Giganotozaur
Z Wikipedii
Giganotozaur | |
Giganotozaur |
|
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | zauropsydy |
Podgromada | diapsydy |
Nadrząd | dinozaury |
Rząd | dinozaury gadziomiedniczne |
Podrząd | teropody |
Infrarząd | tetanury |
Takson | karnozaury |
Nadrodzina | Allosauroidea |
Rodzina | Carcharodontosauridae |
Rodzaj | giganotozaur |
Nazwa systematyczna | |
Giganotosaurus carolinii | |
(Coria & Salgado, 1995) | |
Systematyka w Wikispecies | |
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons | |
Giganotozaur (Giganotosaurus carolinii) – dinozaur mięsożerny zaliczany do rodziny Carcharodontosauridae i podrodziny Giganotosaurinae. Jeden z największych drapieżnych dinozaurów, większy od tyranozaura, choć mniejszy od spinozaura
Znaczenie jego nazwy - wielki południowy jaszczur.
Jego szczątki znaleziono w osadach pochodzących z późnej kredy, z turonu, po raz pierwszy w 1993 roku w Argentynie na terenie dzisiejszej Patagonii, w prowincji Neuquen bardzo bogatej w szczątki innych dinozaurów. Po raz pierwszy szczątki zostały opisane w 1995 r. przez dwóch Argentyńczyków, Leonarda Salgao i Rodolfo Coria. Jego przednie łapy były dłuższe niż u tyranozaura. Przy polowaniach posługiwał się szczękami z 20cm zębami oraz masywnymi, uzbrojonymi w trzy 10 cm długości pazury łapami. Długość czaszki największego osobnika szacuje się na ok. 195 cm. Prawdopodobnie polował w grupach na olbrzymie zauropody z grupy tytanozaurów, takie jak mogące osiagnąć pod 40 m długości argentynozaury.
[edytuj] Wymiary największego znalezionego osobnika
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Mortimer, M. (2004), "Carnosauria", The Theropod Database, viewed September 17, 2007. http://home.myuw.net/eoraptor/.
[edytuj] Linki zewnętrzne
kategoria • klasyfikacja • lista • portal • wikiprojekt
ankylozaury • ceratopsy • ceratozaury • ornitopody • pachycefalozaury • prozauropody • stegozaury • tetanury • zauropody
biologia • paleontologia • paleobotanika • geologia • ewolucja
era mezozoiczna • trias • jura • kreda • wymieranie kredowe