Edward Adamski

Z Wikipedii

Edward Adamski ( ur. 13 listopada 1867 w Stoczku, powiat węgrowski, zm. 3 września 1926 w Warszawie ) - generał brygady Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Młodość i służba w armii rosyjskiej 2 Służba w Wojsku Polskim 3 Awanse: 4 Ordery i odznaczenia: 5 Źródła:

[edytuj] Młodość i służba w armii rosyjskiej

Po ukończeniu 6 klasowego Rządowego Męskiego Gimnazjum Klasycznego w Siedlcach kontynuował naukę w Junkierskiej Szkole Piechoty w Odessie. 4 grudnia 1884 rozpoczął służbę w armii rosyjskiej i pełnił ją do 28 września 1917.

[edytuj] Służba w Wojsku Polskim

30 kwietnia 1919 przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do rezerwy oficerskiej. W czasie wojny z bolszewikami był oficerem Dowództwa Okręgu Etapów Wołkowysk. W okresie od 7 lipca do 4 listopada 1919 dowodził Pułkiem Strzelców Wileńskich. Pułk wchodził w skład III Brygady 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. 11 sierpnia na czele pułku wkroczył do Słucka, a następnie osiągnął linię rzeki Berezyny. We wrześniu i październiku nie prowadził większych działań bojowych pozostając w bagnistej puszczy nad Ptyczą i Oressą. W tym czasie czasowo dowodził III Brygadą.

W listopadzie objął dowództwo III Brygady w 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W skład brygady wchodziły Lidzki Pułk Strzelców i Kowieński Pułk Strzelców. Oba pułki strzelców do 9 lipca 1920 pełniły służbę na polsko-litewskiej linii demarkacyjnej.

W 1920 był słuchaczem Centrum Studiów Artyleryjskich. 16 listopada tego roku został kierownikiem Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego Łódź. Z dniem 1 maja 1921 przeniesiony w stan spoczynku.

[edytuj] Awanse:

• podporucznik 1889
• porucznik 1893
• sztabskapitan 1900
• kapitan 1905
• pułkownik 1916
• generał brygady zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Order św. Stanisława z Mieczami kl. 2
• Order św. Stanisława z Mieczami kl. 3
• Order św. Anny z Mieczami kl. 2
• Order św. Anny z Mieczami kl. 3
• Order św. Włodzimierza z Mieczami kl. 4

[edytuj] Źródła:

• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 71,
• Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 67
• Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.,
• Bolesław Waligóra, Zarys historii wojennej 85-go Pułku Strzelców Wileńskich, Warszawa 1928,