Eric Roberts
Z Wikipedii
Eric Anthony Roberts (ur. 18 kwietnia 1956 roku w Biloxi, w stanie Missisipi) – amerykański aktor filmowy, teatralny i telewizyjny.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Jest najstarszym dzieckiem i jedynym synem Waltera Robertsa i Betty Lou Motes, wykładowców amatorskiej sztuki teatralnej w Actors and Writers Workshop w Atlancie. Ma dwie młodsze siostry rodzone – Lisę (ur. 1965) i Julię (ur. 1967) i jedną siostrę przyrodnią Nancy Motes (ur. 1976) z drugiego małżeństwa jego matki. Dorastał w Atlancie, w stanie Georgia. Miał zaledwie 4 lata, gdy wystąpił jako niemy klaun. W 1963 roku jego rodzice rozwiedli się. W wieku siedmiu lat pojawił się w lokalnej telewizji, a rok później występował na scenie teatrów objazdowych. Od 16 roku życia był wychowywany tylko pod opieką ojca. Po ukończeniu szkoły średniej Grady High School w Atlancie, w latach 1973-74 studiował w Królewskiej Akademii Sztuki Dramatycznej w Londynie i w latach 1974-75 w Amerykańskiej Akademii Sztuk Dramatycznych w Nowym Jorku. W 1976 roku zadebiutował w profesjonalnym nowojorskim teatrze Public Theatre w przedstawieniu Rebeliantka (Rebel Women), a następnie trafił na mały ekran w operze mydlanej NBC Inny świat (Another World, 1977) w roli Teda Bancrofta.
W 1977 roku po śmierci swojego chorującego na raka ojca, uzależnił się od narkotyków, kokainy, alkoholu i pożądliwości kobiet. Natychmiast po debiutanckiej kinowej roli zbuntowanego przeciw zwyczajom wnuka cygańskiego króla w dramacie Król Cyganów (King of the Gypsies, 1978) został doceniony przez krytyków, otrzymując nominację do Złotego Globu. Zwrócił na siebie uwagę w roli marynarza zadużonego w dużo starszej od siebie operatorce telefonicznej (Sissy Spacek) w dramacie Przybłęda (Raggedy Man, 1981) oraz jako dziennikarz cierpiący na depresję z powodu swojego wydawcy w telewizyjnej adaptacji powieści Nathanaela Westa Miss samotnych serc (Miss Lonelyhearts, 1981). W czerwcu 1981 roku przeżył poważny wypadek samochodowy, znalazł się w stanie trzydniowej śpiączki, a efektem były liczne złamania, paraliż, obrażenia twarzy i poważny urazy mózgu. Po dwóch latach powrócił triumfalnie na ekran w nominowanej do nagrody Złotego Globu i uhonorowanej nagrodą krytyków w Bostonie kreacji zaślepionego własną ambicją agresywnego menadżera, przyjaciela i męża fotomodelki w dramacie biograficznym Boba Fosse Star 80 (1983). Drugoplanowa rola więźnia uciekającego z zakładu karnego na Alasce w dramacie sensacyjno-przygodowym Uciekający pociąg (Runaway Train, 1985) przyniosła mu nominację do nagrody Oscara i Złotego Globu.
W 1987 roku odniósł sukces sceniczny i otrzymał nagrodę Theatre World Award za broadwayowską rolę szalonego i nieobliczalnego outsidera Pale'a w przedstawieniu Lanforda Wilsona Spal to (Burn This), jednak ponownie uzależnienił się od kokainy, marihuany, stosował przemoc w domu i zaczł się jąkać. Przyjmował bezkrytycznie wszystkie role. Jego życie osobiste uległo przemianie po narodzinach córki Emmy i wsparciu miłością żony Elizy.
Zdobył uznanie także wśród telewidzów. W serialu CBS Falcone (2000) zagrał gangstera. Za drugoplanową postać Willa Butlera w sitcomie ABC Mniej niż doskonały (Less Than Perfect, 2002-2005) odebrał nagrodę Złotej Satelity.
Wystąpił w teledyskach do piosenek: Mr. Brightside (2004) zespołu The Killers, We Belong Together (2005) i It's Like That (2005) Mariah Carey, Smack That (2006) Akona i Eminema oraz Hey You (2007) grupy gODHEAD.
[edytuj] Życie prywatne
Spotykał się ze starszą o 19 lat aktorką Sandy Dennis (1980-85), Daną Wheeler-Nicholson (1985) i Kelly Cunningham (1991), z którą ma córkę Emmę (ur. 10 lutego 1991). W 1992 roku poślubił Elizę Garrett. Jest ojczymem piosenkarki i autorki tekstów Keaton Simons.
[edytuj] Filmografía
|
|
|
[edytuj] Ciekawostki
- Ma 178 cm wzrostu.
