Atanazy Fic
Z Wikipedii
Atanazy Urban Fic OP (ur. 21 maja 1901 roku w Nowej Wsi Szlacheckiej k. Krakowa, zm. w 13 listopada 1943 roku we Lwowie) - polski archeolog biblista, dominikanin, teolog katolicki.
Urodzony w ubogiej rodzinie wiejskiej jako Urban Fic, od dzieciństwa zdradzał duże zdolności. W 1917 roku ukończył Gimnazjum Św. Jacka w Krakowie i od razu potem wstąpił do zakonu oo. Dominikanów, w których internacie mieszkał już od kilku lat; otrzymał zakonne imię Atanazy. Studia filozoficzne i teologiczne odbywał w latach 1921-1923 w Krakowie i Lwowie oraz w latach 1923-1928 na Uniwersytecie Katolickim w Louvain, gdzie uzyskał tytuł lektora teologii, wraz ze związanymi z tym uprawnieniami nauczycielskimi. W latach 1928-1930 studiował archeologię biblijną w dominikańskiej Szkole Biblijnej w Jerozolimie, podróżując też szlakiem wydarzeń opisanych w Biblii odwiedził m.in. Azję Mniejszą, Kretę, Cypr, Delos i Patmos. W tym samym okresie, w 1929 roku uzyskał tytuł doktorski na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po powrocie na stałe do kraju w roku 1930 wykładał m.in. na Wydziale Teologicznym i Wydziale Humanistycznym tej uczelni, na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (archeologię biblijną), gdzie w 1933 roku uzyskał habilitację oraz na Studium Dominikańskim Prowincji Polskiej (nauki biblijne oraz języki m.in. hebrajski, grecki, syryjski, arabski i angielski). Od 1934 roku członek Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego, od 1935 roku Towarzystwa Prehistorycznego w Krakowie i Komisji Orientalistycznej Polskiej Akademii Umiejętności, prowadził intensywną działalność naukową, wykładając, publikując książki i artykuły w prasie oraz uczestnicząc w licznych konferencjach. W latach 1934-1935 był przeorem klasztoru Dominikanów we Lwowie. Uważany był za wschodzącą gwiazdę polskiej biblistyki i jednego z najlepszych europejskich naukowców w tej dziedzinie; posiadał znany w świecie naukowym księgozbiór i kolekcję fotograficzną, a nawet własne muzeum biblijne. Kres jego karierze położyła wojna: począwszy od 1939 roku pracował głównie przy tajnym nauczaniu kleryków w Krakowie, Lwowie i Częstochowie. Zginął tragicznie wskutek nieszczęśliwego wypadku we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim. W pamięci współczesnych pozostał jako naukowiec obdarzony wybitnie trzeźwym umysłem, erudyta i poliglota, a także człowiek głęboko oddany działalności charytatywnej.
