Edmund Banasikowski
Z Wikipedii
Edmund Jerzy Banasikowski, pseud. Jeż (ur. 3 lipca 1914 w Siedlcach) – oficer Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej, działacz społeczny.
Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W 1939 roku awansowany do rangi podporucznika. W momencie wybuchu II wojny światowej zajmował stanowisko dowódcy pododcinka Baonu Fortecznego w Mikołowie. Po zakończeniu kampanii wrześniowej brał udział w konspiracji na terenie Siedlec oraz Warszawy (w latach 1939-1941).
W styczniu 1942 roku mianowany dowódcą grupy dywersyjnej Wachlarz, działającej w okolicach Witebska i Newela. Po rozbiciu tej organizacji wszedł w skład Inspektoratu F okręgu wileńskiego Armii Krajowej, gdzie został zastępcą majora Czesława Dębickiego (pseud. Jarema).
Latem 1944 roku brał udział w operacji Ostra Brama. Następnie – wraz z Antonim Snarskim – redagował biuletyn "Na Zew Ziemi Ojczystej".
Wiosną 1945 roku aresztowany przez NKWD. Zdołał zbiec z więzienia i przedostać się do Warszawy. Wobec narastającego terroru radzieckiego i represji wobec byłych żołnierzy AK, podjął decyzję o wyjeździe z kraju. Wiosną 1946 roku przedostał się do Szwecji, a w 1951 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiadł na stałe w Milwaukee.
Na emigracji pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Polonii Amerykańskiej w stanie Wisconsin.
Szlak wojenny zakończył w randze kapitana, później awansowany do stopnia majora. Odznaczony Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych oraz Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
