Fiodor Truchin

Z Wikipedii

Fiodor Iwanowicz Truchin (ur. 28 lutego 1896 r. w miejscowości Kostroma w Rosji, zm. 1 sierpnia 1946 r. w Moskwie) – radziecki wojskowy (generał major), jeden z dowódców Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA), szef sztabu Sił Zbrojnych KONR i dowódca 2 Dywizji ROA podczas II wojny światowej

W 1914 r. ukończył gimnazjum, a następnie kursy prawne na uniwerstecie w Moskwie. Od 1916 r. brał udział w I wojnie światowej. Służył w 181 pułku strzeleckim. W 1918 r. wstąpił do armii bolszewickiej. Uczestniczył w wojnie domowej z białymi. W 1925 r. przeszedł oficerskie kursy kawaleryjskie. Został szefem sztabu 45, a następnie 7 Strzeleckich Dywizji. Od 1928 r. był szefem sztabu korpusu piechoty w Saratowie. W latach 1932-1936 sprawował funkcję szefa katedry metodyki w Akademii Wojskowej im. Frunzego. W 1939 r. ukończył Akademię Sztabu Generalnego, po czym sprawował tam funkcję starszego instruktora. W 1940 r. awansował do stopnia generała majora. W styczniu 1941 r. został zastępcą szefa sztabu i jednocześnie szefem oddziału operacyjnego Bałtyckiego Okręgu Wojskowego. 29 czerwca tego roku, czyli zaledwie kilka dni po najeździe Niemiec na ZSRR, został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej. W tym samym roku podjął kolaborację z Niemcami. We wrześniu wstąpił do Narodowego Związku Pracujących (NTS). W marcu 1943 r. zaczął współpracować z gen. Andriejem Własowem jako oficjalny przedstawiciel NTS. Wszedł do sztabu Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA). Prowadził kursy propagandowe dla Rosjan współpracujących z Niemcami. Rozkazem gen. A. Własowa został mianowany generałem majorem z prawem noszenia na mundurze odznak ROA. W październiku 1944 r. współtworzył w Berlinie Komitet Wyzwolenia Narodów Rosji (KONR), w ramach którego objął funkcję szefa sztabu Sił Zbrojnych KONR. Od kwietnia 1945 r. dowodził 2 Dywizją ROA. Jednocześnie 28 kwietnia został mianowany przez SS generałem-inspektorem "wschodnich wojsk". 7 maja w rejonie czeskiej miejscowości Pribram został schwytany przez czechosłowackich partyzantów komunistycznych i wkrótce przekazany Sowietom. Po słynnym procesie moskiewskim przywódców KONR został skazany na karę śmierci, wykonaną przez powieszenie 1 sierpnia 1946 r.