SU-85

Z Wikipedii

Su-85
SU-85, Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Trakcja	gąsienicowa
Typ	działo samobieżne
Załoga	4 (dowódca, kierowca, celowniczy, ładowniczy)
Historia
Prototyp	1943
Lata produkcji	1943-1944
Wyprodukowano	ok. 2050
Dane techniczne
Silnik	wysokoprężny, 4-suwowy, 12-cylindrowy widlasty W-2-34
Moc	500 KM
Transmisja	mechaniczna
Moc jedn.	16,8 KM/t
Nacisk jedn.	0,70 KG/cm²
Wymiary
Długość maks.	8,15 m
Długość kadłuba	6,10 m
Szerokość	3,00 m
Wysokość	2,33-2,45 m
Prześwit	0,40 m
Masa
Masa bojowa	29,2-29,6 t
Poj. zb. paliwa	zasadnicze 540 l, dodatkowe 270-360 l
Opancerzenie
Typ pancerza	spawany z płyt walcowanych
Grubość pancerza	20-45 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	55 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	1,10 m
Rowy	2,50 m
Ściany pionowe	0,73 m
Stoki o nachyleniu do	35%
Zasięg	na szosie 300 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Artyleryjskie	armata wz. 1943 D-5S kal. 85 mm
Inne uzbrojenie	2 pistolety maszynowe PPSz kal. 7,62 mm
Użytkownicy
ZSRR, Polska, Rumunia, Bułgaria, Czechosłowacja, Węgry, Korea Płn., Jugosławia

SU-85 (ros. Самоходная установка, liczba oznacza kaliber działa) — średnie działo samobieżne konstrukcji sowieckiej, opracowane w 1943 roku w biurze konstrukcyjnym zakładów Uralmasz, kierowanym przez inż. Lwa S. Trojanowa.

[edytuj] Historia

Konstrukcja działa samobieżngo SU-85 bazowała na wcześniejszym modelu SU-122, który z kolei został zbudowany na podwoziu czołgu T-34. Nowy pojazd wyposażono w zmodernizowaną armatę przeciwlotniczą D5 kal. 85 mm, która charakteryzowała się zwiększoną szybkostrzelnością, niezbędną dla niszczenia szybko poruszających się celów. Głównym zadaniem nowej konstrukcji było eliminowanie nowszych modeli czołgów niemieckich (np. PzKpfw V Panther; PzKpfw VI Tiger), szybszych i/lub lepiej opancerzonych niż wcześniejsze konstrukcje. Produkcję seryjną dział SU-85 rozpoczęto pod koniec 1943 r.