Bazylika Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie
Z Wikipedii
Bazylika Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie – kościół parafialny na Pradze Północ w Warszawie, znajdujący się przy ul. Kawęczyńskiej 57/59. Opiekę nad świątynią sprawują salezjanie.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Kościół wybudowany został w latach 1907-1923 według projektu Łukasza Wolskiego. Fundatorem kościoła był Michał Piotr Radziwiłł, od którego imienia tę część Pragi nazywano Michałowem. Inicjatorką budowy i osobą wspierającą rozwój świątyni była jednak jego żona Maria z Kieżgajłłów-Zawiszów Radziwiłłowa. Rozpoczęcie budowy świątyni przypada na czas odnowy życia eklezjalnego w Polsce po ukazie wydanym przez cara w 1905 roku pozwalającym miedzy innymi na tworzenie nowych parafii. Dnia 30 czerwca 1904 roku księżna Maria otrzymała błogosławieństwo papieża Piusa X na budowę świątyni pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa, która miała powstać na wzór bazyliki św. Pawła za Murami w Rzymie. Ten odręcznie pisany przez Ojca Św. dokument jest do dzisiaj pieczołowicie przechowywany w archiwum parafii NSJ.
Pierwszy etap prac związanych z budową przerwał w 1914 roku wybuch I wojny światowej. Zostały one wznowione dopiero w roku 1919 pod kierunkiem Hugona Kudery i trwały przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego. Konsekracja kościoła miała miejsce 16 kwietnia 1923 roku. Dokonał jej kardynał Aleksander Kakowski. Nuncjusz papieski Achilles Ratti interesował się postępem prac w czasie budowy bazyliki, a po zostaniu papieżem - jako Pius XI - nadał w dniu 23 stycznia 1923 roku ukończonej świątyni zaszczytny tytuł Bazyliki Mniejszej. 16 kwietnia tego samego roku kardynał Aleksander Kakowski dokonał konsekracji świątyni.
23 stycznia 1923 roku jeszcze przed poświęceniem świątynia otrzymała tytuł bazyliki mniejszej. Od 1931 roku opiekę nad kościołem i pracę duszpasterską prowadzą w nim salezjanie.
O Bazylice powiedział Pius XI: "Najpiękniejszy kościół w Polsce"
[edytuj] Opis
Gmach bazyliki wykazuje pewne podobieństwo do rzymskiej Bazyliki św. Pawła za Murami i ogólnie bazylik wczesnochrześcijańskich, jednak architekt nadał mu formy historyzującego modernizmu i klasycystyczną fasadę. Liczy ona dwie kondygnacje i poprzedzona jest złożonym z dziesięciu kolumn portykiem ustawionym na wysokim stylobacie, kryjącym ogromny dolny kościół mogący pomieścić dziesięć tysięcy osób.
Do bocznej elewacji kościoła przylega licząca pięć kondygnacji wieża, projektowana już przed wojną, lecz wybudowana dopiero w latach 1998-1999. Wewnątrz kościoła nawę główną oddzielają od naw bocznych dwa rzędy ogromnych, granitowych kolumn korynckich. Pewną wartość artystyczną mają także wykonane po wojnie ołtarze oraz liczne dekoracje malarskie.
[edytuj] Ciekawostki
- W sierpniu 1991 roku Bazylikę odwiedził Papież Jan Paweł II
- Teren i osiedle otaczające bazylikę było od imienia fundatora świątyni nazywane Michałowem. Obecnie stanowi część osiedla Szmulowizna.
- Bazylika była największym kościołem przedwojennej Warszawy. Świątynia liczy 65 metrów długości przy szerokości 30 i wysokości 22 metrów.
- Papież Pius XI powiedział kiedyś o tej świątyni La piú bella chiesa in Polonia (pol. Najpiękniejszy kościół w Polsce)
- Kolumny bazyliki oddzielające nawę główną od naw bocznych zostały pierwotnie wykonane dla bazyliki Św. Pawła za Murami w Rzymie. Okazały się jednak za krótkie i zostały sprzedane w 1915 roku Marii z Zawiszów Radziwiłłowowej, która oddała je na potrzeby budowanego w Warszawie kościoła.
- Wnętrze bazyliki jest wykorzystywane jako sala koncertowa.
[edytuj] Zobacz też
- Kościół Matki Boskiej Loretańskiej w Warszawie
- Katedra św. Michała i św. Floriana w Warszawie
- Bazylika św. Pawła za Murami - pierwowzór
