Chlorek ołowiu(II)

Z Wikipedii

Chlorek ołowiu(II)
Ogólne informacje
Nazwa systematyczna	chlorek ołowiu(II)
Wzór sumaryczny	PbCl2
Masa molowa	278,10 g/mol
Wygląd	białe, bezwonne, krystaliczne ciało stałe
Identyfikacja
Numer CAS	7758-95-4
Właściwości
Gęstość i stan skupienia	5,85 g/cm3 ; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie	0,99 g/100 cm3 (20°C)
Temperatura topnienia	501 °C (774,15 K)
Temperatura wrzenia	950 °C (1 223,15 K)
Niebezpieczeństwa
Klasyfikacja UE	Treść oznaczeń: T - toksyczny N - groźny dla środowiska
Zwroty ryzyka	R: 61, R20/22, R33, R62, R50/53
Zwroty bezpieczeństwa	S: 53, S45, S60, S61
Numer RTECS	OF9450000
Podobne związki
Inne aniony	fluorek ołowiu(II) bromek ołowiu(II) jodek ołowiu(II)
Inne kationy	Chlorek ołowiu(IV) chlorek cyny(II)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa)

Chlorek ołowiu(II) (PbCl₂) - nieorganiczny związek chemiczny, sól chlorkowa ołowiu. W temperaturze pokojowej jest to biała, krystaliczna substancja. Jest trudno rozpuszczalny w wodzie i etanolu.

[edytuj] Otrzymywanie

Związek ten można najprościej otrzymać w reakcji azotanu ołowiu(II) z kwasem solnym. W wyniku rozpuszczenia PbO w roztworze NaCl strąca się zasadowy chlorek ołowiu:

2 PbO + 2 NaCl + 2 H₂O -> Pb(OH)₂*PbCl₂ + 2 NaOH

Można go również otrzymać w wyniku elektrolizy stężonego roztworu chlorku sodu z użyciem anody w postaci metalicznego ołowiu, nie stosuje się tej metody jednak zbyt często ze względu na koszty.

To jest tylko zalążek artykułu związanego ze związkiem chemicznym. Jeśli możesz, rozbuduj go.