Constantin Gâlcă

Z Wikipedii

Constantin Gâlcă (ur. 8 marca 1972 w Bukareszcie), były piłkarz rumuński grający na pozycji defensywnego pomocnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 175 cm wzrostu, ważył 72 kg.

[edytuj] Kariera klubowa

Piłkarską karierę Gâlcă rozpoczął w Progresulu Bukareszt. W 1988 roku występował z nim w trzeciej lidze, a w 1989 przeszedł do pierwszoligowego FC Argeş Piteşti. W Divizii A zadebiutował 6 grudnia w wygranym 2:0 spotkaniu z Flacărą Moreni. W kolejnym sezonie był już podstawowym zawodnikiem Arges, a w 1991 roku przeszedł do jednego z najbardziej utytułowanych drużyn w kraju, Steauy Bukareszt. W swoim pierwszym sezonie zdobył 5 goli dla Steauy przyczyniając się do wywalczenia wicemistrzostwa Rumunii. Natomiast w 1994 roku wywalczył swoje pierwsze w karierze mistrzostwo kraju i ze Steauą sukces ten osiągał jeszcze w kolejnych trzech sezonach do roku 1996. Wtedy też dodatkowo zdobył Puchar Rumunii. Przez 5 lat rozegrał dla Steauy 148 ligowych meczów i strzelił 24 gole.

W 1996 roku Gâlcă wyjechał do Hiszpanii do drużyny RCD Mallorca. W jej barwach grał przez rok, a swoimi 13 zdobytymi golami przyczynił się do awansu tej drużyny z Segunda División do Primera División. Po sezonie przeszedł do Espanyolu. W barcelońskim zespole swój pierwszy mecz zaliczył 31 sierpnia, a Espanyol pokonał 3:1 na wyjeździe Athletic Bilbao. W swoim pierwszym sezonie zdobył 3 gole i zajął 10. miejsce, a rok później zaliczył 7 trafień i z Espanyolem zakończył sezon na 7. pozycji. W sezonie 1999/2000 miał udział w wywalczeniu przez Espanyol Pucharu Hiszpanii (w finale Katalończycy pokonali 2:1 Atlético Madryt). W 2001 roku Espanyol zakończył sezon na 9. miejscu. Łącznie dla tego klubu Gâlcă rozegrał 123 spotkania i zdobył 16 bramek.

Latem 2001 Gâlcă przeszedł do Villarrealu. Swój pierwszy mecz w nowym klubie rozegrał 26 sierpnia, a "Żółta Łódź Podwodna" pokonała 2:1 stołeczne Rayo Vallecano. Swojego jedynego gola dla Villarrealu zdobył w 27. kolejce w potyczce z Málagą (1:2). Na koniec sezonu zajął 15. miejsce w La Liga, a we wrześniu 2002 odszedł do Realu Saragossa. Tam rozegrał 24 spotkania i wspomógł drużynę w powrocie do Primera División. Został jednak w Segunda División podpisując kontrakt z UD Almería, w której grał do 2006. Wtedy też zakończył piłkarską karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1988/89	Progresul Bukareszt	Rumunia	Divizia C	?	?
1989/90	FC Argeş Piteşti	Rumunia	Divizia A	4	0
1990/91	FC Argeş Piteşti	Rumunia	Divizia A	31	2
1991/92	Steaua Bukareszt	Rumunia	Divizia A	26	5
1992/93	Steaua Bukareszt	Rumunia	Divizia A	29	4
1993/94	Steaua Bukareszt	Rumunia	Divizia A	33	2
1994/95	Steaua Bukareszt	Rumunia	Divizia A	31	9
1995/96	Steaua Bukareszt	Rumunia	Divizia A	29	4
1996/97	RCD Mallorca	Hiszpania	Segunda División	34	13
1997/98	RCD Espanyol	Hiszpania	Primera División	32	3
1998/99	RCD Espanyol	Hiszpania	Primera División	27	4
1999/00	RCD Espanyol	Hiszpania	Primera División	32	6
2000/01	RCD Espanyol	Hiszpania	Primera División	32	3
2001/02	Villarreal CF	Hiszpania	Primera División	36	1
2002/03	Villarreal CF	Hiszpania	Primera División	3	0
2002/03	Real Saragossa	Hiszpania	Segunda División	24	0
2003/04	UD Almería	Hiszpania	Segunda División	24	0
2004/05	UD Almería	Hiszpania	Segunda División	34	2
2005/06	UD Almería	Hiszpania	Segunda División	40	2

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Rumunii Gâlcă zadebiutował 22 września 1993 roku w wygranym 2:0 meczu z Izraelem. W 1994 roku był w kadrze Rumunii na Mistrzostwach Świata w USA. Tam wystąpił we dwóch meczach, w obu jako rezerwowy: z USA (1:0), a następnie w meczu 1/8 finału z Argentyną (3:2). Z Rumunią dotarł do ćwierćfinału. W 1996 roku został powołany przez Anghela Iordănescu na Mistrzostwa Europy w Anglii. Zaliczył tam dwa mecze: przegrane 0:1 z Bułgarią i 1:2 z Hiszpanią.

W 1998 roku Gâlcă był członkiem kadry na Mistrzostwa Świata we Francji, gdzie był podstawowym zawodnikiem i zagrał we wszystkich czterech meczach swojej drużyny: z Kolumbią (1:0), z Anglią (2:1), z Tunezją (1:1) oraz w 1/8 finału z Chorwacją (0:1). W 2000 roku zaliczył swój ostatni turniej - Euro 2000. Jego dorobek na tym turnieju to cztery spotkania: z Niemcami (1:0), z Portugalią, Anglią (3:2) i w ćwierćfinale z Włochami (0:2). Karierę reprezentacyjną zakończył w 2005 roku. W kadrze narodowej zagrał 68 razy i zdobył 4 bramki.