Herod Antypas

Z Wikipedii

Herod Antypas (ok. 22 p.n.e.–po 39 n.e.) - syn Heroda Wielkiego i brat Heroda Archelaosa. Tetrarcha Galilei i Perei od 4 p.n.e.. Założyciel Tyberiady. Poślubił swoją bratową Herodiadę, czym wywołał oburzenie wśród Żydów. Skazał na śmierć krytykującego ten związek Jana Chrzciciela. W 39 roku został skazany na wygnanie przez Kaligulę.

Spis treści 1 Wywód przodków 2 Za życia ojca 3 Herod Antypas jako tetrarcha 4 Wojna z Aretasem 5 Wygnanie 6 Antypas w Nowym Testamencie 7 W literaturze 8 Bibliografia

[edytuj] Wywód przodków

4. Antypater
			2. Herod Wielki
5. Kypros
						1. Herod Antypas
6. NN
			3. Maltake
7. NN

[edytuj] Za życia ojca

Antypas był drugim synem Heroda Wielkiego z jego czwartego małżeństwa z Maltake. Jego starszym rodzonym bratem był Archelaos. W ostatecznej wersji testamentu ojca Archelaos został przewidziany na króla Judei, Antypas miał zostać tetrarchą Galilei i Perei, zaś ich przyrodni brat Filip - tetrarchą krain Gaulanitis, Trachonitis i Batanei. Po śmierci Heroda w marcu lub kwietniu 4 p.n.e. doszło do sporu między braćmi. Ostateczny werdykt w tej sprawie wydał cesarz Oktawian August. Cesarska decyzja nie zmieniła sytuacji Antypasa, który zgodnie z ostatnią wolą ojca został tetrarchą Galilei i Perei. Po objęciu rządów przybrał imię Heroda.

[edytuj] Herod Antypas jako tetrarcha

Wybudował miasta Sefforis, Liwias zwanego też Julias (Betharamfta) oraz hellenistyczną Tyberiadę.

[edytuj] Wojna z Aretasem

W 36 Aretas wypowiedział wojnę Herodowi Antypasowi. Ten zwrócił się po pomoc do cesarza Tyberiusza. Lucjusz Witeliusz, legat Syrii, nie chciał jednak angażować się w konflikt z władcą Nabatejczyków.

[edytuj] Wygnanie

W 37 roku nowy cesarz rzymski Kaligula nadał Herodowi Agryppie I dawną tetrarchię Filipa (Bataneę, Gaulanitydę, Trachon i Paneas) wraz z tytułem królewskim. Ambitna Herodiada namówiła męża, by także starał się o koronę.

[edytuj] Antypas w Nowym Testamencie

Herod Antypas jest kilkakrotnie wspomniany w Ewangeliach. Synoptycy piszą m.in. o tym że kazał aresztować Jana Chrzciciela i pod wpływem tańca pasierbicy Salome (córki Herodiady i Heroda Filipa), ściąć go:

Także król Herod posłyszał o Nim gdyż Jego imię nabrało rozgłosu, i mówił: «Jan Chrzciciel powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze działają w Nim». Inni zaś mówili: «To jest Eliasz»; jeszcze inni utrzymywali, że to prorok, jak jeden z dawnych proroków. Herod, słysząc to, twierdził: «To Jan, którego ściąć kazałem, zmartwychwstał». Ten bowiem Herod kazał pochwycić Jana i związanego trzymał w więzieniu, z powodu Herodiady, żony brata swego Filipa, którą wziął za żonę. Jan bowiem wypominał Herodowi: «Nie wolno ci mieć żony twego brata». A Herodiada zawzięła się na niego i rada byłaby go zgładzić, lecz nie mogła. Herod bowiem czuł lęk przed Janem, znając go jako męża prawego i świętego, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój, a przecież chętnie go słuchał. Otóż chwila sposobna nadeszła, kiedy Herod w dzień swoich urodzin wyprawił ucztę swym dostojnikom, dowódcom wojskowym i osobom znakomitym w Galilei. Gdy córka tej Herodiady weszła i tańczyła, spodobała się Herodowi i współbiesiadnikom. Król rzekł do dziewczęcia: «Proś mię, o co chcesz, a dam ci». Nawet jej przysiągł: «Dam ci, o co tylko poprosisz, nawet połowę mojego królestwa». Ona wyszła i zapytała swą matkę: «O co mam prosić?» Ta odpowiedziała: «O głowę Jana Chrzciciela». Natychmiast weszła z pośpiechem do króla i prosiła: «Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela». A król bardzo się zasmucił, ale przez wzgląd na przysięgę i biesiadników nie chciał jej odmówić. Zaraz też król posłał kata i polecił przynieść głowę Jana. Ten poszedł, ściął go w więzieniu i przyniósł głowę jego na misie; dał ją dziewczęciu, a dziewczę dało swej matce.

Mk 6,14-28 – Biblia Tysiąclecia (Por. Mt 14,1-12; Łk 9,7-9)

Gdy grupka faryzeuszy chciała ostrzec przed Herodem Antypasem, Jezus nazwał tetrarchę lisem:

W tym czasie przyszli niektórzy faryzeusze i rzekli Mu: «Wyjdź i uchodź stąd, bo Herod chce Cię zabić». Lecz On im odpowiedział: «Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wyrzucam złe duchy i dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia będę u kresu. Jednak dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze, bo rzecz niemożliwa, żeby prorok zginął poza Jerozolimą.

Łk 13,31-33 – Biblia Tysiąclecia

Jezus stanął przed Piłatem, i zaczęto go oskarżać że podburzał lud, począwszy od Galilei aż dotąd:

Gdy Piłat to usłyszał, zapytał, czy człowiek ten jest Galilejczykiem. A gdy się upewnił, że jest spod władzy Heroda, odesłał Go do Heroda, który w tych dniach również przebywał w Jerozolimie. Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył. Od dawna bowiem chciał Go ujrzeć, ponieważ słyszał o Nim i spodziewał się, że zobaczy jakiś znak, zdziałany przez Niego. Zasypał Go też wieloma pytaniami, lecz Jezus nic mu nie odpowiedział. Arcykapłani zaś i uczeni w Piśmie stali i gwałtownie Go oskarżali. Wówczas wzgardził Nim Herod wraz ze swoją strażą; na pośmiewisko kazał ubrać Go w lśniący płaszcz i odesłał do Piłata. W tym dniu Herod i Piłat stali się przyjaciółmi. Przedtem bowiem żyli z sobą w nieprzyjaźni.

Łk 23,6-12 – Biblia Tysiąclecia

[edytuj] W literaturze

Wśród utworów literackich w których pojawia się Herod Antypas znajdują się m.in.:

• powieść Wielki rybak Lloyda C. Douglasa (1948),
• powieść Poncjusz Piłat Paula L. Maiera (1968).

[edytuj] Bibliografia

• Atlas Biblijny, Warszawa 1990, ISBN 83-7050-000-5, s. 180.
• Gnilka J., Jezus z Nazaretu. Orędzie i życie, Kraków 1997, ISBN 83-7006-431-0, s. 50-54.
• Jerzy Ciecieląg – Palestyna w czasach Jezusa. Dzieje polityczne, Kraków 2000.
• Jerzy Ciecieląg – Polityczne dziedzictwo Heroda Wielkiego, Kraków 2002.
• Lemaire A., Dzieje biblijnego Izraela, Poznań 1998, ISBN 83-232-0831-X, s. 101-102.

Herod Antypas
Poprzednik: Herod Wielki	Tetrarcha Galilei 4 p.n.e.-39 n.e.	Następca: Agryppa I