Carl David Anderson

Z Wikipedii

Carl David Anderson (ur. 3 września 1905 w Nowym Jorku, zm. 11 stycznia 1991 w San Marino w Kalifornii), amerykański fizyk eksperymentalny, laureat Nagrody Nobla za odkrycie pozytronu.

Ukończył California Institute of Technology w 1927, z tej samej uczelni otrzymał doktorat w 1930. Pod kierownictwem Roberta Millikana rozpoczął badania nad promieniowaniem kosmicznym w trakcie których, zauważył w komorze mgłowej ślady nieznanych dotychczas cząstek elementarnych. Anderson prawidłowo zinterpretował je jako ślady cząsteczek jako posiadające taką samą masę jak elektron ale odwrotny ładunek elektryczny. W dalszych eksperymentach Anderson uzyskał bezpośredni dowód na istnienie pozytronów bombardując różne materiały promieniowaniem gamma otrzymanym z rozpadu ThC''.

Opublikował swoje odkrycie w 1932, potwierdziło ono teoretyczne przewidywania Paula Diraca o istnieniu pozytronu. Za swoje badania otrzymał Nagrodę Nobla w 1936.

Także w 1936 Anderson odkrył inną cząsteczkę mion – 207 razy cięższą od elektronu. Początkowo Anderson sądził, że odkrył inną cząsteczkę, pion, której istnienie postulował Hideki Yukawa. Kiedy stało się oczywiste, że nie jest pion, inny fizyk Isidor Rabi zakłopotany i nie wiedząc w jaki sposób "zmieścić" nowo odkrytą cząstkę do reszty logicznego schematu fizyki cząstek zadał słynne pytanie – "a kto to w ogóle zamówił?" (według niektórych wersji tej anegdoty, Rabi wraz z kolegami zamówił właśnie kolację w chińskiej restauracji.

Mion był pierwszą cząstką na długiej liście cząstek elementarnych których odkrycie początkowo wprowadziło dużo zamieszania, jako że nie były one teoretycznie przewidziane. Willis Lamb często powtarzał zasłyszane podobno przez siebie zdanie, że "dawniej odkrywcy nowych cząstek dostawali Nagrodę Nobla, ale teraz takie odkrycie powinno być karane $10.000 mandatem". Dopiero Murray Gell-Mann i Kazuhiko Hishijamia wprowadzili na nowo porządek w świat fizyki cząstek opracowując teoretyczny model kwarków.

[edytuj] Link zewnętrzny

• Carl David Anderson na oficjalnej stronie Fundacji Nagrody Nobla