3 Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej

Z Wikipedii

3. Warszawska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej - związek taktyczny Wojska Polskiego. Obecna siedziba brygady znajduje się w Warszawie na Bemowie przy ul. Radiowej 2 przy lotnisku Babice.

Spis treści

1 Historia i powstanie 3. BR OP
2 Tradycje
3 Struktura 3. BR OP
4 Dowódcy 3. BR OP
5 Zobacz też
6 Przypisy

[edytuj] Historia i powstanie 3. BR OP

[edytuj] Powstanie

W 1945 przeformowano 3 Dywizję Artylerii Przeciwlotniczej w 86 Łużycki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej w Lesznie (koszary przy ul. Budzyńskiej). W maju 1948 pułk przedyslokowano do Poznania (koszary przy ul. Rolnej).

Na przełomie września i października 1950 przedyslokowano 86 Łużycki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej do Legionowa (do koszar przy Szosie Warszawskiej) i na bazie jego dywizjonów sformowano 9 Dywizję Artylerii Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju (dowództwo w Warszawie) w składzie: 64 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej małego kalibru w Poznaniu oraz 86 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej średniego kalibru w Legionowie, 87. paOPLśk - w Skierniewicach i 94. paOPLśk - w Łowiczu, ponadto w jej skład włączono Podoficerską Szkołę Artylerii Nr 17.

[edytuj] Przeniesienie do Warszawy

W 1951 całą dywizję rozmieszczono w Warszawie:

dowództwo - na Cytadeli,
64 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej - na Czerniakowie;
86 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej - na Bródnie;
87 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej - na Służewcu;
94 Pułk Artylerii Obrony Przeciwlotniczej - na Bielanach.

Ponadto w jej skład włączono 142 Pułk Reflektorów.

Podstawowym celem dywizji była i pozostała do końca jej istnienia wyłącznie bezpośrednia obrona Warszawy przed atakiem z powietrza.

[edytuj] Reorganizacja

W 1962 przemianowano 9 Dywizję Artylerii Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju na 9 Dywizję Artylerii Obrony Powietrznej Kraju.

W 1967 nastąpiła zmiana nazwy z 9 Dywizji Artylerii Obrony Powietrznej Kraju na 3 Łużycka Dywizja Artylerii Obrony Powietrznej Kraju.

W 1988 dywizję przeformowano w 3 Łużycką Brygadę Artylerii Obrony Powietrznej Kraju. Jej sztab stacjonował w Warszawie na Pradze przy ul. 11 Listopada. Pozostałe jej jednostki rozmieszczono następująco:

83 Dywizjon Dowodzenia (JW 1560) – Warszawa, ul. 11 Listopada (przeniesiony na Bemowo na ul. Radiową)
1 Dywizjon Techniczny (JW 1450) – Książenice k. Grodziska Maz.
2 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 1032) – Dębina k. Kazunia (rozf. w 1993) - zestaw S-75M "Wołchow"^[1]
3 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 1140) – Nadarzyn (rozf. w 1989) - S-75M "Wołchow"
4 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 1235) – Baniocha k. Góry Kalwarii - Domanówek (rozf. w 2000) - S-75 "Dźwina"
5 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 1329) – Bielice k. Sochaczewa (do 2003 stacjonował w Słupnie k. Radzymina) - wyposażony w zestaw "Newa"
6 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 1033) – Chrcynno k. Nasielska (rozf. w 2000) - S-75M "Wołchow"
7 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 1037) – Pustelnik k. Mińska Maz. (rozf. w 2000) - S-75M "Wołchow" w 2002 roku przeniesiony do koszar po 1 Dywizionie Technicznym w Książenicach i wyposażony w zestaw "Newa"
8 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 1040) – Lesznowola k. Grójca (rozf. w 1995) - S-75M "Wołchow"
9 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 1041) – Teresin k. Sochaczewa (rozf. w 2001) - S-75M "Wołchow"
10 Dywizjon Techniczny (JW 1044) – Struga k. Marek (Czarna Struga) (rozf. w 2003) - S-75
60 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 2361) – Olszewnica Stara k. Chotomowa w gm. Wieliszew - S-125M "Newa"
61 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 2367) – Bielice k. Sochaczewa - S-125M "Newa"
62 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 2370) – Borzęcin k. Ożarowa Maz. (Mariew) - S-125M "Newa"
63 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (JW 2380) – Bielice k. Sochaczewa - S-125M "Newa"

[edytuj] 3 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej

W 1991 ostatecznie zmieniono nazwę na: 3 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej. W 2001 roku dołączono 3 dywizjony z rozformowanej 4 Gdyńskiej Brygady Rakietowej OP

[edytuj] Tradycje

Minister Obrony Narodowej z dniem 8 października 1998 dodał do nazwy Brygady określenie: Warszawska.

3. BR OP przejęła tradycję swych poprzedniczek oraz:

Baterii Dział Zenitowych Automobilnych Armii gen. Józefa Hallera;
Dywizjonu Artylerii Zenitowej;
1 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej im. Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego.

3. BR OP otrzymała kiedy sztandar, którego rodzicami chrzestnymi zostali: kto

Święto 3. BR OP: 8 października

[edytuj] Struktura 3. BR OP

W skład brygady wchodzą: dowództwo, dywizjony rakietowe oraz pododdziały wsparcia. Jednostki brygady wchodzą w skład Sił Wysokiej Gotowości NATO i brygada może wykonywać zadania na terenie całego kraju.

Sprzęt bojowy brygady to:

zmodernizowane zestawy rakietowe małego zasięgu S-125SC Newa (SA-3D)
przenośne zestawy rakietowe bliskiego zasięgu Strzała 2M (SA-7)
stacje radiolokacyjne wczesnego powiadamiania,
sprzęt artyleryjski do osłony własnych pododdziałów.

[edytuj] Dowódcy 3. BR OP

9 sierpnia 1960 - 3 grudnia 1962 - płk Antoni Jaremko
4 grudnia 1962 - 10 listopada 1966 - płk Ryszard Sobierajski
15 grudnia 1966 - 2 maja 1976 - płk Henryk Kłoda
3 maja 1976 - 17 lipca 1981 - płk Janusz Potkański
18 lipca 1981 - 7 lutego 1985 - płk Edward Redwanz
8 lutego 1985 - 3 stycznia 1986 - płk Franciszek Żygis
4 stycznia 1986 - 25 marca 1986 - płk Józef Tracz
26 marca 1986 - 18 lutego 1989 - płk Adolf Pawluch
19 lutego 1989 - 28 lutego 1991 - płk Stanisław Kot
1 marca 1991 - 2000 - płk Stanisław Sobiechowski
2000- 30 czerwca 2004 - płk Jacek Jasiński
od 1 lipca 2004 - gen. bryg. Ryszard Szulich

[edytuj] Zobacz też

Strona domowa 3. Warszawskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej

Przypisy

↑ W końcu lat 80. planowano zakupić w ZSRR i wyposażyć tę jednostkę w zestaw dalekiego zasięgu S-300, wybudowane zostały nawet charakterystyczne dla tej broni stanowiska startowe. Widoczne na fotografiach satelitarnych tego rejonu w Wikimapii