Anglachel

Z Wikipedii

Anglachel – fikcyjny miecz ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Pojawia się w Silmarillionie i Dzieciach Húrina.

• W angielskim oryginale – Anglachel
• Przekład Marii Skibniewskiej – Anglachel

Anglachel – sławnym miecz wykuty przez elfa Eöla z żelaza meteorytu. Jego klinga była czarna i matowa. Był w stanie przecinać każdy przedmiot wykuty z normalnego żelaza. Drugim, bliźniaczym do niego mieczem był Anguirel. Eöl dał Anglachela królowi Thingolowi niechętnie jako zapłatę za pozwolenie zamieszkania w Nan Elmoth.^[1] Oręż ten przeleżał w monarszym skarbcu w Menegroth do czasu gdy Beleg (w 486 roku Pierwszej Ery)^[2] wziął go ze sobą, wyruszając do Túrina, ukrywającego się na Amon Rûdh. Uczynił to wbrew ostrzeżeniu królowej Meliany, która stwierdziła: W tym mieczu jest złośliwość. Zachowało się w nim coś z czarnego serca płatnerza, który go wykuł. Nie pokocha ręki, która nim będzie władała, i niedługo pozostanie w jej służbie.^[1] Beleg używał Anglachela w boju aż do czasu swej nieszczęśliwej śmierci (487 rok). Gdy bowiem próbował mieczem uwolnić Túrina z kajdan orków, przypadkiem go zranił, a ten (biorąc Belega za wroga) wyrwał mu Anglachela i zabił. Ostrze broni wówczas się wyszczerbiło. Wziął miecz ze sobą elf Gwindor, który zabrał Túrina do Nargothrondu. Tam Anglachel został przekuty i otrzymał wtedy nowe miano – Gurthang.

Nazwa Anglachel pochodzi z języka sindarin i znaczy w tej mowie Żelazny płomień.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ ^{1,0 1,1} Cytat z Silmarillionu (tekst Quenta Silmarillion, rozdział 21) w przekładzie Marii Skibniewskiej.
2. ↑ Daty dotyczące Pierwszej Ery podane są za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia) opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.