Chrzest w Duchu Świętym
Z Wikipedii
Chrzest w Duchu Świętym, Chrzest Duchem Świętym - wewnętrzne przeżycie charyzmatyczne, charakterystyczne dla chrześcijaństwa pierwszych wieków, a także praktykowane we współczesnym ruchu zielonoświątkowym oraz w Katolickiej Odnowie Charyzmatycznej, będące historycznym pierwowzorem dla katolickiego sakramentu bierzmowania oraz protestanckiej konfirmacji.
Zgodnie z poglądem współczesnych teologów z kręgów charyzmatycznych chrzest w Duchu Świętym może być udzielony chrześcijaninowi na podstawie jego własnej modlitwy bez pośrednictwa innego człowieka, lub też poprzez nałożenie rąk i modlitwę innych chrześcijan - duchownych i świeckich.
Celem chrztu w Duchu Świętym jest napełnienie chrześcijanina nadnaturalną mocą Boga, potrzebną do efektywnej służby ewangelizacyjnej i kościelnej. Uważa się, że znakiem przyjęcia przez daną osobę chrztu w Duchu Świętym jest umiejętność wznoszenia modlitwy w nieznanych językach lub/i prorokowania. Według tychże poglądów, osoba ochrzczona w Duchu Świętym może otrzymać jeden lub kilka z dziewięciu darów łaski (charyzmatów, od gr. charismata - dary łaski) wymienionych przez apostoła Pawła w 1 Kor 12, 8-10, z których to darów najbardziej spektakularnym jest dar uzdrawiania chorych.
Teologiczne podstawy doktryny o chrzcie w Duchu Świętym, zostały wywiedzione przez charyzmatycznych teologów z odpowiednich fragmentów Pisma Świętego (Biblii):
1) w Starym Testamencie Bóg zapowiedział charyzmatyczne wylanie Ducha Świętego - Jl 3,1-2,
2) Jan Chrzciciel zapowiadał Chrzest w Duchu Świętym - Mt 3,11,
3) Jezus Chrystus zapowiadał chrzest w Duchu Świętym - Dz 1,5,
4) pierwotny Kościół w Jerozolimie powstał na mocy chrztu w Duchu Świętym - Dz 2,1-4,
5) Nowy Testament opisuje jeszcze inne przypadki chrztu w Duchu Świętym - Dz 8,14-17; Dz 10,44-46, Dz 19,1-6.
