Flavia Pennetta

Z Wikipedii

Flavia Pennetta

Państwo	Włochy
Miejsce zamieszkania	Verbier
Data urodzenia	25 lutego 1982
Miejsce urodzenia	Brindisi
Wzrost	172 cm
Waga	58 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	25 lutego 2000
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Gabriel Urpi
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	6
Najwyżej w rankingu	16 (30 stycznia 2006)
Australian Open	3R (2006)
Roland Garros	3R (2003, 2005, 2006)
Wimbledon	4R (2005, 2006)
US Open	2R (2007)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	14 (10 lipca 2006)
Australian Open	QF (2008)
Roland Garros	2r (2005, 2006)
Wimbledon	3r (2006)
US Open	F (2005)
Strona internetowa

Flavia Pennetta (ur. 25 lutego 1982 w Brindisi) - włoska tenisistka, zwyciężczyni turniejów WTA w grze pojedynczej i podwójnej, zdobywczyni Pucharu Federacji, wicemistrzyni deblowego US Open. W 1999 roku na kortach Rolanda Garrosa zdobyła juniorskie mistrzostwo wielkoszlemowe w grze podwójnej razem z Robertą Vinci. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym bekhendem.

Spis treści

1 Kariera tenisowa
2 Życie prywatne
3 Wygrane turnieje
- 3.1 gra pojedyncza (6)
- 3.2 gra podwójna (3)
4 Występy w turniejach wielkoszlemowych
5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Kariera tenisowa

Flavia tenisowe treningi rozpoczęła w wieku pięciu lat. W roku 1997 po raz pierwszy wystąpiła w imprezie przeznaczonej dla juniorów. Miało to miejsce we Florencji. Pennetta doszła tam do drugiej rundy. Po paśmie porażek w listopadzie 1998 doszła do półfinału ważnego turnieju Eddie Herr, organizowanego w Stanach Zjednoczonych przy udziale Akademii Nicka Bollettieriego. Przegrała w trzech setach z Virginie Razzano. Dwa miesiące później udało się do Melbourne, by po raz pierwszy stanąć do rywalizacji na Wielkim Szlemie. Bez powodzenia. W całej karierze juniorskiej nie zdobyła ani jednego indywidualnego trofeum.

Nieco lepiej radziła sobie w grze podwójnej, co potwierdziła dwoma ważnymi osiągnięciami z roku 1999. Partnerowała przede wszystkim Robercie Vinci. Najpierw zdobyły puchar Italian Junior Open, potem zostały mistrzyniami Roland Garros. Na zakończenie startów w gronie juniorek w 2000 wystąpiła w Australii, zdobywając wysokie wyniki.

W dniu osiemnastych urodzin, 25 lutego 2000 została zawodową tenisistką. Już w 1998 startowała w pierwszych profesjonalnych kwalifikacjach, a miało to miejsce w Palermo. Przez kilka sezonów bezskutecznie próbowała dostać się do głównej drabinki turnieju WTA. Udało się jej to dopiero w roku 2002 w Memphis. Przegrała 4:6, 2:6 z Shinobu Asagoe. Wystąpiła też w Palermo i Sopocie. Właśnie w Polsce po raz pierwszy w zawodowym spotkaniu turnieju głównego zeszła z kortu zwycięsko. Wyeliminowała Białorusinkę Tatianę Puczek 7:5, 6:3, ale następnego dnia okazała się słabsza od Wiery Zwonariowej. Rewelacyjne rezultaty w rozgrywkach ITF pozwoliły jej znaleźć się w gronie stu najlepszych tenisistek świata.

W styczniu 2003 w Canberra poprawiła swoje najwyższe osiągnięcie w karierze, dochodząc do ćwierćfinału. Została pokonana przez Francescę Schiavone. Miesiąc później znalazła się wśród półfinalistek zawodów w Hajdarabadzie. Odniosła tam sensacyjną wygraną nad Mary Pierce. Wystąpiła we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych, najlepiej spisując się w Paryżu (trzecia runda, wygrana z Lisą Raymond).

Do światowej czołówki wdarła się w sezonie 2004, kiedy to była w trzech finałach turniejów WTA. W Acapulco przegrała z Ivetą Benešovą, a w Palermo z Anabel Mediną Garrigues. Jednak w sierpniu w Sopocie to Pennetta była bezkonkurencyjna. W półfinale ograła Martę Domachowską, a w finale Klárę Koukalovą i po raz pierwszy została mistrzynią w gronie profesjonalnych tenisistek. Sezon zakończyła na czterdziestym miejscu listy WTA.

Dobrą formę utrzymała także w kolejnych miesiącach, w lutym 2005 w Bogocie zdobywając kolejny tytuł (finał z Lourdes Domínguez Lino). Włoszka znakomicie czuła się na nawierzchni ziemnej, nie przegrała meczu na takim korcie przez piętnaście spotkań! Najlepsza okazała się także w Acapulco, wciąż jednak nie mogąc znaleźć sposobu na grę ze ścisłą światową czołówką. Nic więc dziwnego, że Pierce bez problemów wyeliminowała ją w czwartej rundzie Wimbledonu. W sierpniu znalazła się w ćwierćfinale dobrze obsadzonego turnieju w Toronto, gdzie do meczu z nią nie przystąpiła Serena Williams. W międzyczasie Flavia podbijała świat deblistek, wygrywając imprezę w Los Angeles, a kilka tygodni później osiągając wicemistrzostwo wielkoszlemowe na Flushing Meadows.

Na otwarcie roku 2006 mocno zaakcentowała swoją obecność w Gold Coast. Wygrała z Martiną Hingis i Tatianą Golovin, nie radząc sobie w finale z Czeszką Lucie Šafářovą. Jak zwykle mogła liczyć na ulubione turnieje w Ameryce Południowej. Zarówno w Bogocie, jak i Acapulco była w finałach, obydwa przegrała. Najpierw nie sprostała Dominguez Lino, potem Annie-Lenie Grönefeld. Sezon zakończyła przedwcześnie we wrześniu finałem Pucharu Federacji. Przegrała co prawda singlowy pojedynek z Justine Henin-Hardenne, jednak to jej drużyna okazała się lepsza. Wspomniana Belgijka odniosła bowiem kontuzję w rozstrzygającym meczu deblowym i razem z Kim Clijsters zeszły z kortu. Przyczyną absencji tenisistki była kontuzja lewego nadgarstka.

Uraz w znacznym stopniu przyczynił się do jej słabszych występów w roku 2007. Wypadła z czołowej dwudziestki rankingu, plasując się w okolicach czwartej dziesiątki. Tradycyjnie już pierwsze dobre starty odnotowała w Bogocie i Acapulco, nie wyjechała jednak stamtąd z tytułem. Powróciła nawet do rozgrywek ITF. W październiku uzupełniła swoją kolekcję tytułów WTA o trofeum z Bangkoku, gdzie ograła Shahar Peer i Venus Williams.

Pennetta, do czego zdążyła już przyzwyczaić obserwatorów tenisa, nie najlepiej grała w Australii, po czym przeszła odrodzenie na ziemnych kortach Ameryki Południowej. Została pierwszą mistrzynią imprezy w Viña del Mar, nie powiodło się jej w Bogociee, ale w Acapulco znów była bezkonkurencyjna (był to jej piąty finał w tym mieście).

[edytuj] Życie prywatne

Rodzice tenisistki, Oronzo i Concetta, oraz jej starsza siostra Giorgia również grają w tenisa, ale rekreacyjnie. Pennetta podziwia Monicę Seles. Najbardziej ekscytującym wydarzeniem w jej życiu były wakacje spędzone razem z koleżankami po fachu, Tathianą Garbin i Ritą Grande. Do 2007 roku związana z tenisistą hiszpańskim, Carlosem Moyą. Aktualnie mieszka w szwajcarskim Verbier. Interesuje się jazdą konną i lubi słuchać muzyki.

[edytuj] Wygrane turnieje

[edytuj] gra pojedyncza (6)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	21/08/2004	Sopot, Idea Prokom Open	Tier III	300 000	ziemna	Klára Zakopalová	7:5, 3:6, 6:3
2.	26/02/2005	Bogota, Copa Colsanitas Seguros Bolivar	Tier III	170 000	ziemna	Lourdes Domínguez Lino	7:6(4) 6:4
3.	04/03/2005	Acapulco, Abierto Mexicano TELCEL	Tier III	180 000	ziemna	Ľudmila Cervanová	3:6, 7:5, 6:3
4.	20/10/2007	Bangkok, PTT Bangkok Open	Tier III	200 000	ziemna	Yung-jan Chan	6:1, 6:3
5.	23/02/2008	Viña del Mar, Cachantun Cup	Tier III	200 000	ziemna	Klára Zakopalová	6:4, 5:4 krecz
6.	02/03/2008	Acapulco, Abierto Mexicano TELCEL	Tier III	180 000	ziemna	Alizé Cornet	6:0, 4:6, 6:1

[edytuj] gra podwójna (3)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Partnerka	Finalistki	Wynik
1.	08/08/2005	Los Angeles, JPMorgan Chase Open	Tier II	585 000	twarda	Jelena Diemientiewa	Angela Haynes Bethanie Mattek	6:2, 6:4
2.	20/02/2006	Bogotá, Copa Colsanitas Seguros Bolivar	Tier III	175 000	ziemna	Gisela Dulko	Ágnes Szávay Jasmin Wöhr	7:6(1), 6:1
3.	19/04/2008	Estoril, Estoril Open	Tier IV	145 000	ziemna	Maria Kirilenko	Mervana Jugić-Salkić İpek Şenoğlu	6:4, 6:4

[edytuj] Występy w turniejach wielkoszlemowych

Turniej	Bilans	2008	2007	2006	2005	2004	2003
Australian Open	3-6	2R	1R	3R	1R	1R	1R
French Open	6-5	-	1R	3R	3R	1R	3R
Wimbledon	7-5	-	1R	4R	4R	1R	2R
US Open	1-4	-	2R	-	1R	1R	1R