Wyspy Heard i McDonalda

Z Wikipedii

Territory of Heard Island and McDonald Islands
Terytorium Wysp Heard i McDonalda


Flaga Wysp Heard i McDonalda	Herb Wysp Heard i McDonalda

Język urzędowy

angielski

Status terytorium

terytorium zewnętrzne

Zależne od

Australii

Głowa terytorium

królowa Elżbieta II

Powierzchnia
• całkowita
• wody śródlądowe

412 km²
0%

Liczba ludności (2007)
• całkowita
• gęstość zaludnienia

0
osób/km²

Jednostka monetarna

dolar australijski (AUD)

Rok utworzenia

przekazanie przez Wielką Brytanię
1947

UTC +5

HM/HMD/334

Wyspa Heard - zdjęcie wykonane przez NASA

Mapa terytorium

Wyspy Heard i McDonalda to dwie niezamieszkane wyspy położone na Oceanie Południowym (53°6'S, 72°31'E), mniej więcej dwie trzecie drogi pomiędzy Madagaskarem i Antarktyką. Należą do Australii od 1947. Geologicznie, są wyspami wulkanicznymi i stanowią wynurzoną część Płaskowyżu Kergueleńskiego.

Wyspa Heard jest bardzo górzysta i niegościnna, najwyższy szczyt wyspy Mawson Peak (2745 m n.p.m.) to także najwyższa góra Australii. Wyspy McDonalda są małe i kamieniste. Łączna powierzchnia wysp wchodzących w skład terytorium wynosi około 412 km². Na żadnej z wysp nie ma przystani ani portu.

Wyspy jako terytoria należące do Australii administrowane są z Canberry przez urząd ds. Australijskiego Terytorium Antarktycznego i ministerstwo ds. Ochrony Środowiska. Wyspy są zamieszkane przez różne gatunki fok i ptaków. Jedynymi gośćmi na wyspach są zazwyczaj naukowcy, prowadzący tam różnego rodzaju badania.

Wyspy nie mają żadnej gospodarki, ale otrzymały własny kod kraju (HM) i mają własną domenę internetową .hm.

[edytuj] Historia

Wyspa Hearda została odkryta 27 grudnia 1833 przez brytyjskiego myśliwego polującego na foki, Petera Kempa, w czasie wyprawy z Kergulen na Antarktykę, który naniósł ją na swoją mapę nawigacyjną. Powszechnie uważa się, że do tego czasu nie stanęła na niej ludzka stopa. Kapitan John Heard, dowódca statku "Oriental", odkrył ją niezależnie 27 listopada 1853 i nazwał swoim imieniem. Nieco później, 4 stycznia 1854, kapitan William McDonald odkrył niedaleko położone Wyspy McDonalda.

Pomimo ich odkrycia, nikt nie zdecydował się na przybicie do żadnej z tych wysp, aż do marca 1855, kiedy zrobili to myśliwi ze statku "Corinthian" pod dowództwem kapitana Erasmusa Darwina Rogersa. W okresie od 1855 do 1880 na wyspach przebywali amerykańscy marynarze polujący na foki. Do roku 1880 większość mieszkających tam fok została wybita i myśliwi opuścili te tereny.

Wyspy zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1997.