Witold Lipiński
Z Wikipedii
Witold Lipiński (ur. 14 listopada 1923 roku w Kosakach koło Łomży - zm. 23 czerwca 2005)) - żołnierz SZP, ZWZ, AK, i AKO. Profesor nauk technicznych. Architekt.
[edytuj] Działalność konspiracyjna
We wrześniu 1939 roku Witold Lipiński był uczniem gimnazjum w Łomży. Naukę przerwał wybuch II wojny światowej, a następnie wkroczeniem Armii Czerwonej na tereny białostockiego. Do SZP wstępuje już na jesieni 1939 roku mając 16 lat. Wraz ze zmianami w stukturze podziemia znajduje się w ZWZ a później do AK.
Po objęciu dowództwa Inspektoratu III (Łomża, Grajewo) przez kapitana Jana Tabortowskiego „Bruzdę” Witold Lipiński związał z nim swoje podziemne losy. Został łącznikiem Inspektora Inspektoratu III AK. Używał pseudonimu „Szczedroń”. Razem z Franciszką Ramotowską „Iskrą” utrzymywał łączność i organizował konspiracyjne lokale. Bardzo często przebywał u boku „Bruzdy” i brał udział w kierowanych przez niego akcjach.
Początek akcji „Burza” zastał starszego strzelca „Szczedronia” w bazie „Kobielne” na bagnach biebrzańskich. 2 lipca 1944 wraz majorem „Bruzdą i całym jego pocztem przebywał we wsi Boguszki. „Bruzda” odebrał wiadomość o aresztowaniu przez Gestapo porucznika Józefa Ramotowskiego „Rawicza” i podjął próbę jego odbicia. Potyczka kończyła się porażką. Zginął "Znicz" Jan Kościelewski, ranni zostali major "Bruzda" oraz "Huzar" – Hipolit Waniewski i "Kmicic" – Zbigniew Stronowski. „Szczedroń” mimo iż kule poszarpały mu mundur wyszedł z potyczki bez szwanku.
Witoldowi Lipińskiemu udało się uniknąć aresztowania podczas rozbrojenia oddziału majora „Bruzdy” przez Armię Czerwoną 14 sierpnia 1944 roku. To właśnie on organizował na nowo kontakty „Bruzdy” po jego ucieczce z niewoli pod koniec sierpnia 1944 roku.
W kwietniu 1945 roku prowadził rozpoznanie szpitala garnizonowego w Białymstoku, gdzie przetrzymywano ranną w czasie próby ucieczki z rąk NKWD Franciszkę Ramotowską „Iskrę” a następnie wspólnie z "Bruzdą", "Rybą", "Jastrzębiem", "Komarem", "Cezarem" i "Sokolikiem" uczestniczył w brawurowym odbiciu „Iskry”.
Czynnie uczestniczył w przygotowaniach do akcji opanowania Grajewa. Przenosił meldunki, podprowadzał na miejsce zgupowania oddziały wyznaczone do tej akcji, a następnie w nocy z 8 na 9 maja 1945 roku, wspólnie ze swoim bratem Zdzisławem Lipińskim „Szczarą” wziął udział w akcji.
„Szczedroń” pozostał w podziemiu do maja 1946 roku, kiedy to za zgodą i namową majora „Bruzdy” wyjechał do Wrocławia.
Za działalność w podziemiu został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Walecznych. Wyszedł z podziemia w stopniu kaprala podchorążego.
[edytuj] Działalność naukowa
Na jesieni 1946 roku Witold Lipiński rozpoczął studia na Wydziale Architetury Politechniki Wrocławskiej. Studia ukończył w 1950 roku.
W 1951 roku został asystentem na na wydziale który ukończył.
W 1956 roku został adiunktem.
W 1979 doktorem habilitowanym.
W 1991 roku profesorem nauk technicznych.
Profesor Witold Lipiński był promotorem 13 przewodów doktorskich. Pozostawił po sobie wiele często nowatorskich opracowań z dziedziny architektury. Pozostawił też materialne ślady swojej działalności. Z rozlicznych realizacji moża wymienić dwie:
Wybudowane w latach 1959 – 1964 schronisko i obserwatorium PIHM na Śnieżce w Karkonoszach. Projekt ten w swojej formie wybiegający daleko ponad czasy kiedy powstawał.
Adaptacja i rekonstrukcja sześciu budynków na wrocławskiej Starówce w roku 1969.
Był przewodniczącym koła NSZZ „Solidarność” na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej od roku 1980 aż do przejścia na emeryturą w roku 1994.
Był członkiem Polskiej Akademii Nauk.
Był odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Przeszedł na emeryturę w 1994 roku, zachował jednak kontakt z uczelnią.
Zmarł we Wrocławiu 23 czerwca 2005 roku.
