Glosolalia
Z Wikipedii
Glosolalia (od gr. γλῶσσα glossa "język" + λαλῶ lalo "mówię") to mówienie językami, na ogół niezrozumiałymi; głoszenie słowa Bożego w stanie ekstazy nieistniejącymi językami.
Spis treści |
[edytuj] W chrześcijaństwie
Glosolalia jest przez osoby wierzące często uznawana za dar języków pochodzący od Boga. W Piśmie Świętym jest wzmiankowane około 30 razy. W Nowym Testamencie świadczą o nim Dzieje Apostolskie / 2. 4; 10, 46; 19, 6; /, listy św. Pawła / 1 Kor 12, 30; 13, 1; 14, 2.39 /, a także Ewangelia / Mk 16, 17 /, gdzie Jezus obiecuje uczniom, że będą mówić językami. Niezależnie od problemów egzegetycznych, mowa jest o zjawisku uznanym przez Pismo św. za rzeczywiste i stosunkowe częste. Dar ten ma często funkcję modlitewną. Św. Paweł powie, że ten dar jest najmniejszym z darów, ale on sam go posiada i życzy go innym; ale też należy czuwać nad właściwym porządkiem, jeśli korzysta się z niego na zebraniach wspólnych.
Glosolalię można odnaleźć w żywej tradycji Kościoła. W pierwszych wiekach jest dość rozpowszechniony, potem występuje coraz rzadziej, pojawiając się czasem w klasztorach czy też w życiu świętych[1].
Warto zaznaczyć istotną rolę wiary, która jest ważna w rozumieniu oraz akceptacji zjawiska glosolalii. Chrześcijanie posiadający zdolność "mówienia językami" definiują ją jako wezwanie Jezusa do stania się jak dzieci, gdyż tylko tak można wejść do królestwa niebieskiego (Ewangelia wg. św. Mateusza).
Szczególną formą glosolalii jest ksenolalia, w której dochodzi do mówienia językami istniejącymi, ale nieznanymi mówiącemu.
[edytuj] Wg naukowców
Psychologowie i lingwiści badali fenomen glosolalii.[potrzebne źródło] Okazało się, że teksty wypowiadane przez osobę w tym stanie na ogół nie mają sensu w żadnym znanym języku, co więcej nie tworzą zdań. Nie jest prawdopodobne, aby mogły reprezentować jakikolwiek istniejący kiedyś język, gdyż w dowolnym języku istnieją słowa, które budują jego strukturę i daje się je wyróżnić za pomocą metod statystycznych. Tymczasem słowotok glosolalii stanowi przypadkową zbitkę sylab oraz słów zapożyczonych z najróżniejszych znanych danej osobie, bądź zasłyszanych przez nią języków, które na ogół nie tworzą żadnych rozpoznawalnych struktur.
Wyniki badań nad zjawiskiem glosolalii u zielonoświątkowców ogłosił w pracy Tungotal och andedop 1976 fiński psycholog religii Nils G. Holm.
W sprawie ksenolalii nauka stoi na stanowisku, że osoby jej doznające powtarzają fragmenty obcojęzyczne niegdyś zasłyszane. W niektórych przypadkach domysł ten został potwierdzony. Poza tym ksenolalię świadkowie łatwo mylą ze zwykłą glosolalią, gdyż w niej także używane są np. słowa łacińskie, które wszakże nie budują struktur gramatycznych.
[edytuj] Literatura
Fenomen glosolalii jest jednym z tematów powieści Zamieć Neala Stephensona. Wg pomysłu Stephensona glosolalia jest niczym innym jak językiem maszynowym umysłu.
