Bitwa pod Chrobrzem
Z Wikipedii
| Bitwa pod Chrobrzem Powstanie styczniowe |
|||||||||||||||||
| Data | 17 marca 1863 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Pod Chrobrzem niedaleko Pińczowa. | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Polaków | ||||||||||||||||
| Terytorium | Królestwo Kongresowe | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Powstanie styczniowe |
|---|
|
Ciołków - Szydłowiec - Lubartów - Węgrów - Rawa - Siemiatycze - Słupcza - Miechów - Krzywosądz - Dobra - Małogoszcz - Staszów - Nowa Wieś (I) - Mrzygłód - Nagoszewo - Pieskowa Skała - Skała - Chroberz - Grochowiska - Igołomia - Krasnobród - Praszka - Buda Zaborowska - Ginietyny - Nowa Wieś (II) - Pyzdry - Stok - Kobylanka - Krzykawka - Birże - Ignacew (I) - Huta Krzeszowska - Salicha - Chruślina (I) - Ignacew (II) - Lututów - Góry - Komorów - Świerże - Chruślina (II) - Depułtycze - Żyrzyn - Złoczew - Fajsławice - Sędziejowice - Panasówka - Batorz - Mełchów - Łążek - Rybnica - Opatów (I) - Brody - Sprowa - Mierzwin - Huta Szczeceńska - Janik - Iłża - Opatów (II) |
Bitwa pod Chrobrzem miała miejsce 17 marca 1863 podczas powstania styczniowego.
Oddziały polskie pod wodzą dyktatora powstania gen. Mariana Langiewicza w sile 3000 ludzi, przyparte wcześniej do granicy zaboru austriackiego, odrzuciły rosyjski oddział płk. Ksawerego Czengierego, torując sobie drogę na Kielce.
Maszerujący do Miechowa Langiewicz zatrzymał sie w Chrobrzu, gdzie zaskoczyła go wiadomość o maszerującej doliną Nidy od strony Pińczowa grupie rosyjskich wojsk (4 roty, pół szwadronu, 40 kozaków). Osłonił się przed nią oddziałem żuawów Rochebrune'a, a sam ruszył na Zagość. Nagle na lewym brzegu Nidy pojawiła się druga grupa wojsk rosyjskich (4 roty, 2 szwadrony, 100 kozaków i 2 działa), która uderzyła na tabory wojsk polskich. Langiewicz skierował przeciw nim piechotę Czachowskiego. W tym czasie Rochebrune spalił most na Nidzie i dołączył do reszty sił Langiewicza. Całość sił polskich wycofywała się, a odwrót osłaniał Czachowski, który nocą oderwał się od Rosjan. W bitwie Rosjanie stracili 300 zabitych i rannych, 2 działa oraz 500 karabinów. Polacy natomiast stracili 300 ludzi łącznie w bitwie pod Chrobrzem i w pod Grochowiskami.
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
