Herbert Kroemer
Z Wikipedii
Herbert Kroemer, właśc. Herbert Krömer (ur. 25 sierpnia 1928 w Weimarze w Niemczech) – niemiecki fizyk i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki. Obecnie profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego (University of California) w Santa Barbara w Stanach Zjednoczonych.
[edytuj] Życie
Herbert Kroemer po maturze w 1947 rozpoczął studia na wydziale fizyki Uniwersytetu w Jenie (NRD). Uczęszczał m.in. na wykłady Friedricha Hunda. W czasie blokady Berlina uczestniczył w praktykach w Berlinie co wykorzystał do ucieczki na zachodnią stronę. Kontynuował studia na Uniwersytecie Georga-Augusta w Getyndze. Dyplomował się w 1952 z fizyki teoretycznej na temat efektów gorących elektronów w tranzystorach, a następnie pracował jako "teoretyk stosowany" (jak sam się nazywał) w Centralnym urzędzie telekomunikacji (Fernmeldetechnisches Zentralamt) Poczty Niemieckiej. W 1954 wyjechał do Stanów Zjednoczonych gdzie pracowała w różnych laboratoriach w Princeton i Palo Alto. W latach 1968-1976 wykładał fizykę na Uniwersytecie Colorado w Boulder, a następnie przeniósł się na Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara.
[edytuj] Praca
Herbert Kroemer nigdy nie zajmował się obszarami modnymi preferując te, których znaczenie ujawniało się dopiero wiele lat później. W latach 50. opublikował pracę o koncepcji heterozłączowego tranzystor bipolarnego umożliwiającego pracę przy częstotliwościach dochodzących do gigaherców. W 1963 opracował teorię laserów o podwójnej strukturze heterogenicznej stanowiącą podstawę działania współczesnych laserów półprzewodnikowych. Obie koncepcje wyprzedzały swój czas. Ich wdrożenie było możliwe dopiero po wynalezieniu epitaksji z wiązki molekularnej w latach 80. XX wieku.
W czasie pracy w Santa Barbara jego główne badania przesunęły się z teorii w kierunku badań eksperymentalnych. Pod koniec lat 70. XX wieku zajmował się głównie badaniami nad rozwojem epitaksji z wiązki molekularnej badając nowe zestawienia materiałów jak Fosforku Galu (GaP) i arsenku galu (GaAs) na strukturach krzemowych. Po roku 1985 jego zainteresowania przeniosły się w kierunku arsenku indu (InAs), antymonku galu (GaSb) i antymonku glinu (AlSb).
W roku 2000 wraz z Żoresem Iwanowiczem Alfierowem otrzymał pół Nagrody Nobla w dziedzinie Fizyki za odkrycie struktur półprzewodnikowych stosowanych w optoelektronice. Drugą połowę otrzymał Jack Kilby za stworzenie układów scalonych.
[edytuj] Linki zewnętrzne
1901: Röntgen • 1902: Lorentz, Zeeman • 1903: Becquerel, P.Curie, M. Curie • 1904: Rayleigh • 1905: Lenard • 1906: Thomson • 1907: Michelson • 1908: Lippmann • 1909: Marconi, Braun • 1910: van der Waals • 1911: Wien • 1912: Dalén • 1913: Kamerlingh-Onnes • 1914: von Laue • 1915: W.L.Bragg, W.H.Bragg • 1917: Barkla • 1918: Planck • 1919: Stark • 1920: Guillaume • 1921: Einstein • 1922: N.Bohr • 1923: Millikan • 1924: Siegbahn • 1925: Franck, Hertz • 1926: Perrin • 1927: Compton, Wilson • 1928: Richardson • 1929: de Broglie • 1930: Raman • 1932: Heisenberg • 1933: Schrödinger, Dirac • 1935: Chadwick • 1936: Hess, Anderson • 1937: Davisson, Thomson • 1938: Fermi • 1939: Lawrence • 1943: Stern • 1944: Rabi • 1945: Pauli • 1946: Bridgman • 1947: Appleton • 1948: Blackett • 1949: Yukawa • 1950: Powell • 1951: Cockcroft, Walton • 1952: Bloch, Purcell • 1953: Zernike • 1954: Born, Bothe • 1955: Lamb, Kusch • 1956: Shockley, Bardeen, Brattain • 1957: Yang, T.D.Lee • 1958: Czerenkow, Frank, Tamm • 1959: Segrè, Chamberlain • 1960: Glaser • 1961: Hofstadter, Mössbauer • 1962: Landau • 1963: Wigner, Goeppert-Mayer, Jensen • 1964: Townes, Basow, Prochorow • 1965: Tomonaga, Schwinger, Feynman • 1966: Kastler • 1967: Bethe • 1968: Alvarez • 1969: Gell-Mann • 1970: Alfvén, Néel • 1971: Gabor • 1972: Bardeen, Cooper, Schrieffer • 1973: Esaki, Giaever, Josephson • 1974: Ryle, Hewish • 1975: A.Bohr, Mottelson, Rainwater • 1976: Richter, Ting • 1977: Anderson, Mott, van Vleck • 1978: Kapica, Penzias, Wilson • 1979: Glashow, Salam, Weinberg • 1980: Cronin, Fitch • 1981: Bloembergen, Schawlow, Siegbahn • 1982: Wilson • 1983: Chandrasekhar, Fowler • 1984: Rubbia, van der Meer • 1985: von Klitzing • 1986: Ruska, Binnig, Rohrer • 1987: Bednorz, Müller • 1988: Lederman, Schwartz, Steinberger • 1989: Ramsey, Dehmelt, Paul • 1990: Friedman, Kendall, Taylor • 1991: de Gennes • 1992: Charpak • 1993: Hulse, Taylor • 1994: Brockhouse, Shull • 1995: Perl, Reines • 1996: D.Lee, Osheroff, Richardson • 1997: Chu, Cohen-Tannoudji, Phillips • 1998: Laughlin, Störmer, Tsui • 1999: 't Hooft, Veltman • 2000: Alfierow, Kroemer, Kilby • 2001: Cornell, Ketterle, Wieman • 2002: Davis Jr., Koshiba, Giacconi • 2003: Abrikosow, Ginzburg, Leggett • 2004: Gross, Politzer, Wilczek • 2005: Glauber, Hall, Hänsch • 2006: Mather, Smoot • 2007: Fert, Grünberg
