Florin Răducioiu
Z Wikipedii
Florin Valeriu Răducioiu (ur. 17 marca 1970 w Bukareszcie) były piłkarz rumuński grający na pozycji napastnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 180 cm wzrostu, ważył 75 kg.
Spis treści |
[edytuj] Kariera klubowa
Răducioiu pochodzi z Bukaresztu. Jeszcze jako dziecko rozpoczął treningi w tamtejszym Dinamie, a w 1985 roku włączono go do kadry pierwszej drużyny. 10 maja 1986 zaliczył swój pierwszy mecz w lidze rumuńskiej i liczył wówczas trochę ponad 16 lat. Był to jego jedyny mecz w tamtym sezonie w barwach Dinama, a w kolejnym, w którym został wicemistrzem kraju, zaliczył tylko 4. W sezonie 1987/1988 dotarł z Dinamem do finału Pucharu Rumunii i jednocześnie po raz drugi został wicemistrzem kraju. W sezonie 1988/1989 zadebiutował w europejskich pucharach (Puchar Zdobywców Pucharów) i wtedy też zaczął być zawodnikiem wyjściowej jedenastki bukareszteńskiego zespołu. Stworzył wówczas atak z Dorinem Mateuţem, który zdobył aż 43 gole w lidze oraz z Rodionem Cămătaru (15 bramek). Sam Florin zdobył ich 12 i był trzecim strzelcem Dinama. W 1990 roku strzelił 14 goli i po raz pierwszy, jak się później okazało, ostatni raz został mistrzem Rumunii. Wywalczył także swój pierwszy w karierze krajowy puchar.
Latem 1990 roku młodym, 20-letnim wówczas Răducioiu zainteresowały się kluby zachodniej Europy i ostatecznie zawodnik przeszedł do włoskiego AS Bari. Miał być gwiazdą tego klubu, tymczasem w Serie A w swoim premierowym sezonie zdobył tylko 5 bramek (pierwszego w spotkaniu we wrześniowym, wygranym 2:1 spotkaniu z AC Torino). Z Bari zajął 13. miejsce w lidze i po roku zmienił klub. W sezonie 1991/1992 Florin reprezentował barwy Hellas Werona. Jednak drużyna z Serbem Draganem Stojkoviciem i Szwedem Robertem Prytzem spisała się poniżej oczekiwań i zajmując 16. miejsce w Serie A została zdegradowana o klasę niżej. Răducioiu też spisał się słabo strzelając tylko 2 gole w sezonie, ale pomimo tego latem 1992 trafił do Brescii Calcio. Tam spotkał całą kolonię rodaków w osobach Gheorghe Hagiego, Dorina Mateuţa i Ioana Sabău. Brescia pomimo takich wzmocnień opuściła szeregi ekstraklasy, a Florin był jej najlepszym graczem uzyskując 13 goli i ustanowił swój najlepszy dorobek bramkowy w historii występów w lidze włoskiej. W 1993 roku dzięki dobrej grze Răducioiu przeszedł do słynnego A.C. Milan. W mediolańskim klubie spędził rok. Wywalczył zarówno mistrzostwo Włoch, jak i Puchar Mistrzów (nie grał w finale z FC Barcelona), ale w Milanie z powodu kontuzji, jak i konkurencji w składzie ze strony Daniele Massaro, Marco Simone czy też Jean-Pierre Papina, kariery nie zrobił. W lidze zagrał tylko 7 razy i strzelił 2 gole (z Atalantą Bergamo i Torino), a w Lidze Mistrzów dwukrotnie (1 gol).
W 1994 roku Răducioiu odszedł z zespołu i przeszedł do hiszpańskiego Espanyolu Barcelona. W Primera División zadebiutował 4 września w wygranym 4:2 meczu z Realem Oviedo. W Espanyolu stworzył skuteczny atak z Jordi Lardinem i razem zdobyli 21 goli dla 6. drużyny La Liga. Rok później zajął z Espanyolem 4. miejsce, ale z powodu kontuzji stracił niemal połowę sezonu. Latem 1996 Florin został wypożyczony do angielskiego West Ham United, ale już po pół roku wrócił do Barcelony i sezon dokończył grając w Espanyolu. W 1997 roku Răducioiu po raz kolejny zmienil barwy klubowe i został piłkarzem VfB Stuttgart. W niemieckiej Bundeslidze zadebiutował 23 sierpnia w zwycięskim 3:0 wyjazdowym spotkaniu z MSV Duisburg i w debiucie zdobył gola. Potem grał jednak słabiej i był rezerwowym dla pary Jonathan Akpoborie – Fredi Bobic. Zdobył 4 gole w lidze i dotarł do finału Pucharu Zdobywców Pucharów, ale nie wystąpił w nim z powodu kolejnego urazu.
W 1998 roku Răducioiu wrócił do Włoch i znów przywdział barwy Brescii Calcio. Występował w Serie B przez dwa kolejne sezony, ale nie sukcesów i nie poraził skutecznością – strzelił zaledwie 5 goli. W 2000 roku Florin wrócił do swojego pierwotnego klubu, Dinama i poza małym udziałem w zdobyciu pucharu nie pokazał wysokiej formy, a już zimą 2001 dość niespodziewanie przeszedł do AS Monaco. Przez półtora roku rozegrał dla niego tylko 12 spotkań ligowych i zdobył 2 gole i dość szybko został zwolniony z klubu. Następnie przez blisko rok pozostawał bez klubu, a w sezonie 2003/2004 próbował jeszcze pograć w innym francuskim klubie, US Créteil-Lusitanos, ale po 11 występach w Ligue 2 postanowił zakończyć piłkarską karierę. Liczył sobie wówczas 34 lata.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Rumunii Răducioiu zadebiutował 25 kwietnia 1990 roku w wygranym 4:1 towarzyskim spotkaniu z Izraelem. W tym samym roku został powołany przez selekcjonera Emerica Ieneia do kadry na Mistrzostwa Świata we Włoszech. Tam zagrał w dwóch meczach grupowych z ZSRR (2:0) i Kamerunem (1:2), a także w 1/8 finału z Irlandią (0:0, karne 4:5), ale w żadnym z tych spotkań nie zdobył gola. Swoją pierwszą bramkę w kadrze zdobył jeszcze przed końcem roku 1990, w wygranym 6:0 meczu z San Marino.
W 1994 roku Răducioiu znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Świata w USA. Dobrze spisał się już w grupowym spotkaniu z Kolumbią (3:1), gdy zdobył 2 gole dla swojej drużyny. Wystąpił także w pozostałych meczach w grupie A, ze Szwajcarią (1:4) i USA (1:0). W meczu 1/8 finału z Argentyną (3:2) pauzował za kartki. W ćwierćfinale ze Szwecją także zdobył 2 gole, ale w serii rzutów karnych Szwedzi wygrali 5:4.
Kolejnym i ostatnim wielkim turniejem, na którym wystąpił Răducioiu były Mistrzostwa Europy w Anglii. Rumunia odpadła już po fazie grupowej, a Florin zdobył jedynego gola na tych mistrzostwach, w przegranym 1:2 spotkaniu z Hiszpanią. Po tym turnieju zakończył reprezentacyjną karierę. W kadrze narodowej Rumunii w 40 meczach strzelił 21 goli.
1 Lung • 2 Rednic • 3 Klein • 4 Andone • 5 Rotariu • 6 Gh. Popescu • 7 Lăcătuş • 8 Sabău • 9 Cămătaru • 10 Hagi • 11 Lupu • 12 Stelea • 13 A. Popescu • 14 Răducioiu • 15 Mateuţ • 16 Timofte • 17 Dumitrescu • 18 Balint • 19 Săndoi • 20 Muzsnay • 21 Lupescu • 22 Liliac • trener: Ienei
1 Prunea • 2 Petrescu • 3 Prodan • 4 Belodedici • 5 Lupescu • 6 Popescu • 7 Munteanu • 8 Chiriţă • 9 Răducioiu • 10 Hagi • 11 Dumitrescu • 12 Stelea • 13 Selymes • 14 Mihali • 15 Panduru • 16 Vlădoiu • 17 Moldovan • 18 Gâlcă • 19 Papură • 20 Stîngă • 21 Ivan • 22 Preda • trener: Iordănescu
1 Stelea • 2 Petrescu • 3 Prodan • 4 Belodedici • 5 Lupescu • 6 Popescu • 7 Lăcătuş • 8 Sabău • 9 Răducioiu • 10 Hagi • 11 Munteanu • 12 Prunea • 13 Selymes • 14 Gâlcă • 15 Doboş • 16 Mihali • 17 Filipescu • 18 Stîngă • 19 Ilie • 20 Moldovan • 21 Vlădoiu • 22 Tene • trener: Iordănescu
[edytuj] Ciekawostki
- Răducioiu jest jedynym piłkarzem w historii futbolu, który występował we wszystkich pięciu najsilniejszych ligach Europy: angielskiej, francuskiej, hiszpańskiej, niemieckiej i włoskiej.
