Związek Stanowczych Chrześcijan

Z Wikipedii

Związek Stanowczych Chrześcijan
Religia	Chrześcijaństwo
Klasyfikacja główna	Protestantyzm
Kierunek teologiczny	Ewangelikalizm
Założyciel(e)	Kościół Ewangelicko-Augsburski
Czas założenia	10 lipca 1910
Miejsce założenia	Śląsk Cieszyński
Zasięg geograficzny	Polska
Liczba wiernych	{{{liczba_wiernych}}}

Związek Stanowczych Chrześcijan - protestanckie towarzystwo reliigijne powstałe w początkach XX wieku na Śląsku Cieszyńskim.

W 1906 w ramach kościoła luterańskiego powstała na Śląsku Cieszyńskim "Społeczność Chrześcijańska", część jej członków przyjęła poselstwo zielonoświątkowe. W wyniku niezgodności stanowisk osoby które przyjęły nową naukę, zostały wykluczone ze Społeczności Chrześcijańskiej i przeszły do struktur Stanowczych Chrześcijan, które prawnie zalegalizowano przez władze austriackie 10 lipca 1910 pod nazwą Związek na Rzecz Stanowczego Chrześcijaństwa (niem. Bund für entschiedenes Christentum).

W czerwcu 1912 otworzono pierwszą kaplicę Związku Stanowczych Chrześcijan w Nieborach. Przed pierwszą wojną światową powstały już zbory w Nieborach, Dolnym Żukowie i Ustroniu. Grupa liczyła ok. 80 członków. Pismo "Głos Prawdy" z 1920 informowało, ze nabożeństwa odbywały się w miejscowościach: Niebory, Sucha, Jawor, Ustroń, Tyra, Wisła, Wędrynia i Puńców.

Dużym przedsięwzięciem finansowym Związku była budowa w latach 30. przytułku – schroniska w Gródku, który miał służyć wszystkim cierpiącym. W 1935 wprowadzono karty członkowskie w kilku kolorach.

Wnętrze domu zborowego w Nieborach (1967)

W czasie II wojny światowej działalność towarzystw religijnych została oczywiście zawieszona, a więc zarówno Społeczności Chrześcijańskiej jak i Związku Stanowczych Chrześcijan. W maju 1946 odbyła się konferencja w Wiśle, w której wzięli udział przedstawiciele prawie wszystkich ugrupowań ewangelicznych w Polsce. W 1947 z Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan, Wolnych Chrześcijan i Stanowczych Chrześcijan powołano nowy Zjednoczony Kościół Ewangeliczny (ZKE). Dnia 20 września 1950 Urząd Bezpieczeństwa Publicznego zamknął wszystkie obiekty sakralne ZKE. 8 marca 1953 podjęto decyzje o rozwiązaniu organizacji składowych ZKE.

W Czechosłowacji wstąpili stanowczy chrześcijanie po zawieszeni działalności towarzystw religijnych w 1951 do Jednoty Czeskobraterskiej.

W 1965 w czasie nabożeństw Stanowczych Chrześcijan na Zaolziu zaczęło pojawiać się religijne proroctwo, które nawoływało do migracji do Polski, do "opuszczenia domów i przeniesienia się w odległe puste miejsce". W sumie opuszczone w tym czasie Bieszczady zasiedliło ok. 100 rodzin. Dopiero rok 1981 okazał się pomyślny i Stanowczy Chrześcijanie, którzy osiedlili się w Bieszczadach zostali zarejestrowani jako "Protestancka Wspólnota Regionu Bieszczadzkiego", w latach 90. wspólnota zmieniła nazwę na Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa.