Geraldine Apponyi

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Geraldine Margit Virginia Olga Mária Apponyi de Nagy-Appony ( ur. 6 sierpnia 1915 w Budapeszcie; zm. 22 października 2002 w Tiranie), hrabianka węgierska, królowa Albanii.

[edytuj] Życie

Geraldina urodziła się w jednej z najstarszych i najbardziej arystokratycznych madziarskich rodów. Jej ojcem był Gyula Apponyi, który był szambelanem dworu wiedeńskiego, a matką Gladys Virginia Stewart, córka konsula Stanów Zjednoczonych w Antwerpii. Przyszła królowa Albanii uchodziła za jedną z najpiękniejszych panien na Węgrzech. Nazywaną ją Białą Różą.

Zaraz po ukończeniu szkoły klasztornej zaangażowała się jako sekretarka do jednego z muzeów budapeszteńskich. Krytykowano ją za to, ponieważ uważano, że powinna się zająć haftowaniem, działalnością charytatywną albo życiem towarzyskim, czym w tamtych czasach uważano powinna się zajmować dama z wyższych sfer.

Król Albanii, Ahmed Zogu, poznał swoją żonę dzięki siostrze, która przeglądając węgierskie pismo, zobaczyła w rubryce towarzyskiej zdjęcie Geraldine. Zrobiło na niej takie wrażenie, że zdecydowała się pokazać królowi, który właśnie poszukiwał żony. Zog I zafascynował się młodą węgierką i wysłał jej zaproszenie na bal sylwestrowy w pałacu królewskim w Tiranie.

Geraldina pojechała do Albanii w towarzystwie króla adiutanta króla oraz przyjaciółki, baronowej Ruling. Hrabina wraz z przyjaciółką została ulokowana w pałacyku przeznaczonym do jej dyspozycji. Po raz pierwszy spotkała króla na balu sylwestrowym. Sama królowa opowiadała później, że zakochała się w królu "od pierwszego wejrzenia". Już następnego dnia Zog I poprosił Geraldinę o rękę.

Przyszła królowa zaczęła poznawać język i obyczaje swojego nowego kraju. Uroczyste zaręczyny odbyły się w towarzystwie rodzin Zoga i jego przyszłej żony, na których król wręczył Geraldine pierścionek z czterdziestokaratowym brylantem. Następnego dnia, po poinformowaniu parlamentu, ogłosił oficjalne zaręczyny.

Mimo pewnych trudności ze strony Watykanu, który nie godził się początkowo na ślub katoliczki z muzułmaninem, małżeństwo zostało zawarte 27 kwietnia 1938 roku. Po uroczystości ślubnej król i nowa królowa, zgodnie z tradycyjnym protokołem, pozdrowili z balkonu pałacu zgromadzony tłum. Miesiąc miodowy pary trwał cztery dni i spędzili go nad morzem.

Ich pierwsze dni małżeństwa przerwała wiadomość o planowanym napadzie Włoch na Albanię. Codzienny dzień królowej wypełniały lekcje albańskiego, spotykanie się z przedstawicielami różnych organizacji znajdujących się pod patronatem korony. Geraldina interesowała się szczególnie problemami edukacji, higieny w wioskach górskich oraz warunkami życia albańskich kobiet. Odbywała też regularnie inspekcje szpitali, sierocińców i ośrodków Czerwonego Krzyża.

Królowa Geraldina nie zdążyła dobrze poznać swojej nowej ojczyzny. 7 kwietnia 1939 do kraju wkroczyły wojska Mussoliniego. Dwa dni przedtem królowa urodziła w pałacu w Tiranie syna, którego nazwano Lekka czyli Aleksander - następcę trony monarchii albańskiej.

Po zaatakowaniu kraju rodzina królewska natychmiast opuściła pałac. Król chciał przewieźć żonę statkiem do Jugosławii, ale uznano to za zbyt niebezpieczne. W końcu para królewska uciekła trzynastoma samochodami do Grecji. Podróż była bardzo trudna, zważywszy jeszcze na niedawny poród królowej. Geraldine miała gorączkę i silne krwotoki. Po dwóch tygodniach kiedy królowa odzyskała siły wraz z rodziną z Grecji udała się do Turcji, a potem do Francji, gdzie zamieszkali.

Po wybuchu II wojny światowej rodzina królewska musiała opuścić Francję zajętą przez Niemców. Udali się do Londynu, gdzie spotkały ich bombardowania. Później postanowili osiedlić się w Egipcie.

Po śmierci męża Geraldine zamieszkała w Madrycie. W 2002 roku, na prośbę czterdziestu członków parlamentu, królowa powróciła do Albanii i zamieszkała w jednej z willi, zwróconej przez naród rodzinie królewskiej. W cztery miesiące później zmarła. Państwo przyznało zmarłej królowej tytuł Nderi i Kombit (Zasłużona dla Narodu).