Nakładanie rąk
Z Wikipedii
Nakładanie rąk, również wkładanie rąk – obrzęd mający swoje korzenie w Starym Testamencie, a stosowany obecnie przez różne Kościoły chrześcijańskie.
Spis treści |
[edytuj] Nakładanie (wkładanie) rąk w Biblii
Obrzęd nakładania (wkładania) rąk często stosowany był w Starym Testamencie. Jego znaczenie jest bardzo zróżnicowane. Mógł oznaczać błogosławieństwo[1], czynność związaną ze składaniem ofiar[2], ryt inicjacyjny[3].
W Nowym Testamencie nakładanie rąk było praktykowane przez Jezusa Chrystusa, gdy błogosławił lub uzdrawiał[4]. Podobnie postępowali apostołowie[5].
Nakładanie (wkładanie) rąk oznacza też przekazanie pewnej władzy lub funkcji[6].
| Cytat: |
|
I podobał się ten wniosek całemu zgromadzeniu, i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, i Filipa, i Prochora, i Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Mikołaja, prozelitę z Antiochii; tych stawili przed apostołami, którzy pomodlili się i włożyli na nich ręce.
|
Wielu teologów katolickich i protestanckich uważa, iż obrzęd ten może oznaczać również przekazanie daru Ducha Świętego po chrzcie[7].
| Cytat: |
|
A gdy apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana, którzy przybywszy tam, modlili się za nimi, aby otrzymali Ducha Świętego. Na nikogo bowiem z nich nie był jeszcze zstąpił, bo byli tylko ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. A gdy Szymon spostrzegł, że Duch bywa udzielany przez wkładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze i powiedział: Dajcie i mnie tę moc, aby ten, na kogo ręce włożę, otrzymał Ducha Świętego.
|
[edytuj] Wkładanie rąk w Kościołach protestanckich
Obrzęd wkładania rąk, jak bywa on nazywany za Biblią Warszawską, praktykowany jest w wielu Kościołach protestanckich - podczas niego zgodnie z nauką tych Kościołów, wierzącym udzielany jest Duch Święty. Towarzyszy on m.in. chrztom, błogosławieniu dzieci czy ordynacji pastorskiej. W wielu zborach praktykowany jest także podczas modlitw o uzdrowienie chorych oraz w trakcie wypędzania demonów. Wkładanie rąk jest często spotykane podczas nabożeństw Kościołów zielonoświątkowych. Inne wyznania praktykujące obrzęd wkładania rąk, to m.in. baptyści, adwentyści i chrześcijanie dnia sobotniego. W Kościołach ewangelickich występuje obrzęd konfirmacji.
[edytuj] Nakładanie rąk w Kościele katolickim i Cerkwi prawosławnej
Na podstawie przesłanek nowotestamentalnych w teologii katolickiej i prawosławnej gest nałożenia rąk przez biskupa, który jest uważany za następcę Apostołów, stanowi materię sakramentu kapłaństwa (diakonatu, prezbiteratu, biskupstwa). W przypadku biskupów władza ta przekazywana jest w sposób nieprzerwany, począwszy od Apostołów aż po czasy obecne. Jest to tzw. sukcesja apostolska.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Księga Rodzaju (1 Mojżeszowa) 48:14
- ↑ Księga Kapłańska (3 Mojżeszowa) 2:2.8
- ↑ Księga Liczb (4 Mojżeszowa) 27:18.23
- ↑ Ewangelia Mateusza 19:13.15; Ewangelia Łukasza 4:40
- ↑ Dzieje Apostolskie 9:12; 28:8
- ↑ Dzieje Apostolskie 6:6; 13:3; 1. List do Tymoteusza 4:14
- ↑ Dzieje Apostolskie 8:17
