Tatiana Golovin

Z Wikipedii

Tatiana Golovin

Państwo	Francja
Miejsce zamieszkania	Miami
Data urodzenia	25 stycznia 1988
Miejsce urodzenia	Moskwa
Wzrost	175 cm
Waga	60 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	2002
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Mats Wilander
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	13 (12 listopada 2007)
Australian Open	4R (2004)
Roland Garros	3R (2005)
Wimbledon	4R (2004)
US Open	QF (2006)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	91 (13 sierpnia 2007)
Australian Open	2R (2006)
Roland Garros	1R (2002, 2003, 2005)
Wimbledon	3R (2004)
US Open	2R (2006)

Tatiana Golovin (właściwie ros. Татьяна Головина) (ur. 25 stycznia 1988 w Moskwie) – francuska tenisistka pochodzenia rosyjskiego. Mistrzyni Roland Garros w grze mieszanej z 2004 roku. Finalistka Pucharu Federacji z tego samego roku.

Spis treści

1 Życie prywatne
2 Kariera
3 Ciekawostki
4 Wygrane turnieje
- 4.1 gra pojedyncza (2)
- 4.2 gra mieszana (1)
5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życie prywatne

Tatiana urodziła się w Rosji, w wieku ośmiu miesięcy przeprowadziła się z rodzicami do Francji (do Lyon), uzyskując obywatelstwo tego kraju. Jej rosyjskie nazwisko Gołowina uległo przekształceniu we francuskie Golovin. Jej ojciec, Grigorij, był trenerem hokeja na lodzie. Matka ma na imię Ludmiła. Francuzka ma dwie siostry, Olgę i Oxanę. Po turnieju wimbledońskim przeprowadziła się do luksusowego apartamentu w Miami, z którego tarasu rozpościera się widok na miasto i zatokę. Obecnie związana jest z Samirem Nasri, francuskim piłkarzem pochodzenia algierskiego, który występuje w reprezentacji kraju i gra w klubie Olympique Marsylia.

[edytuj] Kariera

Przed rozpoczęciem zawodowej kariery tenisistka spędziła sześć lat w słynnej tenisowej akademii Nicka Bollettieriego w Bradenton na Florydzie. Jest zawodniczką praworęczną, grającą oburęczny backhand. Obecnie trenowana przez byłego lidera rankingu ATP, Szweda Matsa Wilandera. Wcześniej jej trenerami byli Brad Gilbert i Dean Goldfine.

Status profesjonalnej tenisistki otrzymała w 2002 roku. W tym sezonie zagrała piętnaście meczów w kobiecych rozgrywkach ITF oraz eliminacjach wielkoszlemowych na Roland Garros, przegrała pięć z tych meczów. W kwietniu 2003 dostała się do turnieju Indian Wells (otrzymała dziką kartę) i pokonała inną zaproszoną tenisistkę, Argentynkę Giselę Dulko. Następnie odpadła z Francescą Schiavone. W czerwcu zadebiutowała w Wielkim Szlemie na ojczystych kortach Rolanda Garrosa, ale w pierwszej rundzie przegrała z Jeleną Bowiną.

Tatiana przebojem rozpoczęła rok 2004. Grając z dziką kartą doszła aż do czwartej rundy Australian Open (w debiucie i drugim występie wielkoszlemowym). Pokonała dwie rozstawione zawodniczki: Annę Smashnovą i Linę Krasnorucką. Odpadła z Lisą Raymond do dwóch i do zera. Paradoksalnie to Raymond była najniżej rozstawioną tenisistką spośród rywalek Francuzki. Awansowała w rankingu światowym o ponad 220 pozycji! Kolejny sukces przyszedł w lutym na paryskiej hali, Tatiana po raz drugi pokonała Smashnową, następnie Hantuchovą i Diemientiewą, uległa niesionej dopingiem publiczności Mary Pierce. Wynik dał jej miejsce rankingowe wśród stu najlepszych tenisistek świata. Do swoich osiągnięć doliczyła czwartą rundę w Miami w kwietniu oraz drugą rundę w Rzymie (po kwalifikacjach). Nie zachwyciła rodaków na French Open, w pierwszej rundzie odpadając z dużo niżej notowaną Klárą Koukalovą. Zrewanżowała się w grze mieszanej, gdzie zdobyła tytuł w parze z Richardem Gasquetem. W wieku szesnastu lat Tatiana została mistrzynią wielkoszlemową, jej partner miał wówczas lat osiemnaście. Golovin została pierwszą po 1973 roku mistrzynią miksta Roland Garros (trzydzieści lat wcześniej dokonała tego Françoise Durr), podobnie było z Gasquetem, bowiem Durr wygrała w parze z rodakiem Jeanem Claude Barclay. Kolejnymi francuskimi mistrzami miksta French Open zostali Nathalie Dechy w 2007 roku i Fabrice Santoro w 2005. Świeżo upieczona mistrzyni Roland Garros pojawiła się w Birmingham, gdzie osiągnęła pierwszy finał zawodowy WTA. Po trzysetowej walce przegrała z Marią Szarapową. Doszła do czwartej rundy Wimbledonu - porażka z Sereną Williams. Pod koniec sezonu osiągnęła jeszcze ćwierćfinały w Luksemburgu i Montrealu.

Do sezonu 2005 Tatiana przystępowała już jako zawodniczka z pierwszej trzydziestki rankingu. Nie spisała się jednak na kortach twardych, w najlepszym występie dochodząc do półfinału niewielkiego turnieju w Gold Coast. Potem błysnęła w Paryżu, broniąc punktów sprzed roku (w półfinale przegrała z Safiną). Była w półfinale w Charleston, Birmingham, Seulu oraz w finale w Tokio, gdzie musiała skreczować przeciwko młodej Nicole Vaidišovej.

Rok 2006 rozpoczęła od udziału w turnieju w Gold Coast, gdzie uległa w ćwierćfinale Flavii Pennetcie. W grze podwójnej zagrała z powracającą na korty po kontuzji legendą tenisa, Martiną Hingis. Po pokonaniu Sun Tiantian i Li Ting, mistrzyń debla z Aten 2004, przegrały w półfinale przez oddanie meczu przeciwko Carze Black i Rennae Stubbs walkowerem. W porównaniu ze styczniem 2005 poprawiła pozycję rankingową o trzy miejsca.

Odpadła już w pierwszej rundzie singlowego Australian Open (porażka z Marą Santangelo). Jej deblową partnerką była Nathalie Dechy, przegrały w drugiej rundzie z Michaëllą Krajicek i Ágnes Szávay. Podobnie zakończył się jej występ w Tokio. W pierwszej rundzie halowej imprezy w Paryżu ograła Polkę Martę Domachowską. Wygrała też z Nadią Pietrową, ulegając dopiero najwyżej rozstawionej rodaczce Amélie Mauresmo. Pojawiła się na zawodach w Antwerpii, gdzie trafiła na dwie reprezentantki gospodarzy. Poradziła sobie w dwóch setach z Kirsten Flipkens, ale uległa wielkiej mistrzyni belgijskiej, Kim Clijsters. Rozstawiona z dwunastką, doszła do trzeciej rundy Indian Wells (porażka z Giselą Dulko).

W marcu grała w półfinale turnieju Nasdaq-100 Open. Był to mecz z Marią Szarapową. W decydującym secie, gdy wynik wynosił 4:3 na korzyść Rosjanki, Tatiana, biegnąc do piłki, źle stanęła i doznała skręcenia lewego stawu skokowego. Próbowała wznowić grę, nie była jednak w stanie kontynuować pojedynku i musiała skreczować. Kontuzja ta wyeliminowała ją z gry aż do French Open. W deblu natomiast, w parze z Dechy, odpadła w pierwszej rundzie ze Swietłaną Kuzniecową i Amelie Mauresmo.

Powrót na korty nie był jednak udany. Zagrała w Pucharze Federacji, broniąc pozycji Francji w drabince Grupy Światowej I. Po raz pierwszy wystąpiła w Roland Garros. W pierwszej rundzie singla przegrała z Zheng Jie. Kolejny turniej, jaki zaliczyła, to wielkoszlemowy Wimbledon. Grała do drugiej rundy. Bardzo dobry występ odnotowała w wielkoszlemowym US Open 2006, na nowojorskich kortach Flushing Meadows. Jako zawodniczka z numerem rozstawienia 27,gdzie w drugiej rundzie pokonała Agnieszkę Radwańską, potem pokonała wyżej notowane Annę Czakwetadze i Nadię Pietrową. W ćwierćfinale przeszkodziła jej inna Rosjanka, późniejsza mistrzyni, Maria Szarapowa. Wystartowała kilka tygodni później w Luksemburgu, ale w pierwszej rundzie trafiła na Danielę Hantuchovą, której uległa 6:7 3:6. W grze deblowej, w parze z Nathalie Dechy, osiągnęła półfinał. Później pojawiła się na zawodach w Sttutgarcie, gdzie osiągnęła jeden z najlepszych wyników w sezonie. We wspaniałym stylu pokonała Jelenę Lichowcewą, Ivetę Benešovą, Michaëllę Krajicek (najłatwiejsze zwycięstwo – 6:1 6:2) oraz Patty Schnyder, ulegając dopiero w finale Nadieżdzie Pietrowej 3:6 6:7. Sprawiła ogromną niespodziankę, eliminując w pierwszej rundzie imprezy pierwszej kategorii w Zurychu Nicole Vaidišovą 6:2 6:0, rozgrywając wspaniały pojedynek. W meczu drugiej rundy prowadziła z Rosjanką Marią Kirilenko 4:2 i przy własnym serwisie doznała kontuzji prawej kostki. Mecz poddała.

Sezon 2007 rozpoczęła od występu w Pucharze Hopmana. Reprezentowała Francję, jej partnerem był Jérôme Haehnel. W pierwszym meczu Tatiana pokonała Ashley Harkleroad, później Alicię Molik. Przegrała jedynie z Nadieżdą Pietrową. Ostatecznie Francja zajęła drugie miejsce w grupie A, ulegając Rosji, i nie zdołała awansować do finału rozgrywek. W drugiej rundzie turnieju w Sydney przegrała z Amélie Mauresmo. W Australian Open doszła do trzeciej rundy ulegając, mimo piłek meczowych, Shahar Peer. W ćwierćfinale w Paryżu została pokonana przez Justine Henin, a w półfinale w Antwerpii przez kolejną Belgijkę, Kim Clijsters. W marcu osiągnęła półfinał Indian Wells, ulegając niespodziewanie dużo niżej rozstawionej Sybille Bammer. Po drodze pokonała Samanthę Stosur, Aiko Nakamurę oraz swoją odwieczną rywalkę ze światowej czołówki, Nadię Pietrową. W kwietniu wygrała swój pierwszy turniej w karierze - turniej w Amelia Island. W finale pokonała Nadię Pietrową 6:2 6:1, najczęściej pokonywaną rywalkę ze światowej czołówki tenisistek. Tydzień później osiągnęła ćwierćfinał w Charleston, który zmuszona była poddać z powodu powracających problemów z kostką. Zapewniła dwa punkty Francji podczas rozgrywek Pucharu Federacji, pokonując Ai Sugiyamę i Akiko Morigami.

Z powodu wspomnianej kontuzji kostki straciła cały sezon na mączce i większość turniejów na trawie. Przez dwa miesiące w ogóle nie grała, wycofała się z turniejów w Berlinie, Rzymie, wielkoszlemowego Roland Garros, na kortach trawiastych odwołała przyjazd do Birmingham i Eastbourne. Pod koniec czerwca powróciła na Wimbledonie, ale odpadła już w drugiej rundzie po trzysetowym meczu z młodą Austriaczką, Tamirą Paszek. W lipcu reprezentowała Francję w półfinałach Pucharu Federacji; wygrała spotkanie przeciwko Tathianie Garbin, ale mimo obiecującego początku nie poradziła sobie z Francescą Schiavone. Ostatecznie drużyna francuska przegrała z obrończyniami tytułu, Włoszkami, 2:3.Wystąpiła w turnieju US Open Series w Stanford i tam uległa w drugiej rundzie Sanii Mirzy. W deblu doszła do ćwierćfinału w parze z Peng Shuai. W turnieju w San Diego dotarła do trzeciej rundy, gdzie łatwo uległa przyszłej triumfatorce, Marii Szarapowej. Kilka dni później skreczowała w meczu otwarcia w Los Angeles. W Toronto znalazła się w gronie półfinalistek, eliminując po drodze Swietłanę Kuzniecową, jednak na US Open została pokonana już w pierwszej rundzie.

Dwa tygodnie później pojechała do słoweńskiego Portoroż, by zdobyć tam drugi tytuł w zawodowej karierze. W finale ograła rozstawioną z numerem czwartym reprezentantkę gospodarzy, Katarinę Srebotnik. Bardzo dobrze występowała w trakcie sezonu halowego, poza ćwierćfinałem w Luksemburgu odnotowała dwa finały - w Stuttgarcie i Zurychu, obydwa przegrane z Justine Henin. Straciła szansę na występ w Sony Ericsson Championships, kiedy musiała poddać się w meczu pierwszej rundy turnieju w austriackim Linzu.

Została trzynastą tenisistką globu. Rok 2008 rozpoczęła jednak dość niefortunnie, odpadając w drugiej rundzie w Sydney, Australian Open, a po kilku tygodniach przerwy w pierwszym meczu w Memphis. Wkrótce przeszła operację usunięcia cysty, która wyeliminowała ją z rywalizacji na blisko dwa miesiące. Powróciła w kwietniu w ramach turnieju ITF w Cagnes-Sur-Mer, gdzie w drugim spotkaniu uległa Maret Ani. Jej występ w Qatar Telecom German Open w Berlinie zakończył się porażką w pierwszej rundzie z Caroline Wozniacki. Tatiana Golovin wycofała się z wielkoszlemowego French Open oraz turnieju w Birmingham.

[edytuj] Ciekawostki

Została uznana przez WTA Najlepszą Debiutantką w roku 2004.
W sezonie 2007 jest bohaterką programu "Tatiana's World" ("Świat Tatiany"), emitowanego między innymi w polskiej stacji Eurosport. Opowiada w nim o swoich treningach, spotkaniach, przygotowaniach do turnieju, zaprasza widzów do ulubionych miejsc. W tym roku Tatiana zdawała relacje między innymi z Australian Open, Paryża i Miami.
W Akademii Tenisowej Nicka Bolletriego poznała wiele swoich koleżanek ze światowej czołówki, wśród nich Annę Czakwetadze oraz Marię Szarapową, z którą po raz pierwszy spotkała się w wieku siedmiu lat.

[edytuj] Wygrane turnieje

[edytuj] gra pojedyncza (2)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	02/04/2007	Amelia Island, Bausch & Lomb Champ's	Tier II	600 000	ziemna	Nadieżda Pietrowa	6:2, 6:1
2.	17/09/2007	Portoroż, Banka Koper Slovenia Open	Tier IV	145 000	twarda	Katarina Srebotnik	2:6, 6:4, 6:4

[edytuj] gra mieszana (1)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Partner	Finaliści	Wynik
1.	24/05/2004	Paryż, Roland Garros	Wielki Szlem	5 982 136	ziemna	Richard Gasquet	Cara Black Wayne Black	6:3, 6:4