Ruch dla Rzeczypospolitej

Z Wikipedii

Ruch dla Rzeczypospolitej (RdR) – polska partia polityczna działająca w latach 1992-1999 o charakterze prawicowym, patriotycznym i antykomunistycznym.

Ugrupowanie powstało w 1992 na bazie części chadeckiej frakcji Porozumienia Centrum, obejmującej działaczy sprzeciwiających się prowadzonym przez lidera PC Jarosława Kaczyńskiego rozmowom koalicyjnym z ugrupowaniami popierającymi odwołanie rząd Jana Olszewskiego. Do RdR (zarejestrowanego sądownie 18 grudnia 1992) przystąpiła także niewielka pozaparlamentarna Polska Partia Niepodległościowa, kierowana przez Romuald Szeremietiew. Pod koniec funkcjonowania Sejmu I kadencji i Senatu II kadencji klub parlamentarny tego ugrupowania (kierowanego przez Jana Olszewskiego) liczył około 20 osób.

Po rozwiązaniu parlamentu i nieudanych rozmowach o wspólnych listach wyborczych z PC partię opuściła grupa działaczy skupiona wokół Kazimierza Barczyka, tworząc Porozumienie Regionalne RdR (później działające jako Zjednoczenie Polskie).

Na bazie Ruchu dla Rzeczypospolitej przed wyborami parlamentarnymi w 1993 powstał komitet wyborczy Koalicja dla Rzeczypospolitej. Na jej listach znaleźli się także działacze związku zawodowego Solidarność 80 oraz kanapowych partii politycznych, takich jak Akcja Polska Antoniego Macierewicza, Partia Wolności Kornela Morawieckiego, Górnośląska Chrześcijańska Demokracja Kazimierza Świtonia i wywodzące się z "Paxu" Stronnictwo Demokracji Polskiej. Lista ta uzyskała 2,7% głosów, nie przekraczając wyborczego progu.

Liderami listy ogólnopolskiej KdR byli według kolejności:

• Jan Olszewski, Warszawa,
• Antoni Macierewicz, Kraków,
• Wojciech Włodarczyk, Lublin,
• Romuald Szeremietiew, Białystok,
• Stanisław Przemysław Hniedziewicz, Warszawa II.

Lista ta uzyskała 2,7% głosu, nie przekraczając progu wyborczego.

W grudniu 1993 doszło do rozłamu w Ruchu dla Rzeczypospolitej, gdy przychylna Lechowi Wałęsie grupa powołała na przewodniczącego partii Romualda Szeremietiewa, a następnie dokonała rejestracji partii o takiej samej nazwie w miejscu dawnej PPN.

Grupa wierna byłemu premierowi w marcu 1994 po rezygnacji Jana Olszewskiego (który został honorowym przewodniczącym) wybrała na szefa RdR Stanisława Węgłowskiego.

Po wyborach prezydenckich w 1995 wielu działaczy przystąpiło do nowo tworzonego przez Jana Olszewskiego Ruchu Odbudowy Polski. Sam RdR został wszedł natomiast do Akcji Wyborczej Solidarność, z której wystąpił wiosną 1997, motywując to brakiem wpływu na działalność AWS i nadmierną rolą w jej ramach konkurencyjnego RdR-OP Romualda Szeremietiewa. Po tragicznej śmierci Stanisława Węgłowskiego w lipcu 1997 przywództwo w partii przejął Alfred Dygudaj, a ugrupowanie w wyborach parlamentarnych wystartowało w ramach komitetu wyborczego Unia Prawicy Rzeczypospolitej.

W 1998 szefem partii został Andrzej Kozioł (poseł AWS, który rok wcześniej nie zrezygnował z kandydowania do Sejmu mimo wyjścia RdR z tej koalicji). W 1999 ugrupowanie się rozwiązało, przystępując do Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów.

[edytuj] Źródła

• Krystyna Paszkiewicz: Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000. ISBN 8322920512.