Artur Domaszewicz
Z Wikipedii
Artur Domaszewicz urodzony w roku 1956 w Elblągu, od roku 1978 mieszka w Białowieży. Ekolog: specjalności: ornitologia, teledetekcja satelitarna, kartografia przyrodnicza, fotografia przyrodnicza.
Jako przyrodnik, działalność swoją zainicjował już w roku 1972 w Kole Naukowym Przyrodników Uniwersytetu im. A.Mickiewicza w Poznaniu pod kierownictwem prof. Jana Skuratowicza pełniąc przez jakiś czas funkcję członka redakcji Notatek Przyrodniczych.
Zainicjował i współorganizował pierwszy ogólnopolski zjazd studenckich sekcji ornitologicznych (1974 - Poznań), dzięki któremu skonsolidowano ruch studencki i naukowy. Wynikiem tych działań było powstanie tzw. regionów ornitologicznych, które koordynowały działalność naukową na swoich obszarach. Wiądącymi ośrodkami akademickimi były i pozostały: wrocławski, krakowski, poznański i warszawski, które w latach 90. przeobraziły się w odrębne stowarzyszenia ornitologiczne i przyrodnicze.
W ramach KNP UAM uczestniczył we wielu pracach badawczych i inwentaryzacyjnych ornitofauny na terenie dawnych województw: poznańskiego, lubelskiego, rzeszowskiego i białostockiego.
Do najważniejszych należy zaliczyć;
- Ogólnopolskie Akcje Liczenia Bociana Białego,
- Polski Atlas Ornitologiczny,
- Ogólnopolskie Zimowe Liczenia Ptaków Wodnych,
- Badania eksporacyjne:
Brał on też udział w wielu obozach naukowych i akcjach organizowanych przez Koło Naukowe Przyrodników Uniwestytetu A. Mickiewicza w Poznaniu. W latach siedemdziesiątych w inwentaryzacji dropia (dzisiaj gatunku wymarłego w Polsce), w roku 1972 w badaniu jesiennych wędrówek ptaków krukowatych i liczeniu sów Poznania, w roku 1973 w badaniach sieweczki obrożnej i rybitwy białoczelnej w Polsce, w latach 1973-1975 w ogólnoeuropejskiej akcji liczenia bociana białego, w latach 1972-1975 w jesiennych liczeniach ptaków wodnych na jeziorach Wielkopolski, w latach 1972-1974 prowadził badania przelotów ptaków wodnych na jez. Kierskim k. Poznania, w latach 1974-1975 w akcji liczenia ptaków zimujących na rzekach Polski.
Prowadził też własne prace badawcze: "Przeloty ptaków wodno-błotnych na jez. Kiekrz k. Poznania" i "Występowanie żołny, Merops apiaster w Polsce" i "Włochatka, Aegolius funereus w Puszczy Białowieskiej". Oba te gatunki były przedmiotem opracowania w pierwszym wydaniu Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt.
Dzięki przeprowadzonym tam badaniom awifaunistycznym powstały parki krajobrazowe: Poleski, Narwiański i Biebrzański, zaś w późniejszym czasie - parki narodowe. Do sukcesów legislacyjnych należy zaliczyć działania ruchu studenckiego, które Domaszewicz inicjował i mimo silnego oporu myśliwych, w roku 1974, na I Ogólnopolskim Zjeździe Studenckich Sekcji Ornitologicznych w Poznaniu udało się stworzyć ruch który doprowadził do gatunkowej ochrony ptaków drapieżnych. Ruch ten się rozwija do dzisiaj w ramach Komitetu Ochrony Orłów, który jest organem doradczym Komitetu Ochrony Przyrody PAN
Puszcza Białowieska, Biebrza, Narew
W roku 1978 Domaszewicz wyprowadził się z Poznania do Białowieży, gdzie kontynuował swoje prace nad rozmieszczeniem sów w Puszczy Białowieskiej oraz fotografią przyrodniczą. Kierował on Pracownią Fotografii Przyrodniczej w Białowieskiej Stacji Geobotanicznej Uniwersytetu Warszawskiego (BSG UW).
W roku 1979 był współzałożycielem Komitetu Koordynacyjnego Badań nad Niziną Północnopodlaską (KKBnNP) w Białowieży, który prowadził wraz pracownikami naukowymi (Z. Lewartowski, M. Piotrowska, K. Wołk, E. Pugacewicz) Pracowni Ochrony Przyrody Instytutu Badawczego Leśnictwa w Białowieży oraz amatorami ornitologami szereg prac badawczych na terenie Puszczy Białowieskiej oraz w dolinach rzek Narwi i Biebrzy.
Dzięki tym badaniom powstała dokumentacja, która przyczyniła się do powstania parków narodowych Biebrzańskiego i Narwiańskiego. W roku 1984 Domaszewski opracował, jako pierwszy na świecie, naukową metodykę inwentaryzacji sów, pozwalającą określić zagęszczenie poszczególnych gatunków w różnych środowiskach.
W roku 1985 KKBnNP dzięki jego staraniom został przekształcony w pierwsze niezależne stowarzyszenie w Polsce: Północnopodlaskie Towarzystwo Ochrony Ptaków, za co został relegowany z Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Rok później zorganizował Białowieskie Konfrontacje Fotografii Przyrodniczej. W skład jury weszli: prof. J.B.Faliński (kierownik BSG UW), prof. J.M.Hereźniak (członek ZPAF), Paweł Pierściński (preses ZPAF), dr Czesław Okołow (dyrektor BPN), Wiktor Wołkow (członek ZPAF).
W roku 1995 założył Grupę Badawczą Sów NE Polski (GBS NE Polski), która kontynuowała badania nad sowami w północno-wschodniej Polsce. Dwa lata później przystąpił do międzynarodowego programu Monitoring of Raptors and Owls in Europe. W roku 2000, dzięki jego staraniom, poza Niemcami, Polska miała największą ilość powierzchni badawczych w Europie.
W roku 1992 i później w 2002 znalazł się w gronie 70 najlepszych zoologów w kraju, który zostali współautorami Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt, będącej rejestrem ginących i zagrożonych gatunków zwierząt w Polsce.
W roku 2003 GBS NE Polski przekształciło się w Polskie Towarzystwo Ochrony Pierwotnej Przyrody (PTOPP), które prowadzi szereg programów czynnej ochrony przyrody oraz wdraża projekty związane z turystyką przyrodniczą i edukacją ekologiczną. Artur Domaszewicz jako założyciel PTOPP, do dzisiaj pełni obowiązki prezesa stowarzyszenia.
[edytuj] Bibliografia
- Domaszewicz A. 1973. Edredony, Somateria mollissima, na Wybrzeżu Bałtyckim. Not. Przyr. 7(10).
- Domaszewicz A., Szwagrzak A. 1973. Brenikla obrożna, Branta bernicla na Wybrzeżu Bałtyckim. Not. Przyr. 7(10).
- Domaszewicz A., Lewartowski Z. 1973. Obserwacje awifauny rzeki Narwi jej doliny. Not. Przyr. 7(10)
- Domaszewicz A. 1974. Inwazja jemiołuszki, Bombycilla garrulus w Tatrach. Not. Przyr. 9(14).
- Domaszewicz A., Lewartowski Z., Szwagrzak A. 1984. Sympozjum pod hasłem "Badania faunistyczno - ekologiczne nad sowami w Polsce". Prz. Zool. 28 (1).
- Domaszewicz A., Katarnas E., Lewartowski Z., Szwagrzak A. 1984. Zarys metodyki liczenia sów. Warszawa. Metody liczeń sów. Koło Naukowe Biologów UW. Warszawa.
- Domaszewicz A., Lewartowski Z. 1985. Liczebność i zagęszczenie bociana białego, Ciconia ciconia w powiatach Strzyżów i Nisko w roku 1984 Studia Naturae A. 28.
- Domaszewicz A., Lewartowski Z. 1985. Liczebność i zagęszczenie bociana białego, Ciconia ciconia w powiatach Krosno i Leżajsk w roku 1984 Studia Naturae A. 28.
- Domaszewicz A., Lewartowski Z. 1985. Przyczynek do znajomości awifauny okolic Krosna i Strzyżowa (woj. krośnieńskie i rzeszowskie). Acta Zool. Cracov. 29.
- Domaszewicz A. 1986. Białowieskie Konfrontacje Fotografii Przyrodniczej. Ochrona Przyr. Ojcz. 5 (42)
- Domaszewicz A. 1987. Białowieskie Konfrontacje Fotografii Przyrodniczej. Grand Prix dla Czesława Abramowicza. Ochrona Przyr. Ojcz. 3 (43). VDomaszewicz A., Ruprecht A.L., Szwagrzak A. 1992. Włochatka Aegolius funereus. (W:) Głowaciński Z. Polska Czerwona Księga Zwierząt. PWRiL, Warszawa.
- Domaszewicz A., Kurek H. 1992. Żołna, Merops apiaster. (W:) Głowaciński Z. Polska Czerwona Księga Zwierząt. PWRiL, Warszawa.
- Domaszewicz 1992. Sowy, Strigiformes Puszczy Knyszyńskiej. Dok. przyr. UW, Białystok.
- Domaszewicz 1993. Sowy, Strigiformes Puszczy Białowieskiej. Dok. przyr. UW, Białystok.
- Domaszewicz A., Pugacewicz E. 1993. Bagna Biebrzańskie - mapa przyrodnicza, Basen Środkowy. PTOPP Białowieża.
- Domaszewicz A., Pugacewicz E. 1993. Bagna Biebrzańskie - mapa przyrodnicza, Basen Południowy. PTOPP Białowieża.
- Domaszewicz A. 1995. Sowa błotna, Asio flammeus w Polsce - rozmieszczenie i ochrona. Ochrona Przyr. Ojcz. 2 (51).
- Domaszewicz A., Pugacewicz E. 1995. Puszcza Białowieska - mapa przyrodnicza. PTOPP Białowieża.
- Antipow J., Domaszewicz A. 1997. Lęgi dziko żyjących bocianów białych, Ciconia ciconia w gniazdach umiejscowionych na ziemi (Europa Środkowa). Ochrona Przyr. Ojcz. 5 (53).
- Domaszewicz 1997. Sóweczka, Glaucidium passerinum w Białowieskim Parku Narodowym - jej siedliskia, rozmieszczenie i liczebność Not. Orn. 38 (1).
- Domaszewicz 2000. Sowy, Strigiformes - rozmieszczenie, liczebność, zagrożenia, ochrona i ich rola w biocenozach północno-wschodniej Polski. Sowa w naturze i kulturze, materiały z sesji naukowej, Supraśl.
- Domaszewicz 2002. Włochatka, Aegolius funereus. (W:) Głowaciński Z. Polska Czerwona Księga Zwierząt. PWRiL, Warszawa.
- Domaszewicz A. 2005. Owls of Poland - distribution and density. Owlpages.
