Filip Tetrarcha

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy Heroda Filipa II. Zobacz też: Heroda Filipa I.

Tyberiusz przedstawiony na monecie wybitej przez Heroda Filipa II

Królestwo Heroda Wielkiego po jego śmierci podzielone między synów i jego siostrę:

     Dzielnica Heroda Archelaosa, od 6 rzymska prowincja Judea

     Dzielnica Heroda Antypasa

     Dzielnica Heroda Filipa II

     Salome I (miasta Jamnia, Azot, Fazalida)

     Rzymska prowincja Syria

     Wolne miasta (Dekapolis)

Filip Tetrarcha, albo Herod Filip II (ur. ok. 24 p.n.e., zm. 34 w Betsaidzie) - tetrarcha Batanei, Gaulanitydy, Trachonu i Paneas od 4 p.n.e.. Syn Heroda Wielkiego i Kleopatry z Jerozolimy. Mąż Salome III. Wychowywał się w Rzymie.

Filip odziedziczył północno-wschodnią część królestwa swego ojca i jest wspomniany przelotnie w Biblii przez Łukasza:

Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny.

Łk 3,1 – Biblia Tysiąclecia

Odbudował miasta Paneas (Cezarea Filipowa) i Betsaidę (Julias). Był pierwszym władcą żydowskim, który bił monety z wizerunkiem człowieka. Uchodził za władcę łagodnego i sprawiedliwego. Józef Flawiusz tam pisał o jego rządach i charakterze:

W owym czasie, w dwudziestym roku panowania Tyberiusza [33/34 n.e.], zmarł także brat Heroda, Filip, który przez trzydzieści siedem lat sprawował zarząd nad Trachonem [Trachonitis], Gaulanitis oraz Batanają [Bataneą]. Był to człowiek łaskawy dla swoich poddanych i rozmiłowany w spokojnym życiu i dlatego nigdy nie wydalał się poza granice swojej tetrachii. Ilekroć wychodził z domu, zabierał z sobą kilku wybranych ludzi i kazał nieść za sobą tron, aby zasiadłszy na nim rozsądzał sprawy w czasie drogi. Jeśli spotkał kogoś, kto uciekał się doń o pomoc, natychmiast kazał stawiać tam tron, gdzie się znajdował i zasiadłszy na nim odprawiał sąd karząc winnych, a puszczając wolno niesłusznie oskarżonych. Gdy skończył życie w Julias [dawniejszej Betsaidzie], urządzono mu wspaniały pogrzeb, a zwłoki jego złożono w grobowcu, który zbudował sobie za życia. Ponieważ nie zostawił potomstwa, jego kraj przejął Tyberiusz i wcielił do prowincji Syrii, lecz podatki ściągane w jego tetrarchii kazał pozostawić bez żadnej zmiany.

Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela, księga XVIII, rozdział 4, 6

Po jego śmierci Batanea, Trachon i Hauran zostały wcielone do rzymskiej prowincji Syrii. W 37 roku Kaligula nadał je Herodowi Agryppie I.

Bywa mylony ze swoim bratem (i zarazem teściem) Herodem Boethosem, nazywanym przez Ewangelię Mateusza i Ewangelię Marka Filipem.

[edytuj] Bibliografia

• Bosak P. Cz., Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordancja, Poznań - Pelplin 1996, s. 165-166.
• Jerzy Ciecieląg – Palestyna w czasach Jezusa. Dzieje polityczne, Kraków 2000.
• Jerzy Ciecieląg – Polityczne dziedzictwo Heroda Wielkiego, Kraków 2002.
• Gnilka J., Jezus z Nazaretu, Kraków 1997, s. 54.
• Lemaire A., Dzieje biblijnego Izraela, Poznań 1998, ISBN 83-232-0831-X, s. 101.