Charles Gordon Fullerton
Z Wikipedii
Charles Gordon Fullerton ur. 11 października 1937 w Rochester, stan Nowy Jork, inżynier i pilot wojskowy, astronauta amerykański.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie oraz służba wojskowa
Szkołę średnią - U.S.Grant High School - ukończył w Portland, stan Oregon.
- 1957 – został absolwentem California Institute of Technology w Pasadenie, stan Kalifornia. Otrzymał licencjat z budowy maszyn.
- 1958 – na tej samej uczelni rok później uzyskał tytuł magistra. Po studiach przez kilka miesięcy pracował w firmie Hughes Aircraft Co. w Culver City, stan Kalifornia. W lipcu rozpoczął służbe wojskową w lotnictwie.
- 1959 – przeszedł szkolenie lotnicze w bazach: Bainbridge (Georgia), Webb (Teksas) oraz Perrin (Teksas), gdzie opanował pilotaż North American F-86 Sabre.
- 1960-1964 – w bazie lotniczej McConnell (Kansas) przeszedł przeszkolenie dla pilotów bombowców. Później latał na B-47 w 303 skrzydłe bombowców (303rd Bomb Wing) dowództwa lotnictwa strategicznego w bazie Davis-Monthan (Arizona).
- 1964 – w maju w bazie Edwards w Kalifornii ukończył Aerokosmiczną Szkołę dla Pilotów Doświadczalnych (USAF Aerospace Research Pilot School). Następnie został pilotem doświadczalnym w bazie Wright-Patterson (Ohio). Służył tam do 1966 tj. do momentu zakwalifikowania go do korpusu astronautów.
- 1988 – zakończył czynną służbę wojskową
Jest członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Astronautycznego (American Astronautical Society) oraz międzynarodowego Towarzystwa Pilotów Doświadczalnych (Society Experimental Test Pilots).
Jako pilot w swojej karierze wylatał ponad 16 000 godzin. Pilotował 135 typów samolotów.
[edytuj] Kariera astronauty i praca w NASA
- 1966 - 17 czerwca był jednym z pięciu pilotów doświadczalnych, których wybrano do kosmicznego programu sił powietrznych MOL (Manned Orbiting Laboratory). W drugiej już grupie pilotów zakwalifikowanych do tego programu znaleźli się późniejsi astronauci programu Space Shuttle: Robert Crippen, Karol Bobko, Henry Hartsfield i Robert Overmyer. Zespół astronautów przygotowanych do programu MOL został rozwiązany w sierpniu 1969.
- 1969 – 13 sierpnia został członkiem 7 grupy astronautów NASA (NASA-7) i przystąpił do szkolenia specjalistycznego.
- 1971-1972 – podczas realizacji programu Apollo Fullerton podczas lotów Apollo 14 i Apollo 17 wchodził w skład tzw. załóg wspierających (support crews). W czasie misji Apollo 15 i 16 był operatorem łączności (Capcom) w centrum kierowania lotem.
- 1976-1985 – Po rozpoczęciu realizacji programu Space Shuttle Fullerton przeszedł szkolenie, podczas którego opanował pilotowanie promu kosmicznego. W 1976 został wyznaczony pilotem jednej z dwóch załóg podczas serii testów promu Enterprise w atmosferze (Approach and Landing Test). Wspólnie z Fredem Haise, któru był dowódcą załogi, 12 sierpnia 1977 wykonali pierwszy swobodny lot wahadłowca. 17 marca 1978 został wyznaczony do czwartej testowej misji wahadłowca. W lipcu 1979 NASA opuścił Fred Haise i Fullerton wszedł na jego miejsce do wyprawy STS-3. Pomiędzy 1982 a 1985 uczestniczył w dwóch lotach kosmicznych: jako pilot w STS-3 (marzec 1982) oraz jako dowódca misji STS-51-F (sierpień 1985).
- 1986-2007 – w październiku 1986 opuścił korpus astronautów NASA. Pozostał jednak w NASA w Dryden Flight Research Facility w bazie Edwards w Kalifornii. Pracował tam jako pilot doświadczalny. Latał na samolocie NB-52, który pełnił funkcję nosiciela samolotów rakietowych oraz samolocie Boeing 747 Shuttle Carrier Aircraft służącym do transportu promów kosmicznych. Jako pilot NB-52 uczestniczył w programie testowania statków ratunkowych dla Międzynarodowej Stacji Kosmicznej – X-38 oraz V-131R. Był również pilotem podczas startu wyniesionej przez ten samolot rakiety nośnej Pegasus. We wrześniu 1998 był jednym z dwóch amerykańskich pilotów, którzy uczestniczyli amerykańsko-rosyjskim programie lotów badawczych na ponaddźwiękowym samolocie Tu-144 (latające laboratorium).
- 2002 – 31 lipca został astronautą-menedżerem i dalej kontynuował pracę w charakterze pilota doświadczalnego w Dryden Flight Research Facility.
- 2007 – październiku został zastępcą dyrektora operacji lotniczych DFRF. 31 grudnia przeszedł na emeryturę.
[edytuj] Nagrody i odznaczenia
- medal NASA “Za wyjątkowe zasługi” (NASA Exceptional Service Medal),
- dwukrotnie medal NASA “Za lot kosmiczny” (NASA Space Flight Medals),
- medal NASA “Za wybitne zasługi” (NASA Distinguished Service Medal),
- medal departamentu obrony Stanów Zjednoczonych „Za wzorową służbę” (Defense Superior Service Medal),
- medal “Za chwalebną służbę” (Meritorious Service Medal),
- medal sił powietrznych „Za zasługi” (Air Force Commendation Medal)
- krzyż lotniczy “Za wybitne zasługi” (Distinguished Flying Cross),
- medal departamentu obrony Stanów Zjednoczonych „Za chwalebną służbę” (Defense Meritorious Service Medal),
- trzy nagrody Amerykańskiego Towarzystwa Astronautycznego “Za osiągnięcia lotnicze” (American Astronautical Society Flight Achievement Award) – 1977, 1981 i 1985,
- nagroda im. Ivana C. Kincheloe przyznana przez Towarzystwo Pilotów Doświadczalnych (Society of Experimental Test Pilots Ivan C. Kincheloe Award) - 1978,
- dwukrotnie nagroda im. Ray E. Tenhoffa przyznana przez Towarzystwo Pilotów Doświadczalnych (Society of Experimental Test Pilots Ray E. Tenhoff Award) - 1992, 1993,
- AIAA Haley Astronautics Award,
- General Thomas D. White USAF Space Trophy.
- jego nazwisko umieszczono w International Space Hall of Fame Muzeum Historii Kosmosu (New Mexico Museum of Space History) w Alamogordo, stan Nowy Meksyk (1982),
- wpisany do Astronaut Hall of Fame (Panteonu Zasłużonych Astronautów) – 2005.
[edytuj] Wykaz lotów
| Loty kosmiczne, w których uczestniczył Ch. Gordon Fullerton | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| № | Data startu | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania |
| 1 |
|
|
Columbia F-3 |
|
|
| 2 |
|
|
Challenger F-8 |
|
|
| Łączny czas spędzony w kosmosie — 15 dni 22 godziny 50 minut i 12 sekund. | |||||
