Zbigniew Bereszyński
Z Wikipedii
Zbigniew Bereszyński (ur. 8 stycznia 1956 w Opolu), absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Opolu (1975)[1]; absolwent studiów chemicznych na Uniwersytecie Wrocławskim (1980); publicysta, autor prac nauk naukowych i artykułów popularnonaukowych z dziedziny historii, historii materialnej i historii budownictwa obronnego. Działacz niepodległościowy.
W 1973 r. po raz pierwszy represjonowany przez SB za próby inicjowania działalności opozycyjnej wśród uczniów I Liceum Ogólnokształcącego im. M. Kopernika w Opolu (w ramach tzw. grupy destrukcyjnej). W lutym 1978 r. wraz z Wiesławem Ukleją zatrzymany przez SB na 48 godzin za kolportowanie ulotek w formie listu gończego za Edwardem Gierkiem.
W 1980 r. wraz z Wiesławem Ukleją i innymi osobami współorganizował uczelnianą organizację Niezależnego Zrzeszenia Studentów przy Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu[2]. Od października 1980 r. do kwietnia 1981 r., wraz z W. Ukleją i innymi osobami, wydawał biuletyn studencki "Opolitechnik" - pierwsze czasopismo niezależne na Opolszczyżnie. Był głównym redaktorem tego biuletynu. Działał w ruchu obrony więzionych za przekonania. Od września 1981 r. zatrudniony w Zarządzie Regionu Śląska Opolskiego NSZZ "Solidarność" jako redaktor prasy związkowej.
Internowany w okresie od 13 grudnia 1981 do 14 października 1982 r.
W latach 1983-1989 czynnie zaangażowany w podziemną działalność wydawniczą i kolportażową na terenie Opola. Do jego współpracowników w tej dziedzinie należeli m. in.: Leokadia Bereszyńska (matka), Donata Wnuk, Janusz Karpała, Tadeusz Ryśnik, Ryszard Siwacki, Lesław Poeckh, Elżbieta Dworzak, Tadeusz Kubów, Stanisław, Janina i Agnieszka Wiesnerowie, Edward Moliński, Wiesław Ukleja, Krystian Jakusz. Autor wydanej w podziemiu broszury "Pomiędzy odnową a niepodległością. Ruch Solidarność wczoraj i jutro" (1983).
W latach 1984-1990 stały współpracownik "Biuletynu Dolnośląskiego" [3], wydawanego we Wrocławiu przez Solidarność Walczącą. Dla biuletynu tego pisywał teksty pod pseudonimami "Jaromir Bilet", "Jakub Broński", "J.B", "Rafał Jaworski". Redaktor "Biuletynu Opolskiego", nr 1 ,wydanego w 1985 r. przez Solidarność Walczącą.
W 1989 r. współorganizator protestów przeciwko ugodzie Okrągłego Stołu. Autor licznych oświadczeń wydanych w latach 1988-1990 przez opolskie środowiska niepodległościowe.
W 1991 r. lider opolskiej listy kandydatów Partii Wolności w pierwszych po wojnie wolnych wyborach parlamentarnych. Od 1996 r. działacz Ruchu Odbudowy Polski. W latach 1993-2001 współpracownik, a następnie członek redakcji kwartalnika politycznego "Solidarność Walcząca".
W latach 90. XX w. sekretarz Rady Pracowniczej w Przedsiębiorstwie Budownictwa Hydrotechnicznego "Odra-1" w Opolu. Działacz "Solidarności" zakładowej w tym przedsiębiorstwie.
W 2001 r. odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi "za zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce" (odznaczenie nadane przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego)[4] . Odznaczenia nie przyjął z uwagi na negatywny stosunek do osoby prezydenta A. Kwaśniewskiego.
