Günther Lütjens
Z Wikipedii
Günther Lütjens (ur. 25 maja 1889 w Wiesbaden, zm. 27 maja 1941) - niemiecki wojskowy, dowódca floty III Rzeszy, admirał.
W roku 1907 wstąpił do Cesarskiej Marynarki jako kadet. Szkołę marynarki ukończył z 20. lokatą na 160 podchorążych. Szybko wyrobił sobie znakomitą opinię jako szkoleniowiec broni torpedowej. Podczas I wojny światowej dowodził początkowo torpedowcami T 68 (wrzesień-grudzień 1914), T 21 (styczeń-marzec 1915), A 5, A 20 (maj 1915-luty 1916), następnie półflotyllą "A" Flotylli Torpedowców "Flandria" i torpedowcem A 40 (luty 1916-listopad 1918). Brał udział w wielu akcjach bojowych - starciach z siłami lekkimi, rozpoznaniach, ostrzeliwaniu wybrzeży i ratowaniu własnych, uszkodzonych jednostek. Był odznaczony Krzyżem Żelaznym I oraz II klasy, a wojnę zakończył w stopniu kapitana
Od roku 1929, w stopniu komandora podporucznika, dowodził I Flotyllą Torpedowców. Od 1931 był kierownikiem wydziału personalnego oficerów w Ministerstwie Obrony, a w 1933 został szefem wydziału personalnego floty. W latach 1934-1935 dowodził krążownikiem "Karlsruhe". W październiku 1937 uzyskał stopień kontradmirała i powierzono mu funkcję dowódcy Sił Torpedowych (Führer der Torpedoboote, FdT). Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 walczył na Bałtyku i m.in. wziął udział w potyczce z polskimi okrętami koło Helu (na pokładzie niszczyciela "Leberecht Maass"). Od 21 października 1939 został dowódcą Sił Zwiadowczych. Podczas kampanii norweskiej pancerniki "Scharnhorst" i "Gneisenau", osłaniające pod jego flagą siły desantowe, stoczyły walkę z brytyjskim "Renownem". Przewidywano, iż jako dowódca sił morskich "Zachód" będzie dowodził siłami morskimi podczas planowanej inwazji Wielkiej Brytanii. W styczniu 1940 mianowano go wiceadmirałem, w czerwcu odznaczono Krzyżem Rycerskim i 18 czerwca 1940 został dowódcą floty. We wrześniu awansował na admirała.
W pierwszych miesiącach roku 1941 (30 stycznia - 22 marca) dowodził zespołem "Scharnhorst" - "Gneisenau" podczas udanego rajdu przeciw żegludze na Atlantyku (operacja Berlin). Był następnie jednym z organizatorów operacji Rheinübung - rejsu korsarskiego pancernika "Bismarck" i krążownika "Prinz Eugen" w maju 1941 i dowódcą tego zespołu okrętów. W rozmowie z kmdr. Vossem przed operacją "Rheinubung" powiedział: Chciałbym się pożegnać, nigdy już nie wrócę. Jeśli się weźmie pod uwagę przewagę Brytyjczyków, nie jest prawdopodobne, abyśmy to przeżyli.... Zginął wraz z pancernikiem "Bismarck" 27 maja 1941.
Jego imieniem nazwano niszczyciel rakietowy marynarki RFN "Lütjens", oddany do służby w 1969.
[edytuj] Odznaczenia (m.in)
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego - 14. 06. 1940
- Krzyż Rycerski Orderu Rodu Hohenzollernów z Mieczami - 12. 1917
- Krzyż Żelazny I klasy - 08. 1916
- Krzyż Żelazny II klasy - 10. 1915
- austriacki Wojskowy Krzyż Zasługi III klasy z odznaczeniem wojennym
[edytuj] Kariera
- 21 sierpnia 1908 - chorąży marynarki (Fähnrich zur See)
- 28 września 1910 - podporucznik marynarki (Leutnant zur See)
- 27 września 1913 - porucznik marynarki (Oberleutnant zur See)
- 24 maja 1917 - kapitan marynarki (Kapitänleutnant)
- 1 kwietnia 1926 - komandor podporucznik (Korvettenkapitän)
- 1 października 1931 - komandor porucznik (Fregattenkapitän)
- 1 lipca 1933 - komandor (Kapitän zur See)
- 1 października 1937 - kontradmirał (Konteradmiral)
- 1 stycznia 1940 - wiceadmirał (Vizeadmiral)
- 1 września 1940 - admirał (Admiral)
