Aleksander Colonna-Walewski
Z Wikipedii
Hrabia (od 1866 książę) Aleksander Florian Józef Colonna-Walewski (ur. 4 maja 1810, Walewice - zm. 27 września 1868, Strasburg), był politykiem francuskim, naturalnym synem cesarza Napoleona I i Marii Walewskiej z Łączyńskich - herbu Nałęcz, secundo voto hrabiny d'Ornano.
Spis treści |
[edytuj] Dzieciństwo i młodość
hrabiów cesarstwa
Niesłychanie podobny do ojca, zabezpieczony przez niego roczną rentą wysokości 169 516 franków w złocie i obdarzony dziedzicznym tytułem Hrabiego Cesarstwa (Comte de l'Empire) i własnym herbem (w polu czerwonym biała kolumna ukoronowana złotą gwiazdą , zgodnie z heraldyką napoleońską bez klejnotu - odmiana polskiego herbu Colonna który także ma tę kolumnę w czerwonym polu), Aleksander został w r. 1817 osierocony przez matkę i zabrany do Polski przez dziadka Teodora Marcina Łączyńskiego do rodzinnego majątku Kiernozia. Aleksander Walewski studiował w Genewie do 1824 r., po czym powrócił do Polski. Tutaj w. ks. Konstanty Pawłowicz Romanow chciał go przymusowo wcielić do Korpusu Paziów jako swego osobistego adiutanta, w następstwie czego Aleksander uciekł do Genewy. Jako dwudziestoletni młodzieniec wrócił do Polski, wziął udział w powstaniu listopadowym i otrzymał w 1831 r. order Virtuti Militari. Gdy zbliżała się klęska powstania, został wysłany wraz z Zamoyskim i Wielopolskim do Londynu w misji skłonienia Wielkiej Brytanii do interwencji na korzyść powstania. Tam zastał go upadek powstania.
[edytuj] Wczesna kariera we Francji
Walewski wyemigrował do Francji i uzyskał 3 grudnia 1833 nadaniem króla Ludwika Filipa I obywatelstwo francuskie. Początkowo do 1838 r. działał jako oficer francuski w Algierii: najpierw, przed uzyskaniem obywatelstwa, jako kapitan Legii Cudzoziemskiej (1833), następnie w wojsku regularnym: II Pułku Szaserów Afrykańskich (1833-1835), na koniec w IV Pułku Huzarów (od 1 lutego 1835).
Po powrocie do Francji udzielał się jako dziennikarz, publicysta polityczny i komediopisarz, założył wówczas magazyn polityczny Messager des Chambres, który odkupił od niego Louis Adolphe Thiers. Od 1840 r. Ludwik Filip powierzał mu różne misje dyplomatyczne: w 1840 do Egiptu w celu skłonienia Kedywa Muhammada Alego do ustępstw na rzecz państw kolonialnych, później do innych stolic świata, na koniec do Buenos Aires.
[edytuj] Czasy Drugiego Cesarstwa
Po dojściu do władzy kuzyna, Napoleona III, Walewski był ambasadorem Francji w W. Ks. Toskanii (1849), Hiszpanii (1851) i w Wielkiej Brytanii (1851), gdzie mu się udało uzyskać u królowej Wiktorii natychmiastowe uznanie Cesarstwa Francuskiego. W 1855 r. został ministrem spraw zagranicznych Cesarstwa Francji i jako taki przewodniczył konferencji pokojowej po wojnie krymskiej i podpisał w imieniu Francji traktat pokojowy z 30 marca 1856, po czym cesarz odznaczył go 30 kwietnia 1856 Wielkim Krzyżem Legii Honorowej i mianował senatorem. Funkcję ministra spraw zagranicznych pełnił do 1860 r., po czym był do 1863 ministrem kultury i sztuki. W ostatnich latach przed śmiercią znany z sympatii do liberalnych reform Walewski był marszałkiem Narodowego Zgromadzenia Ustawodawczego, oraz zajmował się sprawami prawnymi, m.in. projektem copyrightu dla literatów. Na początku roku 1868 został wybrany rzeczywistym członkiem Akademii Sztuk Pięknych.
Po wycofaniu się z życia politycznego Walewski postanowił zająć się rolnictwem w nowo zakupionym majątku Etiolles (niegdyś własność męża markizy de Pompadour). Wczesną jesienią 1868 roku pojechał z żoną i córką Ireną do Niemiec po zakup maszyn rolniczych. Musiano z granicy zawrócić do Strassburga, gdyż hrabina Anna Maria nie czuła się dobrze. W hotelu w tym mieście córka znalazła ojca umierającego w fotelu, rażonego apopleksją. Po paru minutach już nie żył.
[edytuj] Legalni potomkowie Aleksandra
Walewski ożenił się najpierw (1831) w Londynie z Katarzyną Karoliną Montagu (1808-1834), córką angielskiego lorda Sandwich i miał z nią dwoje dzieci:
- Ludwikę Marię
- Jerzego Edwarda Augusta
Oboje dzieci zmarło we wczesnym wieku. Drugie małżeństwo zawarł 1846 we Florencji z hrabianką Anną Marią Ricci, siostrzenicą księcia Michała Józefa Poniatowskiego - kuzyna księcia Józefa Poniatowskiego i miał z nią czworo dzieci:
- Izabellę (zmarła w dzieciństwie),
- Karola (1848-1916) (umarł zamordowany), bezpotomny,
- Elizę Irenę (1849-1927),
- Eugenię (1856-1884, według niektórych historyków Eugenia była w rzeczywistości córką Napoleona III, jej matka miała w latach wokół jej narodzin romans z cesarzem.)
Według Konarskiego (zob. niżej) "rodzina wygasła już w drugim pokoleniu". Pominął potomstwo Aleksandra Antoniego Walewskiego.
[edytuj] Dzisiejsi potomkowie Napoleona I z linii Aleksandra Walewskiego
Ze sławną aktorką dramatu francuskiego Rachel Félix (*1821 - † 1857),Walewski miał naturalnego syna Aleksandra Antoniego, który został uznany przez ojca w 1844 i adoptowany 1860 (należy nadmienić, że Napoleon I w swym dekrecie z dnia 5 maja 1812 ustalił, że nadane Aleksandrowi tytuł hrabiowski i dobra w Królestwie Neapolu "będą dziedziczone przez potomstwo rzeczonego hrabiego Walewskiego bezpośrednie i legalne, naturalne lub adoptowane, w porządku pierworództwa w linii męskiej", a więc dzisiejsi potomkowie Aleksandra mogą używać tytułu hrabiowskiego (lecz tego nie czynią). Ożenił się on w 1868 z Jeanne Sala i miał z nią troje dzieci, w tym dwóch synów:
- Andrzeja (André) (*1871 - †1954),którego linia kwitnie do dziś,
- Henryka, zmarłego (1883) bezpotomnie.
Andrzej Walewski miał w małżeństwie z Marie Molinos dwóch synów:
Antoni w dwóch małżeństwach miał synów:
Roger, drugi syn Andrzeja, miał w małżeństwie z Micheline Paul dwie córki i syna:
- Karola Andrzeja (*1948).
Aleksander (* 1934, syn Antoniego) ożenił się w 1963 z Marguerite Le Duc de Lillers i ma z nią trzech synów:
Fabrycy , szef giełdowej firmy Touax, ożenił się w 1991 z Maguelonne Redier i ma z nią trzy córki oraz syna Aleksandra (*26 kwietnia 2004).
Florian, syn Antoniego, brat Aleksandra, ożenił się 1963 z Patrycją de Vogué i miał z nią trzy córki i syna Krzysztofa. Wszyscy członkowie rodziny noszą nazwisko Colonna-Walewski. Szczególnie utalentowani byli Aleksander i Florian, obu wymienia francuskie Who is Who in France jako dyrektorów generalnych wielu spółek i przedsiębiorstw. Aleksander był oprócz tego do r.1998 prezesem "Fundacji Napoleona".
[edytuj] Pisma Walewskiego
- Un mot sur la question d'Afrique, Paris 1837,
- L'alliance anglaise, Paris 1838,
- L'Ècole du Monde, ou la Coquette sans le savoir, komedia w 5 aktach, Paris 1840 (wystawiona w Théâtre Français 8 stycznia 1840, odniosła duży sukces),
- Inne dzieła literackie nie zachowały się
[edytuj] Bibliografia
- Antoine Philippe Rodolphe d'Ornano, La vie passionnante du Comte Walewski, fils de Napoléon, Paris 1953
- Enciclopedia Italiana, Tomo XXXV, Roma MCMXXXVII – XV (XV – 15 rok Ery Faszystowskiej (władzy Mussoliniego)
- Simon Konarski. Armorial de la noblesse polonaise titrée, Paris 1958
- Nouvelle Biographie Générale, Tome Quarante-Sixième, Paris 1866
