Oława

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: rzeka Oława; wieś Oława w rejonie olickim.

Współrzędne: 50°56' N 17°18' E50.9333333 17.3 (Oława)

Oława


Herb Oławy	Flaga Oławy

Gmina
- rodzaj

Oława
miejska

Założono

XIII wiek

Prawa miejskie

1234

Burmistrz

Franciszek Październik

Powierzchnia

27,36 km²

Położenie

50° 56' N
17° 18' E

Wysokość

170 m n.p.m.

Liczba mieszkańców (2007)
- liczba ludności
- gęstość

30 866
1128 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

55-200

Tablice rejestracyjne

DOA

Położenie na mapie Polski

Oława

TERC10
(TERYT)

5020315011

Miasta partnerskie

Złoczów

Oberasbach
Česká Třebová
Sighetul Marmatiei

Urząd miejski³

pl. Zamkowy 15
55-200 Oława
tel. 71 313-23-46; faks 71 313-24-91
(e-mail)

Strona internetowa miasta

Oława (niem. Ohlau, czes. Olava) - miasto i gmina we wschodniej części województwa dolnośląskiego, w powiecie oławskim, nad rzeką Oława (potocznie Oławka)i Odrą, 27 km na południowy wschód od Wrocławia. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa wrocławskiego.

Oława jest siedzibą dwóch gmin: gminy miejskiej (miasto Oława) i gminy wiejskiej oraz powiatu ziemskiego.

Według danych z 30 czerwca 2004², miasto miało 31 078 mieszkańców.

[edytuj] Historia

W X wieku w okolicy przebywał najprawdopodobniej benedyktyński pustelnik, Andrzej Świerad. Po raz pierwszy notowana jako Olewa w 1149 jako darowizna Piotra Włostowica na rzecz opactwa w Ołbinie. Gród i osada targowa powstałe przy zbiegu rzek Odry i Oławy istniały od XII wieku.

W 1206 Henryk Brodaty zamienił swoje ziemie w okolicach Psiego Pola na Oławę. Lokowana na prawie średzkim przed rokiem 1234. Zasiedlana przez tkaczy walońskich, których dziedzictwem jest herb miasta przedstawiający białego, galijskiego koguta w czerwonym polu.

Zniszczona przez Mongołów w 1241 zaczyna się dynamicznie rozwijać. Działa tu mennica wypuszczająca brakteaty z wizerunkiem herbowego koguta. W 1282 Henryk IV Probus nadaje przywilej budowy 12 kramów sukienniczych oraz korzystania z łąk, wód i roli. W 1310 miasto otrzymuje od Bolesława Rozrzutnego prawo przymusu drożnego, a od 1317 burmistrza i radę.

Zdobyta przy pomocy ludności i spalona przez husytów w 1429. W 1447 pod miastem zwycięska dla Polaków bitwa z wojskami Macieja Korwina. Wyludnione w 1437 epidemią dżumy, którą poprzedziła klęska głodu. Połowa miasta spłonęła w wielkim pożarze 1502 roku. Ponowna epidemia dżumy nawiedziła miasto w 1588.

Kilkakrotnie przechodziła z rąk do rąk w czasie wojny 30-letniej. 19 maja 1634 podpalona i doszczętnie zniszczona przez wycofujące się oddziały płk. von Rostock, 17 czerwca 1642 przez Szwedów Jerzego Wrangla.

Od roku 1248 do 1675 w księstwie legnicko-brzeskim władanym przez najdłuższą linię Piastów śląskich. Ostatnim jej przedstawicielem był urodzony w Oławie Jerzy IV Wilhelm (ostatni przedstawiciel całej dynastii). Po jej wygaśnięciu w latach 1691-1737 własność żonatego ze szwagierką cesarza Leopolda I Jakuba Sobieskiego, syna króla Polski, Jana III. Po wojnach śląskich od 1742 wraz z większością Śląska w granicach Królestwa Prus.

Od XV wieku podobnie jak w wielu innych miastach Dolnego Śląska silny rozwój sukiennictwa, potem w wiekach XVII - XVIII przeróbki bawełny. Od 1842 roku między Wrocławiem a Oławą istnieje najstarsza w dzisiejszych granicach Polski linia kolejowa, zainicjowana 2 maja przez pociąg Silesia.

Z podoławskiego lotniska wojskowego Oława-Stanowice 1 września 1939 roku wystartowały hitlerowskie samoloty, które jako pierwsze zaatakowały Polskę. 2 września 1939 jeden polski samolot Karaś z 21 eskadry bombowej zbombardował fabrykę w Oławie, dokonując pierwszego ataku bombowego na terytorium Niemiec w II wojnie światowej. Po wojnie Oława znalazła się w granicach Polski. Do roku 1992 była siedzibą silnego garnizonu Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej obsługujących pobliskie lotnisko wojskowe.

Miasto znane w latach 80. XX wieku z nieuznanych przez kościół katolicki objawień maryjnych Kazimierza Domańskiego.