Ernst Bloch
Z Wikipedii
Ernst Simon Bloch (ur. 8 lipca w Ludwigshafen 1885, zm. 4 sierpnia 1977 w Tybindze) – niemiecki filozof marksistowski i teolog ateistyczny. Syn zasymilowanego żydowskiego pracownika kolei. Po ukończeniu studiów filozoficznych poślubił Else von Stritzky, córkę bałtyckiego browarnika. Jego drugą żoną była Karola Bloch, którą poślubił w 1934 w Wiedniu. Kiedy naziści doszli do władzy, Bloch z żoną musieli uciekać z Niemiec, kolejno do Szwajcarii, Austrii, Czechosłowacji i ostatecznie do Stanów Zjednoczonych. W 1949 powrócił do NRD i objął katedrę filozofii w Lipsku. W 1961, gdy budowano Mur Berliński, nie wrócił już do NRD, ale zamieszkał w Tybindze w RFN, gdzie objął honorową katedrę filozofii.
Praca Blocha wywarła znaczny wpływ na studenckie ruchy kontestacyjne w 1968 roku. Jako wnikliwy krytyk religii ceniony także w świecie katolickim, mając kluczowe znaczenie dla tzw. teologii wyzwolenia.
[edytuj] Dzieła
- dysertacja Kritische Erörterungen über Rickert und das Problem der Erkenntnistheorie, 1909
- Geist der Utopie, 1918 (Duch utopizmu)
- Atheismus im Christentum (1968) (Ateizm w chrześcijaństwie)
- Thomas Münzer als Theologe der Revolution, 1921
- Erbschaft dieser Zeit, Zurych 1935
- Spuren, Berlin 1930
- Subjekt – Objekt, Christian Thomasius i Avicenna und die aristotelische Linke, Lipsk 1949
- Das Prinzip Hoffnung, 3 tomy, 1954 – 1959 (Zasada nadziei)
- Naturrecht und menschliche Würde , 1961
- Tübinger Einleitung in die Philosophie , 1963
[edytuj] Przekłady polskie
- Oblicze woli (zakończenie Ducha utopii), tłum. Anna Czajka, Literatura na świecie 1981, nr 7 (123);
- Ślady (fragmenty), tłum. Anna Czajka, Literatura na świecie 1981, nr 7 (123);
- Pamiętnik dla Elzy Bloch von Stritzky zmarłej 2 stycznia 1921 (fragmenty), tłum. Anna Czajka, Literatura na świecie 1981, nr 7 (123);
- Rzeczywistość antycypowana, czyli jak przebiega i co osiąga myślenie utopijne, tłum. Anna Czajka, Studia filozoficzne" 1982, nr 7 – 8.
