Zbigniew Farmus

Z Wikipedii

Zbigniew Farmus (ur. 1949) - działacz polonijny z Kanady. Polityk AWS, doradca Romualda Szeremietiewa w Ministerstwie Obrony Narodowej.

Spis treści

1 Biografia
2 Twórczość i nagrody
3 Przypisy

[edytuj] Biografia

[edytuj] Młodość w Polsce

Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Mgr socjologii (1972). W latach 1972-1973 pracował jako ładowacz w Przedsiębiorstwie Transportu i Sprzętu Budowlanego we Wrocławiu, a następnie, do 1979, jako starszy asystent w Zakładzie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego.

[edytuj] Emigracja

W 1979 wraz z żoną i dziećmi wyjechał z PRL do Austrii. Pozostał ne emigracji. W 1982 osiedlił się w Kanadzie, uzyskał obywatelstwo kanadyjskie i przebywał tam do 1992. Wydawał największy tygodnik polonijny „Echo Tygodnia” i działał w międzynarodowej organizacji popierającej Solidarność o nazwie Conference Solidarity Support Organisation. Był członkiem pro-solidarnościowej kanadyjsko-polonijnej organizacji o nazwie Polish-Canadian Action Group (PCAG). Jako przedstawiciel PCAG uczestniczył w międzynarodowych konferencjach na rzecz poparcia Solidarności w Nowym Jorku, Los Angeles, Edmonton, Toronto, Caracas, Lund, Paryżu i Londynie. Był też przedstawicielem Polskiej Partii Niepodległościowej na terenie Kanady.

Od połowy lat 80. XX w. aż do samorozwiązania, był członkiem Rady Narodowej RP na Uchodźstwie i wiceprzewodniczącym jej oddziału w Kanadzie.

Delegat Kongresu Polonii Kanadyjskiej na Pierwsze Spotkanie Kraj - Emigracja - Polonia Wschód-Zachód w 1990, zorganizowane pod patronatem marszałka Senatu RP Andrzeja Stelmachowskiego. Delegat Rady Narodowej RP - Oddział w Kanadzie na uroczystość przekazania w Warszawie insygniów władzy przez prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego wybranemu prezydentowi Lechowi Wałęsie.^[1]

[edytuj] Działalność polityczna w Polsce

W roku 1992 wrócił do Polski. Był współorganizatorem Ruchu dla Rzeczypospolitej. Działał na rzecz zjednoczenia prawicy w Przymierzu dla Polski i Obozie Patriotycznym. Był współorganizatorem Akcji Wyborczej Solidarność. W wyborach parlamentarnych 1997 startował w Warszawie z listy AWS zdobywając ponad 4000 głosów, mimo to nie został posłem.

Był członkiem Rady Politycznej RS AWS. Został zatrudniony w 1998 jako doradca ministra Obrony Narodowej Romualda Szeremietiewa w pionie uzbrojenia i sprzętu wojskowego MON pracował tam do zatrzymania przez UOP w lipcu 2001 w czasie rejsu promem do Szwecji.

Oskarżony najpierw na łamach dziennika "Rzeczpospolita" ^[2] o bezprawny dostęp do tajemnicy i praktyki korupcyjne został aresztowany. Po kilkuletnim śledztwie warszawska prokuratura apelacyjna postawiła mu zarzuty żądania 150 tys. dol. i otrzymanie 20 tys. dol. łapówek od producentów uzbrojenia oraz zapoznawanie sie z tajnymi informacjami bez wymaganego zezwolenia. W areszcie śledczym spędził 2,5 roku.

W tym czasie pojawiły się wątpliwości, czy te zarzuty są prawdziwe. Ukazały się artykuły podważające wiarygodność oskarżeń - ^[3] Po wielomiesięcznym procesie został uniewinniony z zarzutów łapownictwa przez sąd w grudniu 2006, ale jednocześnie został uznany winnym nieuprawnionego dostępu i ujawniania tajemnic państwowych. Sąd skazał go na 2,5 roku więzienia zaliczając w poczet kary czas spędzony w areszcie. Proces odbył się przy drzwiach zamkniętych, a uzasadnienie wyroku zostało utajnione.^[4] Po wyroku wyjechał do Kanady.

[edytuj] Twórczość i nagrody

Jest autorem ponad 1500 artykułów publicystycznych i komentarzy politycznych, w istotnej części na tematy wojskowe zamieszczane głównie na łamach "Echa", także w innych tytułach prasy polskiej, polonijnej i zagranicznej. Był współautorem programu AWS w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego i obronności. W 1999 r. podjął pracę nad doktoratem w Akademii Obrony Narodowej.

Za zasługi dla niepodległości odznaczony brązowym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP na uchodźstwie w 1988 oraz srebrnym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP w 1999 ^[5]. Minister obrony narodowej Janusz Onyszkiewicz awansował go na stopień porucznika rezerwy Wojska Polskiego i odznaczył medalem MON za wzorowe wykonywanie obowiązków (1999).^{[potrzebne źródło]}