ASU-85

Z Wikipedii

ASU-85
ASU-85 6 Dywizji Powietrznodesantowej, Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Trakcja	gąsienicowa
Typ	działo samobieżne
Załoga	4
Historia
Prototyp	1961
Dane techniczne
Silnik	silnik wysokoprężny, 2-suwowy, 6-cylindrowy widlasty
Moc	240 KM
Transmisja	mechaniczna
Moc jedn.	17 KM/t
Nacisk jedn.	0,44 kg/cm²
Wymiary
Długość maks.	8,44 m
Długość kadłuba	6,24 m
Szerokość	2,97 m
Wysokość	1,94 m
Prześwit	0,42 m
Masa
Masa bojowa	15,5 tony
Poj. zb. paliwa	250 l
Opancerzenie
Typ pancerza	spawany z płyt walcowanych
Grubość pancerza	15-40 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	45 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	1,10 m
Rowy	2,80 m
Ściany pionowe	0,80 m
Stoki o nachyleniu do	35%
Zasięg	360 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Artyleryjskie	armata D-70 kal. 85 mm
Strzeleckie	karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm
Użytkownicy
ZSRR, Polska

ASU-85 (Awiadesantnaja Samochodnaja Ustanowka, ros. авиадесантная самоходная установка) – działo samobieżne przeznaczone dla wojsk powietrznodesantowych, konstrukcji radzieckiej, z okresu po II wojnie światowej.

[edytuj] Historia

Przebieg walk II wojny światowej dowiódł, że najlepszym środkiem zwalczania desantów powietrznych, pozbawionych cięższych środków przeciwpancernych, jest czołg. Z tego powodu dalszy rozwój tego rodzaju wojsk, uzależniony był od rozwiązania problemu ich obrony przeciwpancernej. W ZSRR, do wykonywania tych zadań przewidziano lekkie działa samobieżne. Ich ciężar miał umożliwiać transport drogą powietrzną. Pierwsze tego typu konstrukcje powstały już pod koniec wojny (np. kołowe działo samobieżne KSP-76). W końcu lat 40. XX w., powstało gąsienicowe lekkie działo samobieżne ASU-76, a później jeszcze lżejsze ASU-57. Dalsze prace konstrukcyjne doprowadziły do powstania, na początku lat 60. działa ASU-85. W jego konstrukcji wykorzystano niektóre elementy (koła nośne, zawieszenie) czołgu PT-76. Większa, w porównaniu z poprzednimi typami, masa uniemożliwiała jego zrzuty na spadochronach. Było ono przewożone samolotami transportowymi An-12 lub An-22, na przygotowane wcześniej lądowiska.

[edytuj] Służba

Działo samobieżne znajdowało się w uzbrojeniu jednostek powietrznodesantowych Armii Radzieckiej od lat 60. XX w. Znalazło się także w uzbrojeniu polskiej 6 Pomorskiej DPD. Zostało wycofane z uzbrojenia w latach 80. XX w.