Aranrúth

Z Wikipedii

Aranrúth – fikcyjny miecz ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Informacje na jego temat znajdują się w Silmarillionie, Niedokończonych opowieściach i Dzieciach Húrina.

• W angielskim oryginale – Aranrúth
• Przekład Marii Skibniewskiej – Aranruth
• Przekład Pauliny Braiter i Agnieszki Sylwanowicz – Aranrúth
• Przekład Radosława Kota – Aranrúth

Aranrúth – sławny miecz należący do króla Thingola. Po ostatecznym zniszczeniu Doriath przez synów Fëanora (509 rok Pierwszej Ery) ^[1] Elwinga, wraz z garstką uciekinierów, zabrała miecz ze sobą do Przystani Sirionu. Później, po pokonaniu Morgotha, w spadku po matce otrzymał go Elros i wziął ze sobą, gdy ruszył do Númenoru (32 rok Drugiej Ery). Odtąd Aranrúth był mieczem kolejnych władców wyspy, przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Przepadł wraz z Ar-Pharazônem, podczas Upadku Númenoru (3319 rok Drugiej Ery).

Miano Aranrúth pochodzi z języka sindarin i znaczy w tej mowie Gniew króla.

[edytuj] Przypis

1. ↑ W ataku tym uczestniczyli: Maedhros, Maglor, Curufin, Celegorm, Caranthir, Amrod i Amras.Datę podaję za hipotetyczną chronologią Pierwszej Ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia), opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.