Elia Kazan
Z Wikipedii
Elia Kazan | |
Elia Kazan w 1967 |
|
Prawdziwe nazwisko | Elias Kazanjoglou |
Data i miejsce urodzenia | 7 września 1909 Istambuł |
Data i miejsce śmierci | 28 września 2003 Nowy Jork |
Aktywność | 1934 – 2001 |
Zawód | reżyser, scenarzysta, producent |
Nagrody | |
Oscar | |
1948: Dżentelmeńska umowa (Najlepszy Reżyser) 1955: Na nabrzeżach (Najlepszy Reżyser) 1999: Oscar Honorowy |
|
Złoty Glob | |
1948: Dżentelmeńska umowa (Najlepszy Reżyser) 1955: Na nabrzeżach (Najlepszy Reżyser) 1957: Baby Doll (Najlepszy Reżyser) 1964: Ameryka, Ameryka (Najlepszy Reżyser) |
|
Nagroda na MFF w Cannes | |
1955: Na wschód od Edenu (Najlepszy Dramat) | |
Nagroda na MFF w Wenecji | |
1950: Panika na ulicach (Nagroda Międzynarodowa) 1951: Tramwaj zwany pożądaniem (Nagroda Specjalna Jury) 1953: Na nabrzeżach (Srebrny Lew; Nagroda Krytyków Włoskich; Nagroda OCIC) |
|
Nagroda na MFF w Berlinie | |
1953: Man on a Tightrope (Nagroda Specjalna) | |
Ważne filmy | |
Dżentelmeńska umowa (1947) Tramwaj zwany pożądaniem ((1951) Viva Zapata! (1952) Na nabrzeżach (1954) Na wschód od Edenu (1955) Wiosenna bujność traw (1961) Ameryka, Ameryka (1963) |
|
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons | |
Profil na IMDb |
Elia Kazan (ur. 7 września 1909 - zm. 28 września 2003) - właściwie Elia Kazanjoglou - amerykański pisarz, reżyser filmowy i teatralny pochodzenia greckiego.
Przybył do Stanów Zjednoczonych w wieku 4 lat. Studiował dramat w Yale, następnie wstąpił do Group Theatre. W latach 30. przez półtora roku należał do amerykańskiej Partii Komunistycznej, z której odszedł w 1934, gdy dowiedział się o czystkach w Związku Radzieckim. Po wojnie dał się poznać jako jeden z najlepszych reżyserów Broadwayu, m. in. dzięki inscenizacji Tramwaj zwany pożądaniem. Jego filmy zawsze były kontrowersyjne i poruszały drażliwe tematy. W 1947 Kazan założył Actors Studio, gdzie nauczano wg metod Stanisławskiego. Najwybitniejszy uczeń Kazana - Marlon Brando - grał w kilku filmach swego nauczyciela, m. in. w Viva Zapata! (1952) i Tramwaj zwany pożądaniem (1951).
W 1952 Kazan został wezwany przed komisję senacką McCarthy'ego i złożył zeznania obciążające ośmiu kolegów z Partii Komunistycznej, co zostało negatywnie przyjęte przez środowiska artystyczne i przyczyniło się do zerwania na długie lata przyjaźni z wybitnym dramaturgiem, Arthurem Millerem. Fakt ten został przypomniany opinii publicznej Ameryki w 1999 roku, kiedy to sędziwy reżyser odebrał nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej za całokształt działalności artystycznej. Z bardziej znanych w Polsce filmów Kazana należy przypomnieć Układ.