21 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

21 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej

Spis treści

1 Historia i powstanie 21. dr OP
2 Tradycje
- 2.1 Odznaka pamiątkowa
3 Wyposażenie
4 Dowódcy Dywizjonu
5 Ważne wydarzenia
6 Zobacz też

[edytuj] Historia i powstanie 21. dr OP

Dywizjon został utworzony Rozkazem Dowódcy OPK nr 0012 z dnia 12.01.1963r. Wchodził w skład 60 Brygady Artylerii OPK, potem przekształconej w 4 BA OPK w Gdyni. Na pierwszego dowódcę dywizjonu został wyznaczony kpt. Jozef PŁÓCIENNICZAK. Od kwietnia 1963 roku kadra zawodowa jednostki brała udział w szkoleniu specjalistycznym w Bemowie Piskim. Następnie skład osobowy wyjechał na szkolenie zgrywające do Kuźni Raciborskiej. W tym czasie w Rzucenie budowano stanowisko ogniowe oraz obiekty koszarowe. Początkowo dywizjon miał być wyposażony w zestaw rakietowy „Dźwina”. W związku ze zmianą decyzji, dywizjon wyposażono w nowocześniejszy zestaw rakietowy S-75 „Wołchow”, a stan osobowy został powtórnie skierowany na szkolenie do Bemowa Piskiego. Po zdaniu egzaminów w kwietniu 1964 r. żołnierze powrócili do Rzucewa. W tym samym miesiącu dywizjon otrzymał sprzęt bojowy.

W czerwcu i lipcu 1964 r. trwało w jednostce intensywne szkolenie mające na celu przygotowanie dywizjonu do pełnienia dyżurów bojowych oraz strzelań rakietowych na poligonie w ZSRR. 21 września 1964 roku dywizjon wykonał pierwsze strzelanie bojowe, które było ukoronowaniem wielomiesięcznego wysiłku szkoleniowego całego stanu osobowego. W tym dywizjonie rozpoczął karierę wojskową późniejszy dowódca 4 BA OPK (1985-1986) płk Mieczysław Koźbiał. W 1965 roku dywizjon został poddany Inspekcji Sił Zbrojnych, z której otrzymał ocenę ogólną dobrą. We wrześniu tego samego roku jednostkę wizytował ówczesny Minister Obrony Narodowej – Marszałek Polski Marian Spychalski, a w czerwcu 1968 r. gen. dyw. Wojciech Jaruzelski. Późniejsze kontrole ze szczebla ministerialnego potwierdzały bardzo wysoki poziom wyszkolenia. Wymiernym świadectwem poziomu wyszkolenia żołnierzy były kolejne strzelania rakietowe w latach: 1969, 1973, 1977, 1982, 1989, za które dywizjon otrzymał oceny bardzo dobre. Z końcem lat siedemdziesiątych dywizjon podlegał gruntownej modernizacji. W miejsce przestarzałej stacji radiolokacyjnej P-12 wprowadzono bardziej nowoczesną stację P-18, a z początkiem lat osiemdziesiątych na uzbrojenie wprowadzono zestaw automatyzacji dowodzenia „WEKTOR” oraz dokompletowano stację radiolokacyjną P-18 w wysokościomierz PRW-13 dostosowany do potrzeb SNR.

Zmiany jakościowe jakie następowały w latach 90. początkowo podyktowane były złożeniem deklaracji akcesyjnej, a w konsekwencji członkostwem Sił Zbrojnych w strukturach NATO. Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr Pf 10/org z dnia 15.02.1995 r. dywizjon został przeformowany i wyposażony w zestaw przeciwlotniczy S-125MI „NEWA”. W tym samym roku dywizjon wykonał pierwsze strzelanie bojowe na poligonie krajowym w Ustce.

W 1998 roku dywizjon brał po raz pierwszy udział w międzynarodowym ćwiczeniu taktycznym w Ustce, pk „Golden Autumn”, wspólnie z 630 sqadronem Holenderskich Królewskich Sił Powietrznych wyposażonym w zestaw rakietowy „Hawk”.

W roku 2000 dywizjon otrzymał zmodernizowany zestaw przeciwlotniczy S-125SC „NEWA SC” i wykonał strzelanie wdrożeniowe.

W grudniu 2001 r. po rozwiązaniu 4. Gdyńskiej Brygady Rakietowej OP, dywizjon został włączony w struktury 3 Warszawskiej Brygady Rakietowej OP.

Brał również udział w ćwiczeniu z udziałem wojsk państw, członków NATO pk. „NATO AIR MEET 2003”. W latach 2002 – 2005, dywizjon wielokrotnie zabezpieczał strzelania na krajowym poligonie w Ustce, zarówno Wojsk OPL Wojsk Lądowych jak i wojsk rakietowych Armii Czeskiej i Armii Słowackiej.

Wielu żołnierzy dywizjonu uczestniczyło w misjach pokojowych realizując zadania mandatowe ONZ w Libanie i stabilizacyjnych w Iraku, gdzie godnie reprezentowali Wojsko Polskie wykazując się profesjonalizmem i wysokim kunsztem żołnierskim, poświęceniem i zaangażowaniem, zapisując w ten sposób kolejną, zaszczytną kartę w historii.

Od roku 1996 do chwili obecnej dowódcą dywizjonu jest ppłk Jan Dziadoń.

[edytuj] Tradycje

Minister Obrony Narodowej, decyzją nr 50/MON z dnia 14 lutego 2006 r. (Dziennik Urzędowy nr 3, poz. 34) ustanowił doroczne Święto 21. dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej na dzień 21 września.

[edytuj] Odznaka pamiątkowa

ODZNAKA PAMIĄTKOWA 21. dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej

Jest jednym ze sposobów uhonorowania żołnierzy pełniących służbę wojskową w dywizjonie oraz pracowników wojska i innych osób szczególnie zasłużonych dla dywizjonu. Jest ona wyrazem więzi i poświęcenia posiadacza odznaki z rodzajem Sił Zbrojnych, miastem Puck i 21. dywizjonem rakietowym Obrony Powietrznej. Odznaka przedstawia tarczę, z naniesionym fragmentem wybrzeża z Półwyspem Helskim i Zatoką Pucką. Tarcza emaliowana w kolorze niebieskim /symbolizującym morze/, i zielonym /symbolizującym ląd/. Obwódka tarczy w kolorze złocistym /symbolizującym piasek plaż okalających Półwysep Helski i Zatokę Pucką/. Ponadto kolory: zielony i żółty są kolorami obowiązującymi w Wojskach OPL. W prawym górnym rogu umiejscowiony jest herb miasta Pucka. Dywizjon na Ziemi Puckiej istnieje od 1963 roku i utrzymuje bardzo ścisłe kontakty ze społeczeństwem miasta oraz z urzędami i instytucjami znajdującymi się na terenie powiatu puckiego. W centralnym punkcie odznaki umieszczono złocistą liczbę „21” /numer dywizjonu rakietowego/ oraz dwie białe rakiety zestawów S-75 i S-125, które posiadał na wyposażeniu w swojej ponad czterdziestoletniej historii. Odznaka jednoczęściowa, lekko wypukła, wykonana techniką głębokiego tłoczenia oraz emaliowana. Tombak - złocisty; Emalia - niebieska, ciemnoniebieska, zielona, biała. Wymiary: tarcza o wymiarach 40 x 30 mm. Mocowanie – metalowy trzpień z gwintem i nakrętką.

Decyzją 241/MON z dnia 14 czerwca 2006 r. (Dziennik Urzędowy Nr 11, poz. 137), Minister Obrony Narodowej zatwierdził odznakę pamiątkową i oznakę rozpoznawczą 21. dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej.

[edytuj] Wyposażenie

Przeciwlotniczy Zestaw Rakietowy S-125SC "Newa SC"

[edytuj] Dowódcy Dywizjonu

1963-1978 - ppłk Józef Płócienniczak
1978-1988 - ppłk Włodzimierz Krakówka
1988-1989 - mjr Bernard Sawicki
1989-1994 - mjr Jan Gabryś
1994-1996 - mjr Ryszard Antropik
od 1996 - ppłk Jan Dziadoń

[edytuj] Ważne wydarzenia

Z inicjatywy byłych żołnierzy dywizjonu powstało „Stowarzyszenie Sympatyków 21. dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej” z siedzibą w Pucku. W dniu 12 września 2006 r. Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ postanowił zarejestrować i wpisać je w Rejestrze Stowarzyszeń Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS 0000263839. Prezesem Stowarzyszenia wybrany został kol. Adam Marcinowski.

PUCK 21 września 2006 r.

W Pucku po raz pierwszy obchodzono Święto 21. dywizjonu rakietowego Obrony Powietrznej oraz już jedenaste „Spotkania po latach” z byłymi żołnierzami dywizjonu. Jednostka obchodziła także 43. rocznicę utworzenia. W trakcie uroczystości z udziałem Szefa Wojsk OPL SP gen. bryg. Michała Jackiewicza, Dowódcy 3. Warszawskiej Brygady Rakietowej gen. bryg. Ryszarda Szulicha oraz miejscowych władz samorządowych dokonano odsłonięcia tablicy pamiątkowej z uwiecznioną datą wydarzenia oraz krótkim przekazem dla obecnych i przyszłych pokoleń żołnierzy „esprit de corps”. Tablicę poświęcił kapelan garnizonu ks. kmdr ppor. Sławomir Szelągowski.