Biblioteka Klasyków Filozofii

Z Wikipedii

Biblioteka Klasyków Filozofii - unikalna na skalę światową seria wydawnicza utworzona w 1952 roku w ramach Państwowego Wydawnictwa Naukowego mająca na celu udostępnienie polskiemu czytelnikowi klasycznej literatury filozoficznej - zarówno z dziedziny filozofii powszechnej, jak również filozofii polskiej.

W latach Polski Ludowej seria była hojnie dotowana przez ówczesne Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego - corocznie pojawiało się kilka nowych tomów, których nakłady osiągały liczbę kilku tysięcy, przy częstych dodrukach. Biorąc pod uwagę dobór tytułów, jakie pojawiły się w pierwszej kolejności w ramach serii, trzeba zauważyć próby otwarcia na tradycję Oświecenia (zwłaszcza francuskiego i niemieckiego), historycznie praktycznie nieobecnej w polskiej kulturze duchowej.

Po transformacji ustrojowej 1989 roku seria podupadła, do dnia dzisiejszego raczej wznawiając dawniej wydawane tytuły, niż dokonując publikacji nowych tłumaczeń.

[edytuj] Tomy wydane

1. Étienne de Condillac, Logika (1952);
2. Morelly, Kodeks natury (1953);
3. Julien Offray de La Mettrie, Człowiek maszyna (1953);
4. Immanuel Kant, Uzasadnienie metafizyki moralności (1953);
5. Ludwig Feuerbach, Wykłady o istocie religii (1953);
6. Thomas Hobbes, Lewiatan (1954);
7. Jean Le Rond d'Alembert, Wstęp do Encyklopedii (1954);
8. Stanisław Staszic, Pisma filozoficzne i społeczne (1954);
9. Baruch Spinoza, Etyka w porządku geometrycznym dowiedziona (1954);
10. John Herschel, Wstęp do badań przyrodniczych (1955);
11. Jan Meslier, Testament (1955);
12. Voltaire, Elementy filozofii Newtona (1956);
13. Johann Gottlieb Fichte, Powołanie człowieka (1956);
14. Jan Jakub Rousseau, Trzy rozprawy z filzoofii społecznej (1956);
15. Immanuel Kant, Krytyka czystego rozumu, 2 tomy (1957);
16. Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Wykłady z filozofii dziejów, 2 tomy (1958);
17. Gerard Winstanley, Program ustroju wolności, czyli prawowita zwierzchność przywrócona z dodaniem innych pism mniejszych (1959);
18. John Stuart Mill, Utylitaryzm oraz O wolności (1959);
19. Ludwig Feuerbach, O istocie chrześcijaństwa (1959);
20. Immanuel Kant, Prolegomena do wszelkiej przyszłej metafizyki, która będzie mogła wystąpić jako nauka (1960);
21. Baruch Spinoza, Listy mężów uczonych do Benedykta de Spinozy oraz odpowiedzi autora wielce pomocne dla wyjaśnienia jego dzieł (1961);
22. Johann Gottfried Herder, Myśli o filozofii dziejów, 2 tomy (1962);
23. John Stuart Mill, System logiki dedukcyjnej i indukcyjnej, 2 tomy (1962);
24. Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Fenomenologia ducha, tom 1 (1963), tom 2 (1965);
25. Immanuel Kant, Krytyka władzy sądzenia (1964);
26. Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Wykłady o estetyce, tom 1 (1964), tom 2 (1966), tom 3 (1967);
27. Giambattista Vico, Nauka nowa (1966);
28. Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Nauka logiki, tom 1 (1967), tom 2 (1968);
29. Diogenes Laertios, Żywoty i poglądy słynnych filozofów, (1968);
30. Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Zasady filozofii prawa, (1969);
31. Baruch Spinoza, Pisma wczesne (1969);
32. Ludwig Wittgenstein, Tractatus logico-philosophicus (1970);
33. René Descartes, Rozprawa o metodzie, (1970);
34. Bertrand Russell, Mój rozwój filozoficzny (1971);
35. Ludwig Wittgenstein, Dociekania filozoficzne (1972);
36. Immanuel Kant, Krytyka rozumu praktycznego (1972);
37. Søren Kierkegaard, Albo-albo (1976);
38. Friedrich Wilhelm Joseph Schelling, System idealizmu transcendentalnego. O historii nowszej filozofii (1979);
39. Fryderyk Engels, Dialektyka przyrody (1979);
40. Max Scheler, Istota i formy sympatii (1980);
41. Edward Abramowski, Metafizyka doświadczalna i inne pisma (1980);
42. Friedrich Wilhelm Joseph Schelling, Filozofia sztuki (1983);
43. Johann Gottlieb Fichte, Teoria Wiedzy, tom 1 (1996);

To jest tylko zalążek artykułu związanego z filozofią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.