Lotaryngia

Z Wikipedii

Lorraine


Herb regionu	Flaga regionu

Stolica

Metz

Ludność (1999)
• ogółem
• gęstość

2 310 376
98 os./km²

23 547 km²

157

2 337

Prezydent regionu

Jean-Pierre Masseret

Departamenty

Meurthe-et-Moselle (54)
Meuse (55)
Moselle (57)
Vosges (88)

Położenie na mapie Francji

Strona internetowa regionu

krajobraz Lotaryngii - rzeka Seille

fragment miasta Baccarat

Lotaryngia (fr. Lorraine, niem. Lothringen) - kraina historyczna i region administracyjny w północno-wschodniej Francji.

[edytuj] Podział administracyjny

Lotaryngia dzieli się na 4 departamenty:

[edytuj] Nazwa kraju

Obecna nazwa kraju wiąże się z imieniem Lotara II - władcy, któremu podlegały te obszary w IX w. Od łacińskiej nazwy jego państwa - Lotharii Regnum ("królestwo Lotara") powstała używana do dziś nazwa regionu.

[edytuj] Miasta

Największym miastem regionu jest jego stolica Metz (125,0 tys. mieszkańców). Inne ważne miasta to:

Nancy (103,2 tys. mieszkańców)
Thionville (41,3 tys. mieszkańców)
Épinal (35,0 tys. mieszkańców)
Vandoeuvre-les-Nancy (31,9 tys. mieszkańców)
Verdun (19,4 tys. mieszkańców)
Bar-le-Duc (16,8 tys. mieszkańców)

[edytuj] Ludność

Lotaryngię zamieszkuje 2,3 miliona osób.

Ludność południowej, centralnej i zachodniej części regionu posługuje się na co dzień językiem francuskim, zaś w części północnej przeważają niemieckojęzyczni. Lokalny dialekt języka niemieckiego wyodrębnia się niekiedy jako osobny język - lotaryński

[edytuj] Gospodarka

Lotaryngia jest okręgiem przemysłowym o dużym znaczeniu.

[edytuj] Historia

Po śmierci cesarza Ludwika I Pobożnego w 840 roku obszar Lotaryngii znalazł się w tej części państwa Franków, która przypadła w udziale jego synowi Lotarowi. Od X w. kraj znalazł się w granicach Rzeszy Niemieckiej i pozostawał w jej składzie do XVII w. W latach następnych stała się przedmiotem walk Francji Ludwika XIV z Rzeszą Niemiecką na czele z Habsburgami austriackimi i dodatkowo hiszpańskimi. W konsekwencji od końca XVII w. kraj znalazł się pod zwierzchnością Francji. W 1738, na mocy traktatu wiedeńskiego, kończącego wojnę sukcesyjną w Polsce, Lotaryngię w dożywotnie posiadanie objął Stanisław Leszczyński. W 1766 r. kraj został włączony bezpośrednio do Francji, i pozostawał w jej granicach do 1871 roku, kiedy to jej północna część wraz z sąsiednią Alzacją zostały przyłączone do II Rzeszy Niemieckiej. Francusko-niemiecki spór o te tereny był jednym z głównych powodów wybuchu I wojny światowej. Po jej zakończeniu cała Lotaryngia na mocy traktatu pokojowego w 1918 r. przeszła we władanie Francji. Po klęsce Francji w 1940 r. północna Lotaryngia ponownie w znalazła się w granicach Niemiec i stan taki trwał aż do upadku III Rzeszy (44/45). Po wojnie została ponownie przyłączona do Francji. Obecnie tereny te nie są już kością niezgody w relacjach Paryż - Berlin.