Abu Ghosh

Z Wikipedii

Współrzędne: 31°48'17" N 35°06'45" E31.8047222 35.1125 (Abu Ghosh)

Abu Ghosh אבו גוש
Dewiza: brak
Państwo	Izrael
Dystrykt	Dystrykt Jerozolimy
Powierzchnia	1,9 km²
Położenie	31° 48' 17 '' N 35° 06' 45 '' E
Wysokość	610-720 m n.p.m.
Ludność (2006) • liczba ludności • gęstość	5 800 3 057 os./km²
Położenie na mapie kraju Abu Ghosh אבו גוש

Abu Ghosh (hebr. אבו גוש; arab. أبو غوش; tłum. pol. Ojciec grzmotu) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Jerozolimy, w Izraelu.

Leży w górach Judei, w odległości 16 km na zachód od miasta Jerozolimy, przy głównej drodze do Tel Awiwu.

Spis treści 1 Historia 2 Zabytki 3 Demografia 4 Kultura 5 Bibliografia 6 Przypisy 7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Mimo iż pierwsze ślady życia osiadłego mają 6000 lat, osada w obecnej swej formie została założona w 1520 na ruinach biblijnego miasta Kiryat Ye'arim (pol. Miasto Lasów). Miejsce to jest często wzmiankowane w Biblii jako graniczny punkt między terytoriami plemiennymi pokoleń Benjamina i Judy.

Według starotestamentalnych ksiąg 1 Samuela 6:21-7:1 oraz 1 Kronik 13:5-8 tutaj w domostwie Abinadaba przez 20 lat znajdowała się Arka Przymierza. Historia przeniesienia Arki przez króla Dawida do Jerozolimy opisana jest w 2 Samuela 6:1-23; 1 Kronik 13:1-14; 15:1-16,43. Na szczycie wzgórza (o nazwie Deir el-Azhar) na którym była ulokowana osada oraz dom Abinadaba znajduje się dziś sanktuarium Notre-Dame de l'Arche d'Alliance (Naszej Pani Arki Przymierza) wybudowane w 1924. Stoi ono na miejscu starego kościoła bizantyjskiego z V wieku (zniszczonego w 614 w czasie najazdu perskiego).

W II wieku w miejscowości (która w tym czasie przesunęła się ze szczytu wzgórza do doliny) stacjonował oddział X legionu rzymskiego. Z tego okresu pozostał rezerwuar wodny. Na północnym jego murze do dziś można przeczytać inskrypcję "Vexillatio leg[ionis] X Fre[tensis]".

W czasach wypraw krzyżowych osada była uznawana za biblijne Emaus, miejsce gdzie zmartwychwstały Jezus ukazał sie dwóm uczniom (por. Ewangelia wg św. Łukasza 24:13-35). Na wybór Kiryat Ye'arim wpłynął łaciński przekład Biblii jakim posługiwali się Krzyżowcy. Daje ona dystans 60 stadiów (11,5 km) z Jerozolimy do Emmaus, co doskonale odpowiadało położeniu tejże osady. (Dodajmy, iż w czasach bizantyjskich za biblijne Emaus uważano Latrun położone przy tej samej drodze 176 stadiów od Jerozolimy, jako że kilka starożytnych manuskryptów Ewangelii Łukasza wzmiankowało 160 stadiów w miejsce liczby 60). W 1140 zakon szpitalników wybudował na miejscu rzymskiego rezerwuaru kościół, w stylu identycznym jak świątynia Najświętszej Maryi Panny "Niemieckiej" w Jerozolimie. Po upadku Królestwa Jerozolimskiego osada straciła na znaczeniu. Ruch handlowy między wybrzeżem Morza Śródziemnego a Jerozolimą odbywał się już drogą położoną bardziej na północ i przy niej pielgrzymi zaczęli wskazywać nowe miejsce domniemanego Emaus, Qubeiba (również położone ok. 60 stadiów od Jerozolimy).

W latach 1350-1400 władcy mameluccy urządzili tutaj postój dla karawan dodając do budynku kościoła meczet. W 1906 kościół krzyżowców staje się siedzibą opactwa benedyktynów.

W 1914 Żydowski Fundusz Narodowy zakupił nieopodal osady teren pod przyszły kibuc Kiryat Anavim (hebr. קרית ענבים; Miasto Winogron). Wybuch I wojny światowej opóźnił przybycie osadników, z których pierwsi pojawili sie w 1919. Podczas Wojny o Niepodległość 1948 arabscy mieszkańcy osady zostali wypędzeni. Mimo groźby następnych eksmisji większość mieszkańców stopniowo powróciła do swych domów. Jako jedyna osada w tym regionie (położona przy strategicznej drodze dostarczającej zaopatrzenie do Jerozolimy) mieszkańcy Abu Gosh okazali neutralność umożliwiając wojskom izraelskim bezkonfliktową komunikację.

[edytuj] Zabytki

Sanktuarium Notre-Dame de l'Arche d'Alliance (Naszej Pani Arki Przymierza) zostało wybudowane w 1924. Stoi ono na miejscu starego kościoła bizantyjskiego z V wieku (zniszczonego w 614 w czasie najazdu perskiego) z którego do dziś pozostały fragmenty mozaik podłogowych. Na szczycie kościoła umieszczono potężną figurę Matki Bożej, która ze wzgórza króluje nad całą osadą.

[edytuj] Demografia

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2006 roku w mieście żyło 5,8 tys. mieszkańców^[1].

Populacja miasta pod względem wieku:

Wiek (w latach)	Procent populacji w %
0-4	12,8%
5-9	12,5%
10-14	11,2%
15-19	9,2%
20-29	15,4%
30-44	20,0%
45-59	12,5%
ponad 60	6,3%

Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Miasteczko jest znane z bardzo dobrej koegzystencji mieszkańców arabskiego i żydowskiego pochodzenia. Często stawiane jest za wzór współpracy między dwoma narodami i religiami. W armii izraelskiej istnieje nawet specjalny oddział rekrutujący się spośród muzułmańskich mieszkańców osady (ok. 20-30 regularnych żołnierzy oraz 60 płatnych ochotników pracujących dla wojska w samej osadzie).

[edytuj] Kultura

Abu Gosh jest gościem cyklicznego festiwalu muzycznego odbywającego się dwa razy w roku (w maju w czasie świąt Shavuot - święto pierwszych owoców - oraz w październiku w czasie świąt Sukkot - święto namiotów). Miasteczko znane jest także z dobrych restauracji oraz luksusowego hotelu wybudowanego na terenie kibucu.

[edytuj] Bibliografia

• J. Perrot, "Abu Gosh", Israel Exploration Journal 17 (1967) 266-267.
• J. Perrot, "Chronique archéologique: Abu Gosh", Revue biblique 76 (1969) 421-423.
• M. Lechevallier, "Abu Gosh", Israel Exploration Journal 20 (1970) 222-223.
• M. Lechevallier, "Abu Gosh", Israel Exploration Journal 21 (1971) 226-227.
• A. Chouraqui, Abu Gosh. De L'Emmaüs des croisés au monastère de la résurrection (Saint-Herblain: Editions du Gulf Stream 1995).
• J. Murphy-O'Connor, The Holy Land. An Oxford Archaeological Guide from Earliest Times to 1700 (Oxford Archaeological Guides; Oxford: Oxford University Press 1998, 4th ed) 152-153.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcie satelitarne Abu Ghosh Google Maps
• Mapa Abu Ghosh
• Abu Gosh Voice Music Festival