Franciszek I Albrecht von Ratibor
Z Wikipedii
Książę Franciszek I Albrecht von Ratibor (ur. 5 listopada 1920 w Raciborzu) – obecny książę raciborski (Herzog von Ratibor) i książę Corvey (Prinz zum Corvey). Pełne nazwiska i tytuły księcia brzmią: Franz Albrecht Maximilian Wolfgang Josef Thaddäus Maria Metternich-Sándor 4. Herzog von Ratibor und 4. Fűrst von Corvey, Prinz zu Hohenlohe-Schillingfűrst-Breunner-Enkervoith.
Urodził się dokładnie w 40. rocznicę nadania księstwa raciborskiego swemu dziadkowi, Wiktorowi Maurycemu, przez cesarza Wilhelma I w nagrodę za wierną służbę.
W lipcu 1926 r. książę został adoptowany w Budapeszcie przez księżnę Klementynę von Metternich-Sandor, bezdzietną właścicielkę ogromnych majątków w Austrii i na Węgrzech. 13 stycznia 1927 r. umowę adopcyjną zatwierdził raciborski sąd.
Franciszek Albrecht został obywatelem Austrii i Węgier. Na Węgrzech spędził młodość, zdał maturę. Z powodu wojny przerwał studia prawnicze oraz rolnicze w Wiedniu i Budapeszcie.
Od najmłodszych lat był zainteresowany Polską i jej kulturą, co nie podobało się jego ojcu. W 1936 r. odwiedził Wawel, Warszawę i Poznań.
Pierwotnie to nie on miał być księciem, lecz jego starszy brat Wiktor IV (który zginął jako żołnierz, w czołgu, 5 września 1939 r. w trakcie kampanii wrześniowej.
W 1937 r. otrzymał od ojca browar raciborski i 2 folwarki, którymi sprawnie zarządzał. W 1940 r. zmienił recepturę piwa, które zaczęło zdobywać cały rynek niemiecki.
Rodzina książąt von Ratibor stale rezydowała w Rudach. Należał do niej pałac. Była również właścicielem zamku i browaru raciborskiego oraz szeregu folwarków w powiecie raciborskim. Na miejscu obecnego Zespołu Szkół Mechanicznych znajdował się zarząd korony książęcej.
Jesienią 1943 r. za sprzeciwienie się niemieckiej polityce na ziemiach polskich i publiczne potępienie Holocaustu został uwięziony w Dachau.
Został uwolniony przez Armię Czerwoną w maju 1945 r. Został doradcą pierwszego polskiego prezydenta Raciborza, lecz olbrzymia popularność księcia przysporzyła mu wrogów w obejmującej władzę nad krajem PPR i mimo wstawiennictwa SD i PSL musiał uciekać z kraju przed represjami. Schronił się w jedynym nie zagarniętym majątku swej rodziny – pałacu w Bawarii. Tam pielęgnował dogorywającego ojca, z którym sobie przebaczyli.
W listopadzie 1945 r. został księciem Raciborza i Corvey.
Utrzymywał korespondencję z następującymi prezydentami RP na uchodźstwie: hrabią Raczyńskim i Kazimierzem Sabbatem oraz z kanclerzem Niemiec Helmutem Kohlem, a także z prezydentem i kanclerzem Austrii Karlem Rennerem oraz arcyksięciem Ottonem Habsburgiem. Jest przyjacielem prezydenta Kaczorowskiego.
Po 1989 r. zajął się poprawą stosunków polsko-niemieckich w dziedzinie gospodarczej i dyplomatycznej, a także poszerzaniem kontaktów Raciborza z niemieckimi miastami (szczególnie z Roth).
W 2004 r. prezydent RP Aleksander Kwaśniewski uhonorował Franciszka Albrechta Złotym Krzyżem Zasługi.
Książę jest w Raciborzu dość częstym gościem. Systematycznie zabiega zarówno o rozwój miasta, jak i kompleksu zamkowego w Rudach.
W 2005 r. został przez prezydenta Raciborza Jana Osuchowskiego, przewodniczącego Rady Miasta Tadeusza Wojnara i wiceprzewodniczących Zbigniewa Ciszka i Marię Wiechę uhonorowany medalem "Zasłużony dla miasta Raciborza".
Ma 5 synów urodzonych w Wiedniu:
- Wiktora V Marcina
- Jana VI
- Michała I
- Gerarda I
- Franciszka II
[edytuj] Bibliografia
- Grzegorz Wawoczny, Rudy magiczne miejsce, Racibórz 1999
Poprzednik Wiktor III |
Książę raciborski 1945-nadal |
Następca nadal panuje |
Poprzednik Wiktor III August |
Książę Corvey 1945- |
Następca nadal panuje |