Dmytro Witowski
Z Wikipedii
Dmytro Witowski (ukr. Дмитро Вітовський) (ur. 6 listopada 1877 w wsi Miedusa – zg. 4 sierpnia 1919 koło Raciborza) – dowódca UHA, państwowy sekretarz spraw wojskowych ZURL, sotnik USS.
Ukończył gimnazjum w Stanisławowie, następnie wydział prawa Uniwersytetu Lwowskiego.
Członek Zarządu Głównego Ukraińskiej Partii Radykalnej, organizator „Siczy”, przywódca ukraińskich organizacji studenckich. Brał udział w walce o utworzenie ukraińskiego uniwersytetu we Lwowie, przygotował plan uwolnienia Myrosława Siczyńskiego, zabójcy namiestnika Galicji Andrzeja Potockiego. Za aktywną działalność polityczną utracił austro-węgierski stopień oficerski, otrzymany w 1908.
W Legionie USS, gdzie był przeniesiony z wojska austriackiego, służył od sierpnia 1914, dowodząc jedną z najlepszych sotni. Był jednym z nieformalnych liderów USS, twórcą funduszu strzeleckiego.
W latach 1916-1917 razem z czetarem M. Sajewiczem i M. Hawrylukiem organizują ukraińskie szkolnictwo na Wołyniu, w 1918 na Podolu.
Jeden z przywódców walk o Lwów w listopadzie 1918. W maju 1919 delegat na konferencję pokojową w Paryżu, mającą na celu przerwanie walk polsko-ukraińskich. Wracając z Paryża , zginął w katastrofie lotniczej pod Raciborzem nad terytorium Niemiec .
Pochowany 14 sierpnia 1919 na Cmentarzu Hugenotów w Berlinie. 1 listopada 1919 jego ciało przeniesiono i pochowano na Cmentarzu Łyczakowskim w Lwowie.
