Chlordiazepoksyd

Z Wikipedii

Chlordiazepoksyd
Ogólne informacje
Masa molowa	299,8 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	58-25-3
PubChem	2712
DrugBank	APRD00682
Klasyfikacja
Stosowanie w ciąży	kategoria D
Farmakokinetyka
Okres półtrwania	5-30 godzin
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	nerkowe

Chlordiazepoksyd (chlordiazepoxide, ATC N 05 BA 02 ) - pochodna benzodiazepiny. Nasila działania receptorów GABA. Działa przeciwlękowo, nasennie i rozkurczowo. Może wywoływać uzależnienie.

Spis treści 1 Działanie 1.1 Działania niepożądane 1.1.1 Zespół abstynencyjny 1.1.2 Przedawkowanie 1.1.3 Działanie na płód 2 Zastosowania 2.1 Przeciwwskazania 2.2 Interakcje 2.3 Dawkowanie 3 Preparaty 4 Zobacz też 5 Linki Zewnętrzne 6 Źródła

[edytuj] Działanie

Działa hamująco na niektóre części mózgu, szczególnie na układ limbiczny, podwzgórze, i wzgórze. Poprzez nasilanie działania receptorów GABA (neuroprzekaźnik) powoduje otwarcie kanałów chlorkowych, co w efekcie prowadzi do hiperpolaryzacji błony komórkowej neuronów i zahamowania ich czynności.

Działa uspokajająco, nasennie, relaksująco oraz rozkurczowo. Hamuje reakcje emocjonalne. W mniejszym stopniu działa także przeciwdrgawkowo.

Lek przenika z krwi do płynu mózgowo-rdzeniowego, łożyska i mleka matki.

Przy podawaniu doustnie, maksymalne stężenie Chlordiazepoksydu we krwi występuje po ok. 1-2 h. Okres półtrwania wynosi od 6 do 30 godzin. Lek ulega w wątrobie przemianom do aktywnych farmakologicznie metabolitów, które przedłużają czas działania leku. Chlordiazepoksyd wraz z metabolitami jest wydalany z moczem.

[edytuj] Działania niepożądane

Niepożądanymi skutkami działania leku mogą być:

• upośledzenie sprawności psychofizycznej oraz funkcji poznawczych,
• senność, szczególnie na początku kuracji lekiem,
• zmęczenie,
• ataksja,
• zawroty głowy,
• nudności,
• zaparcia,
• omdlenia.

[edytuj] Zespół abstynencyjny

Lek powoduje uzależnienia. Po nagłym odstawieniu może wystąpić zespół abstynencyjny w postaci objawów takich jak:

• lęk,
• zaburzenia snu,
• napady agresji
• drażliwość,
• depresja,
• bóle i skurcze mięśni,
• brak łaknienia.

[edytuj] Przedawkowanie

Objawy:

• częstoskurcz,
• hipotonia,
• zaburzenia świadomości i koordynacji ruchowej (splątanie),
• śpiączka
• zahamowanie czynności ośrodka oddechowego.

Przeciwdziałanie:

• płukanie żołądka,
• dożylne podawanie płynów,
• dożylne podanie flumazenilu,

Ze względu na krótki czas działania flumazenilu, po jego podaniu dalej monitoruje się tętno i oddech pacjenta, by w razie potrzeby podać kolejną dawkę. Nie należy podawać pacjentowi leków uspokajających nawet, jeśli wystąpi pobudzenie.

[edytuj] Działanie na płód

Stosowanie leku w okresie ciąży (szczególnie w 1 i 3 trymestrze) może powodować wady u płodu, a także objawy zespołu abstynencyjnego u noworodków. Jeśli lek był przyjmowany w dużych dawkach w 3 trymestrze ciąży dodatkowo mogą wystąpić: hipotonia, hipotermia, osłabienie odruchu ssania.

[edytuj] Zastosowania

Chlordiazepoksyd stosuje się w stanach lękowych, nadmiernej aktywności, bezsenności, jako środek wspomagający w leczeniu depresji psychicznych, alkoholizmie, w stanach zatrucia alkoholem. Także w przypadku skurczów mięśni na tle psychicznym lub nerwowym. Iniekcje stosuje się w stadium przygotowania do operacji chirurgicznych oraz po operacjach.

W przypadku długotrwałego przyjmowania odstawianie leku następować musi stopniowo.

[edytuj] Przeciwwskazania

Leku nie wolno podawać pacjentom uczulonym na preparat. Osoby z zaburzoną funkcją nerek i wątroby, oraz pacjenci chorzy na miastenię i jaskrę powinni powiadomić o tym lekarza przed rozpoczęciem kuracji. Zaleca się ostrożność w stosowaniu u osób starszych i wycieńczonych, a także chorych na depresję, uzależnionych od alkoholu, nadużywających innych leków, oraz z zaburzeniami osobowości. Nie podaje się dzieciom poniżej 6 roku życia. Stosowanie u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią jest dopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy istnieje bezwzględna konieczność, a stosowanie innych, podobnych leków nie jest możliwe.

[edytuj] Interakcje

Alkohol wzmacnia działanie leku. Leku nie należy łączyć także z środkami działającymi depresyjnie na OUN, takimi jak: barbiturany, pochodne fenotiazyny, inhibitory MAO, opioidy, leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki, leki przeciwhistaminowe, klonidyna, i leki uspokajające. Lek może nasilać toksyczność leków przeciwpadaczkowych.

[edytuj] Dawkowanie

U dorosłych dawka najczęściej wynosi 5-10 mg 2-4 razy dziennie. W ciężkich stanach lękowych przyjmuje się do 40-100 mg na dobę. Jako lek nasenny podaje się jednorazowo 10-20 mg na godzinę przed snem. W klinicznych przypadkach psychiatrycznych podaje się 50-100 mg dziennie podzielone na 3-4 dawki. W szczególnych przypadkach zwiększa się do 300 mg na dobę. Dawki dla osób starszych i osłabionych są znacznie mniejsze (5-20 mg na dobę).

[edytuj] Preparaty

• Elenium ® (tabletki 5 mg, 10 mg oraz 25 mg)

[edytuj] Zobacz też

• anksjolityki
• benzodiazepiny
• kwas γ-aminomasłowy (GABA)
• receptor GABA

[edytuj] Linki Zewnętrzne

C Heather Ashton, Benzodiazepiny: jak działają, jak je odstawiać.
[1], [2] - informacje o preparacie ELENIUM ® tabl. draż.

[edytuj] Źródła

• Pharmindex Bravier - Podręczny indeks leków (2000/2), ISSN 1426-4250,
• Informacje dostarczone przez producenta (ulotka ELENIUM).