł pod Falkirk niewyćwiczone i słabo uzbrojone oddziały szkockie. W bitwie pod Falkirk siły Wallace'a zostały pokonane; zawiodła szkocka szlachta, która nie podesłała konnicy. Wallace został ranny, ale zdołał uciec wraz z 300 włócznikami i schronić się w lasach Callande. Zrezygnował z godności strażnika i wyjechał ze Szkocji; sukcesję po nim objęli Robert Bruce (późniejszy król Robert I) i Sir John Comyn zwany Czerwonym.

Pomnik Wallace'a koło Stirling
Pomnik Wallace'a koło Stirling

Jesienią 1299 Wallace przebywał na dworze króla francji Filipa IV Pięknego, a następnie, wyposażony w jego list polecający, udał się do papieża Bonifacego VIII. Być może chodziło o wyjednanie interwencji w sprawie Jana Balliola, nominalnego króla Szkocji. W 1301 (lub w 1303) roku Wallace powrócił do Szkocji. Chciał kontynuować walkę, mimo że większość szlachty poddała się Edwardowi I. Król Anglii żądał od Wallace'a bezwarunkowej kapitulacji i zdania się na jego łaskę. Dowódcy angielscy i szkoccy otrzymali zadanie pojmania Wallace'a. Umknął z zasadzki pod Earnside we wrześniu 1304. 3 sierpnia 1305 Wallace został schwytany w Robroyston w pobliżu Glasgow przez Szkota Johna Menteitha. Opuścili go wszyscy. Przewieziony do Londynu, został oskarżony o zdradę i przestępstwa (morderstwa, podpalenia, niszczenie własności prywatnej, swiętokradztwo) i stracony poprzez powieszenie i poćwiartowanie przez Anglików na Towerhill w Londynie. Opiewają go pieśni ludowe.

Ogromny pomnik Wallace Monument (zbudowany 1861 - 1869) stoi na skale Abbey Craig w pobliżu Stirling. Postać Williama Wallace'a spopularyzował film pt. Waleczne serce (Braveheart, 1995) - reż. Mel Gibson.

[edytuj] Przypisy

  1. Zgodnie z najnowszymi odkryciami (pieczęć na liście Williama do kupców w Lubece) istnieje duże prawdopodobieństwo, że William był synem Alana (dotychczas popularna była wersja,że jego ojcem był Sir Malcolm Wallace). Łacińska inskrypcja na pieczęci brzmi: William filius Alan (William syn Alana).

[edytuj] Linki zewnętrzne

  • William Wallace - witryna uwzględniona w liście BBC Education Web Guide
  • William Wallace - opracowanie w języku polskim z Almanachu Historycznego.

Our "Network":

Project Gutenberg
https://gutenberg.classicistranieri.com

Encyclopaedia Britannica 1911
https://encyclopaediabritannica.classicistranieri.com

Librivox Audiobooks
https://librivox.classicistranieri.com

Linux Distributions
https://old.classicistranieri.com

Magnatune (MP3 Music)
https://magnatune.classicistranieri.com

Static Wikipedia (June 2008)
https://wikipedia.classicistranieri.com

Static Wikipedia (March 2008)
https://wikipedia2007.classicistranieri.com/mar2008/

Static Wikipedia (2007)
https://wikipedia2007.classicistranieri.com

Static Wikipedia (2006)
https://wikipedia2006.classicistranieri.com

Liber Liber
https://liberliber.classicistranieri.com

ZIM Files for Kiwix
https://zim.classicistranieri.com


Other Websites:

Bach - Goldberg Variations
https://www.goldbergvariations.org

Lazarillo de Tormes
https://www.lazarillodetormes.org

Madame Bovary
https://www.madamebovary.org

Il Fu Mattia Pascal
https://www.mattiapascal.it

The Voice in the Desert
https://www.thevoiceinthedesert.org

Confessione d'un amore fascista
https://www.amorefascista.it

Malinverno
https://www.malinverno.org

Debito formativo
https://www.debitoformativo.it

Adina Spire
https://www.adinaspire.com