Orcrist

Z Wikipedii

Orcrist – fikcyjny miecz ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Pojawia się w Hobbicie. Wspominany w tekście Władcy pierścieni.

• W angielskim oryginale – Orcrist / Biter
• Przekład Marii Skibniewskiej – Orkrist / Siekacz
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Orkrist
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Orcrist
• Przekład Pauliny Braiter – Orcrist / Kąsacz

Orcrist – słynny miecz wykonany w Gondolinie. Po zdobyciu i zniszczeniu miasta (511 rok Pierwszej Ery)^[1], oręż ten zaginął – najpewniej zagrabili go orkowie. Przeleżał on w jakiejś kryjówce aż do Trzeciej Ery. Wtedy to znalazły go trzy trolle (Bert, Tom i William). Ukryły miecz z kolei w swojej siedzibie. Tam właśnie (w 2941 roku Trzeciej Ery) trafił na niego Thorin II Dębowa Tarcza, syn Thraina II (a wnuk Thróra - Króla spod Góry), wędrując wraz z Kompanią i Gandalfem do Ereboru. Odtąd krasnolud nosił Orcrista u swego boku i używał podczas walki. Odebrali mu go elfowie króla Thranduila w Mrocznej Puszczy. Monarcha ów złożył później Orcrista na grobie Thorina, gdy pochowano go w Ereborze, po Bitwie Pięciu Armii, kiedy to Dáin II Żelazna Stopa, syn Náina, został Królem pod Górą. Odtąd miecz zawsze rozbłyskiwał w ciemnościach, gdy do Samotnej Góry zbliżali się nieprzyjaciele.

Drugim bliźniaczym do niego mieczem był Glamdring.

We wczesnej formie języka sindarin miano Orcrist znaczy Pogromca goblinów. Gobliny to nazywały tą znienawidzoną broń Siekaczem.

[edytuj] Przypis

1. ↑ Datę podano za hipotetyczną chronologią Pierwszej Ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia), opracowaną tylko na podstawie Silmarillionu.