Bractwo Zakonne Himavanti

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Treść tego hasła może nie być zgodna z zasadami neutralnego punktu widzenia.
Zajrzyj na stronę dyskusji i pomóż go poprawić.

Bractwo Zakonne Himavanti (Święte Bractwa Zakonne Himawanti, zob. Himawanti) - nowy ruch religijny w Polsce założony przez Ryszarda Matuszewskiego. Wnioski o zarejestrowanie jako związku wyznaniowego składane w latach 1996, 1997 i 2003 r. zostały przez MSWiA odrzucone. Bractwo działa jako nieformalny ruch religijny i duchowy zajmujący się głównie nauczaniem śiwaizmu i śaktyzmu.

Organizacja budzi wiele kontrowersji. Przez niektóre osoby uznawana za wysoce niebezpieczną "sektę destrukcyjną"^{[potrzebne źródło]}.

Historia i wierzenia

Ostrzeżenie o możliwym naruszeniu praw autorskich

Po oznaczeniu tej strony jako podejrzaną o naruszenie praw autorskich dodaj link na stronę Wikipedia:Lista NPA.

Część zawartości tej strony prawdopodobnie narusza prawa autorskie. Tekst źródłowy pochodzi ze strony:

*http://www.freewebs.com/himawanti/ *http://www.himavanti.org/index.htm

Jeżeli możesz, zmień ten artykuł, aby nie łamał praw autorskich.

Jak czytamy na oficjalnej stronie internetowej^[1], Bractwo jest hinduistyczną organizacją duchowo-religijną nawiązującą do północno-indyjskiego Śiwaizmu (Śaiwita). Ruch założony w styczniu 1983 roku przez 19 uczniów i zwolenników nauk śiwaickiej tantry i jogi, szczególnie śiwaizmu kaszmirskiego. Nie posiada osobowości prawnej, działa jako ruch zarządzany przez grupę liderów zwanych Aćarjami (Acharya). Propaguje kult Boga pod imieniem Śiwa (Sziwa) oraz Bogini pod imieniem Parwati (Parvati), naucza kilkunastu metod tantry, jogi oraz ajurwedy. Adepci zajmują się szeroko pojętym ajurwedyjskim uzdrawianiem, także działalnością społeczną i kulturalną. Ruch nawiązuje do nauk duchowych propagowanych w Polsce wcześniej m.in. przez Śri Umadevi Wandę Dynowską, oświeconą mistrzynię duchową związaną z Śiwaizmem. Główne aśramy indyjskie znajdują się w Darjeeling, Leh, Bhutanie - generalnie w Hindukuszu.

Przywódcą Bractwa Himavanti jest od 1983r. Mistrz Duchowy Śri Lalita Mohan Babadźi - Ryszard Matuszewski (ur. 1962r.) oraz kilkudziesięcioosobowe ciało kolegialne - Zgromadzenie Generalne BZH podejmujące decyzje przez konsensus. Ryszard Matuszewski znany jest z wystąpień o charakterze antyklerykalnym. Wedle opinii członków bractwa, z tego powodu jest zwalczany i represjonowany przez organizacje antykultowe.

Jak podają członkowie bractwa, posiada ono ok. 1100 wyświęconych mnichów i mniszek i około 100 nauczycieli oraz instruktorów. Łączna liczba świeckich i zakonnych członków w Polsce szacowana jest na ponad 22 tysiące osób, z tego około 3,5 tysiąca praktykuje regularnie.

Propagowane i wyznawane praktycznie doktryny to nauka o reinkarnacji duszy, wegetarianizm, filozofia pięciu elementów (żywiołów) przyrody, nauka o oświeceniu i wyzwoleniu duszy z kręgu odrodzin, kult trzech boskich skarbów czy klejnotów: Guru (Mistrza-Przewodnika), Dharma (Nauka, Zasady) i Sanghi (Wspólnoty, Braterstwa) oraz pokojową naukę i filozofię Satjagraha Mahatma Gandhi.

Podstawy doktrynalne

Podstawy doktrynalne i rytualne praktyk oraz nauczania prowadzonego przez BZH można znaleźć w ogólnie dostępnych świętych pismach hinduistycznych jak: Śiwa Purana, Linga Purana, Guru Gita, Jogasutry, Bhagawad Gita, Rygweda, Hatha Joga Pradipika oraz w klasycznych traktatach tantrycznych jak Tantra-Aloka czy Kularnawa-Tantra.

Podstawy moralne duchowości - Jama (Yama) głoszone przez śiwaickie Święte Bractwa Zakonne Himawanti:

1.AHINSA - zasada niekrzywdzenie, niestosowania przemocy, niezabijania żywych stworzeń
2.SATJA (Satya) - zasada prawdy, prawdziwości, szczerości i prawdomówności
3.ASTEJA (Asteya) - niekradzenie, nieprzywłaszczanie tego co cudze, życie z pracy własnych rąk
4.BRAHMAĆARJA (Brahmacharya) - wstrzemięźliwość, opanowanie zmysłów, boskie przewodnictwo
5.DAJĀ (Dayā) - zasada miłosierdzia, łaski, tolerancji dla innych i obcych
6.ARJAWA (Aryava) - zasada uczciwości, szlachetności, siły woli i prawości
7.KSZAMĀ (Kshamā) - zasada przebaczenia, wybaczenia, uwolnienia
8.DHRYTI (Dhriti) - zasada stałości, skromności, trwałego zaangażowania, lojalności
9.MITAHARA - zasada umiaru w jedzeniu i przestrzegania wegetariańskiej diety oraz ascetycznych postów
10.ŚAUĆA (Shaucha) - zasada czystości, oczyszczenia, ablucji rytualnej oraz mentalnej

Zasady pochodzą od bardzo popularnego w Indii mistrza duchowego Ryszi Dattatreja oraz jego sukcesora Ryszi Sankryti. Zasady od 5-10 są w jodze Patańdźalego zwykle ujmowane w jeden punkt o nazwie Aparigraha - nieprzywiązanie, nieprzyleganie do przedmiotów materialnych. Nowicjusze zobowiązani są do rygorystycznego przestrzegania pierwszych trzech zasad, osoby wyświęcone (inicjowane, wtajemniczone) obowiązuje cały staroindyjski dekalog.

Typowy śiwaicki taniec, często tańczony na spotkaniach grup BZH to inwokacja Bogini Gangi, świętej dla całego hinduizmu rzeki, wody której obmywają wedle wierzeń ze wszelkich grzechów i skalań:

O Dewi Ganga, Dewi Ganga Om - O Dewi Ganga Hari Om! - Ach Boska Gango, Święta Bogini Rzeki - Ach Boska Gango, Wybawiaj (Nas)!

Typowe i powszechnie w BZH używane Mahamantry to:

Om Namah Śiwāja! - Chwała Tobie Boże Łaskawy! (różaniec 108x lub 1008x)
Om Namo Bhagawate Mahādewāja! - Chwała Panu Bogu Wielkiemu! (108x)
Om Namo Bhagawate Rudrāja Sarwa Dźagatmohanam Kuru-Kuru Swāhā! - Chwała i Dziękczynienie Panu Rudra, Bóstwu Przyrody, Obdarowującemu Nas Dobrobytem i Powodzeniem! (108x)

Inspiracje duchowe

Jogini i myśliciele, których nauki przyjmuje Bractwo, to m.in.:

Wasugupta (Vasugupta) Ryszi - wybitny mędrzec i święty jogin, reformator nauk śiwaickich, uważany za ojca współczesnego śiwaizmu kaszmirskiego i ezoterycznych metod takich jak Laja joga czy Mohana Tantra. Żył w latach 770-830, a jego główne zachowane dzieło to Śiwa-Sutra, kanoniczna podstawa ezoterycznych nauk BZH. Data urodzin może być nieścisła, gdyż w wielu przypadkach zapisywana była data inicjacji - tak zwanych drugich, duchowych narodzin. Wasugupta nauki pobierał w górskich aśramach w Himalajach, uważanych za tajemne.

Lalāsa Dewi (1320-1390) bardziej znana jako Lalla (kaszmirskie: umiłowana) to znana mistrzyni Laja jogi i Tantry oraz sufizmu z XIV wieku, żyjąca w północnej Indii w obszarze śiwaizmu kaszmirskiego. Lalla Ded Jogeśwari, zwana też Lalla-Madź lub Lalleśwari - inicjowana przez swego Guru Śri Siddha Nilakantha znana jest jako wybitna pisarka i poetka śiwaicka. Wśród kaszmirskich sufich znana jako Lal Arifa. Imię Lalla otrzymała z uwagi na wielkie pragnienie poznania Najwyższej Rzeczywistości. Najważniejszy zbiór poematów opiewających Boga Śiwa to "Lalla-Vakyani", używany jako śpiewnik w Św.BZH. W wieku lat 12 wydana za mąż, porzuciła złego jak się okazało męża w wieku lat 26 przyjmując śluby wyrzeczenia Sannjasa, często podróżowała bez odzienia znana jako tańcząca "Naga Jogini" o długich ciemnych włosach.

Ćarandas - wielki jogin i mistyk tantryczny z Radźputanu, żyjący w XVIIIw. Uciekł z domu mając siedem lat, zamieszkał w Delhi u dziadka, gdzie zasłynął od wczesnej młodości natchnieniem i świętością. Napisał traktat o jodze oraz księgę ezoterycznych pouczeń. Studiował też Bhagawad Puranę oraz sufizm, a wśród licznych oświeconych uczniów było wiele kobiet. Nauczanie Śri Ćarandasa cechuje się głębią mistycyzmu i wewnętrznych doznań.

Kontrowersje

Centrum Przeciwdziałania Psychomanipulacji oraz kilka innych ośrodków zajmujących się zwalczaniem sekt uznało iż Bractwo Himawanti spełnia definicję sekty destrukcyjnej^[2].

Założyciel Bractwa, Ryszard Matuszewski został skazany przez sąd za pogróżki pod adresem przeora Jasnej Góry. Był także oskarżany o prześladowania byłych członków bractwa, a nawet przygotowywanie zamachu na papieża Jana Pawła II^[3].