Dariusz Wdowczyk

Z Wikipedii

Dariusz Wdowczyk
Data i miejsce urodzenia	25 września 1962 Warszawa, Polska
Pozycja	obrońca

Dariusz Wdowczyk (ur. 25 września 1962 w Warszawie) - polski piłkarz i trener piłkarski.

Spis treści 1 Kariera piłkarska 1.1 Przebieg kariery 1.2 Sukcesy piłkarskie 1.3 Reprezentacja 2 Kariera trenerska 3 Afera korupcyjna 4 Przypisy

[edytuj] Kariera piłkarska

[edytuj] Przebieg kariery

Występował zwykle na pozycji lewego obrońcy. Karierę piłkarską rozpoczynał jako zawodnik Gwardii Warszawa. W barwach harpagonów zadebiutował w polskiej ekstraklasie w sezonie 1981-1982. Był już wówczas podstawowym zawodnikiem warszawskiej drużyny. Udanymi występami w Gwardii zwrócił na siebie uwagę bardziej utytułowanego lokalnego rywala – Legii. Od 1983 przez 7 sezonów występował w barwach wojskowych. Był jednym z najlepszych zawodników stołecznej drużyny w latach osiemdziesiątych. Mimo że Legii nie udało się zdobyć wówczas Mistrzostwa Polski Wdowczyk był także uznawany za jednego najlepszych w tamtym czasie polskich piłkarzy. Jako obrońca Legii zasłynął m. in. silnymi strzałami, co pozwoliło mu zdobyć 16 bramek dla wojskowych. Ogółem w barwach Legii rozegrał 192 oficjalne spotkania, w tym 152 ligowe. Pełnił również funkcję kapitana Legii. W połowie sezonu 1989-1990 przeniósł się do Szkocji, gdzie przez 5 sezonów występował w drużynie Celtic F.C., wspólnie z innym byłym legionistą Dariuszem Dziekanowskim. Później przez kilka lat występował w angielskim Reading F.C. Karierę piłkarską zakończył w 1998 jako gracz stołecznej Polonii, gdzie następnie rozpoczął pracę szkoleniową. W lidze polskiej rozegrał 211 spotkań, w których strzelił 17 goli. W lidze szkockiej zaliczył 119 gier strzelając 4 gole, zaś w lidze angielskiej rozegrał 82 mecze.

• 1973-83 – Gwardia Warszawa
• 1983-89 – Legia Warszawa
• 1989-94 – Celtic F.C.
• 1994-98 – Reading F.C.
• 1998-98 – Polonia Warszawa

[edytuj] Sukcesy piłkarskie

Jako zawodnik Legii zdobył Puchar Polski oraz Superpuchar w 1989 oraz przyczynił się do zdobycia Pucharu w 1990.

[edytuj] Reprezentacja

Jeszcze jako nastolatek bronił barw narodowych występując w juniorskich reprezentacjach Polski. Tam też osiągnął swoje największe sukcesy na arenie międzynarodowej. W 1980 i 1981 zdobył dwa razy z rzędu tytuł Wicemistrza Europy do lat 18. Z czasem, dzięki udanym występom w Gwardii i Legii, zwrócił uwagę selekcjonera pierwszej reprezentacji Antoniego Piechniczka. W drużynie narodowej zadebiutował meczem z Finlandią 12 września 1984. Później regularnie występował w reprezentacji, jednak zabrakło go w kadrze na Mistrzostwa Świata w 1986 w Meksyku. Był podstawowym zawodnikiem w drużynach prowadzonych przez Wojciecha Łazarka i Andrzeja Strejlaua. W 6 meczach był kapitanem reprezentacji. Przygodę z drużyną narodową zakończył 19 maja 1992 spotkaniem z Austrią. W barwach Polski wystąpił 53 razy, strzelił 2 bramki.

[edytuj] Kariera trenerska

Pracę szkoleniowca zaczynał jeszcze jako zawodnik Polonii Warszawa. Na początku sezonu 1998-1999 był grającym asystentem Zdzisława Podedwornego. Po zakończeniu kariery piłkarskiej i dymisji Podedwornego wspólnie z dyrektorem sportowym Polonii Jerzym Engelem zostali szkoleniowcami Czarnych Koszul. Po zatrudnieniu Engela na stanowisku selekcjonera kadry narodowej w przerwie zimowej sezonu 1999-2000 Wdowczyk został samodzielnym pierwszym trenerem Polonii, którą w tym samym sezonie doprowadził do tytułu Mistrza Polski oraz zwycięstwa w Pucharze Ligi, a następnie zwycięstwa w Superpucharze.

Po niezbyt udanej dla Polonii rundzie jesiennej sezonu 1999-2000 Wdowczyk pożegnał się z pracą w Warszawie. Przez kilka miesięcy pracował w Orlenie Płock, a następnie w Widzewie Łódź. Później został zatrudniony w trzecioligowej Koronie Kielce, z którą awansował do II ligi.

Kilkakrotnie wymieniany był jako potencjalny kandydat do objęcia funkcji trenera Legii Warszawa. W spekulacjach medialnych uważany był za faworyta szefów nowego właściela warszawskiej drużyny – Grupy ITI. Stanowisko szkoleniowca Legii objął ostatecznie we wrześniu 2005 zastępując Jacka Zielińskiego, który został jego asystentem. Owocem jego pracy było zdobycie Mistrzostwa Polski w 2006. Sezon 2006-2007 nie był już tak udany dla Wdowczyka. Po porażce w eliminacjach do Ligi Mistrzów, odpadnięciu z Pucharu UEFA i Pucharu Polski oraz niepowodzeniach w lidze jego pozycja w Legii została zagrożona. W konsekwencji kolejnych nieudanych występów w rundzie wiosennej, 13 kwietnia 2007 został zwolniony ze stanowiska.

1 lipca 2007 objął obowiązki dyrektora ds. piłki nożnej w szkockim klubie Livingston F.C. 29 października 2007 podpisał kontrakt z drugoligową Polonią Warszawa.

• 1998-00 – Polonia Warszawa
• 2000-01 – Orlen Płock
• 2001-02 – Widzew Łódź
• 2002-04 – Korona Kielce
• 2005-07 – Legia Warszawa
• 2007-07 – Livingston F.C., dyrektor ds. piłki nożnej
• 2007-08 – Polonia Warszawa

poprzednik: Z. Podedworny

Trener Polonii Warszawa w latach 1998-2000

następca: Albin Mikulski

poprzednik: Albin Mikulski

Trener Wisły Płock w latach 2000-2001

następca: Andrzej Wiśniewski

poprzednik: Marek Kusto

Trener Widzewa Łódź w latach 2001-2002

następca: Franciszek Smuda

poprzednik: Tomasz Muchiński

Trener Korony Kielce w latach 2002-2004

następca: Ryszard Wieczorek

poprzednik: Jacek Zieliński

Trener Legii Warszawa w latach 2005-2007

następca: Jacek Zieliński

poprzednik: Waldemar Fornalik

Trener Polonii Warszawa w latach 2007-2008

następca: Tomasz Strejlau

[edytuj] Afera korupcyjna

28 marca 2008 Polskie Radio Wrocław podało informację, że Dariusz Wdowczyk został zatrzymany przez Centralne Biuro Antykorupcyjne, w związku z aferą korupcyjną w polskiej piłce^[1]. Wdowczykowi postawiono zarzut wręczania korzyści majątkowych sędziom i obserwatorom meczów w zamian za korzystne dla Korony Kielce prowadzenie i ocenianie meczów odbytych w sezonie 2003/2004. Po nocy spędzonej w izbie zatrzymań, siedmiu godzinach przesłuchań we wrocławskiej prokuraturze 29 marca i wpłacie poręczenia majątkowego^[2] zwolniono go do domu. 15 kwietnia 2008 zarząd Polonii rozwiązał umowę o pracę z Wdowczykiem.

Przypisy